Homo Mimeticus: A New Theory of Imitation, Nidesh Lawtoo. Leuven University Press, 2022. 358 pp.: ISBN 9789462703469

Year 2025, Issue: 9, 507 - 510, 23.10.2025

Dhrubajyoti Sarkar

https://doi.org/10.64957/nesir.1804884

Abstract

Bu inceleme, Nidesh Lawtoo’nun Homo Mimeticus: A New Theory of Imitation (2022) adlı eserini ele almaktadır. Çalışma, mimesisi insan doğasının temeli olarak konumlandıran disiplinlerarası bir araştırmadır. Avrupa Araştırma Konseyi (ERC) destekli bir projenin parçası olan kitap, mimesisi Platon’dan Nietzsche’ye ve oradan nörobilime uzanan bir soybilimsel çizgide izler. Üç bölümden oluşan eser, soybilim, estetik ve politika başlıkları altında yapılandırılmıştır. İnceleme, Lawtoo’nun kavramsal yeniliklerini özellikle de Platon’un “patho-logy” (duygulanımsal mantık) kavrayışını yeniden çerçeveleyişini ve mimesis kuramı ile ayna nöronlar arasındaki bağı kurma girişimini övgüyle karşılar. Eserdeki uygulama alanları, postkolonyal edebiyattan COVID-19 pandemisi süresince ortaya çıkan “viral mimesis” biçimlerine kadar uzanır. Bununla birlikte önemli eleştiriler de dile getirilir: yoğun felsefi üslup erişilebilirliği zorlaştırmakta, yinelenen soybilimsel tekrarlar ise okuma akışını ağırlaştırmaktadır. En belirgin eleştiri ise eserin “açık bir Avrupa merkezcilik” eğilimi taşıdığı ve evrensel insan doğasına ilişkin iddialarına rağmen Batı dışı gelenekleri yeterince dikkate almadığı yönündedir. İnceleme, Homo Mimeticus’u mimesis kuramına değerli bir katkı olarak tanımakla birlikte, evrensel insan nitelikleri üzerine yürütülen tartışmalarda kültürlerarası bir açıklığın gerekliliğine dikkat çeker. Son olarak, eserin “insan-sonrası koşullar” ve üretken yapay zekâ yönünde gelişen projesine ilişkin merakı dile getirerek tamamlanır.

Keywords

Mimesis kuramı , logos , pathos , Platon , estetik soybilim , Aristoteles , Nietzsche , René Girard

Homo Mimeticus: A New Theory of Imitation, Nidesh Lawtoo. Leuven University Press, 2022. 358 pp.: ISBN 9789462703469

Abstract

This review examines Nidesh Lawtoo's Homo Mimeticus: A New Theory of Imitation (2022), a transdisciplinary study positioning mimesis as foundational to human nature. Part of an ERC-funded project, the book traces mimesis genealogically from Plato through Nietzsche to neuroscience, structured in three parts covering genealogies, aesthetics, and politics. The review lauds Lawtoo's conceptual innovations, particularly his reframing of Plato's concerns with “patho-logy” and by making connections between mimetic theory and mirror neurons. Applications range from postcolonial literature to viral mimesis during COVID-19 pandemic. However, significant criticisms emerge: dense philosophical prose creates accessibility barriers, while repetitive genealogical recapitulations burden readability. Most critically, the review notes the work's "unabashed Eurocentrism," and its failure to recognize non-Western traditions despite universal claims about human condition. While recognizing Homo Mimeticus as a valuable contribution to mimetic theory, the review calls for cross-cultural openness when addressing supposedly universal human attributes. The review concludes by expressing eagerness towards the project’s evolution toward posthuman conditions and generative AI.

Keywords

Mimetic theory , logos , pathos , Plato , aesthetic genealogy , Aristotle , Nietzsche , René Girard

Thanks

Claude Sonnet 4AI has been used for checking typographical and grammatical errors in the above document. The generative AI has not been used in any other stages of composition or preparation of the document.

References

• Lawtoo, Nidesh. 2022. Homo Mimeticus: A New Theory of Imitation. Leuven University Press.
• ———. 2024. Homo Mimeticus II: Re-Turns to Mimesis. Leuven University Press.