The aim of this article is discussing effects of social welfare implementations, including social aids, early child care and education services, and services for old/handicapped people, on woman’s employment.Within the frame of mentioned goal the Labor Law, Civil Servants’ Law, 10th Development Plan, National Employment Strategy Document, Curricular Notice prepared by the Prime Ministry on 2010, and budgets of the Ministry of Family and Social Policies and the Ministry of National Education were analyzed. To be able to present situation of woman’s employment in Turkey, national and international statistics were taken into account. Furthermore, figures belonged to Spain, France, Netherllands and Sweden were used to present a comparative picture.From the establishment of the Turkish Republic, bread-winner family model has been taken as basis in every area of social life. By means of the AKP government, ruling Turkey for more than 12 years, familialism has become key element of all social services and aids. Yet, despite the emphasis on family, not only mothers but also female members of extended family have to shoulder care of children, and elder/handicapped people because of insufficient supports. The government has taken issue of increasing women’s employment into its agenda as a significant political object. However, instead of providing necessary services to be able solve problem of low woman’s employment, it tries to make part-time work as a norm. In other words, women are expected to work and execute care and other household responsibilities together. As a result, a quantitative increase has been targeted while quality and returns of jobs have been neglected. Moreover, gendered division of labor has strengthened
Woman’s employment childcare responsibility care of elder/handicapped people social welfare implementations gender regime
Bu yazının amacı sosyal yardımlar, erken çocukluk bakım ve eğitim hizmetleri ve yaşlı ve engelli bireylere yönelik hizmetler temelinde sosyal refah uygulamalarının kadınların istihdamı üzerindeki etkisini tartışmaktır.
İfade edilen amaç doğrultusunda İş Kanunu ve Memur Kanunu, hükümet tarafından hazırlanan 10. Kalkınma Planı, Ulusal İstihdam Stratejisi, 2010 yılında yayınlanan Başbakanlık Genelgesi, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığı bütçeleri incelenmiştir. Türkiye’de kadın istihdamının durumunun anlaşılabilmesi için ulusal ve uluslararası veriler ele alınmıştır. İstihdamda karşılaştırmalı bir tablo sunabilmek için de İspanya, Fransa, Hollanda, İsveç’e ait verilerden faydalanılmıştır.
Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana, erkeğin çalıştığı kadının ise haneiçi tüm sorumlulukları yerine getirdiği bir aile modeli toplumsal hayatın her alanında hâkimdir. 12 yılı aşkın süredir iktidarda olan AKP hükümeti ile aile temelli anlayış tüm sosyal hizmetlerin ve yardımların ana unsuru haline gelmiştir. Diğer taraftan, aileye yapılan bu vurguya rağmen, verilen destekler çok yetersiz olduğundan yalnızca anneler değil, geniş ailenin diğer kadın bireyleri de çocukların ve yaşlı/engelli/hasta bireylerin bakımını üstlenmek durumunda kalmaktadırlar. Hükümet son yıllarda kadınların istihdamının arttırılmasını önemli bir politik hedef olarak gündemine almıştır. Ancak, kadınların istihdama katılımının önündeki en büyük engellerden olan bakım sorumluluğunu çözmek yerine, esneklik adı altında yarı-zamanlı çalışmayı norm haline getirme çabası içindedir. Yani kadınların hem çalışması hem de haneiçindeki tüm bakım üstlenmeleri beklenmektedir. Böylelikle kadın istihdamında yalnızca sayısal bir artışın yakalanması hedeflenirken, işlerin niteliği ve getirileri ikinci plana atılmaktadır. Ayrıca, cinsiyetçi işbölümü de pekiştirilmiş olmaktadır.
Kadın istihdamı çocuk bakım sorumluluğu yaşlı ve engelli bireylerin bakımı sosyal refah uygulamaları cinsiyet rejimi.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Makale /Articles |
Authors | |
Publication Date | October 24, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 39 Issue: 3 |