Bu makalede, Genç Kalemler Dergisi ve Yeni Lisan Hareketi'nin ulusçuluk anlayışı ile dil ve edebiyat tartışmalarındaki yeri incelenmektedir. Türk uluslaşma süreci, göreli bir gecikme ile başlamıştır. II. Meşrutiyet'e kadar kültür hareketi niteliğinde ortaya çıkan Türkçülük, bu tarihten sonra, Osmanlıcılık kavramıyla özdeşleştirilerek siyasallaştırılmıştır. Genç Kalemler Dergisi, Türkçülüğün siyasallaştığı bu dönemde yayınlanır. Dergi kadrosunun ulusçuluk anlayışında, Osmanlıcılık ve Turancılık birlikte yer bulabilmektedir. Teritoryal ulusçuluk ile budun ulusçuluğu bir arada savunulur. Derginin kültür politikası da açık değildir. Bir yandan Türk dili ve Türk edebiyatı, Osmanlı siyasal kültürünün birer unsuru olarak görülmüştür. Diğer taraftan dil ve edebiyatın ulusal değil kavmî olabileceğini savunurlar.
Genç Kalemler Dergisi, II. ciltte 'yeni lisan' adıyla bir dil planlama politikası ortaya koyar. Türkçeden yabancı dilbilgisi kurallarının atılması taraftarıdırlar. Kelime yönünden ise tasfiyeciliği/özleşmeciliği değil sadeleşmeyi savunmakta; konuşma dili ile yazı dilinin birleşmesini istemektedirler. Yazıda İstanbul Türkçesinin kullanılmasıyla dilde 'merkezîleşme' sorununun çözüleceğini düşünürler. İmla konusunda çalışmalar yapmış olmaları, 'standartlaşma' sorununa da önem verdiklerini gösterir. Yeni Lisan Hareketi, Genç Kalemler'deki yazılarında, dil anlayışlarına uygun ürünler ortaya koyabilmişlerdir. Dil konusunda ilk gündeme getirdikleri ilkeler ile sonrakiler arasında bir çelişki bulunmaz. Dil konusunda, A. Canip, Ö. Seyfettin ve Z. Gökalp imzalı yazılar birbirinin açılımı niteliğindedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | June 15, 2005 |
Published in Issue | Year 2005 Volume: 2 Issue: 5 |
Muhafazakar Düşünce Dergisi