Amaç: Bu çalışma, farklı restorasyon malzemelerinin ağız içi tarayıcıların doğruluğunu nasıl etkilediğini değerlendirmiştir.
Gereç ve Yöntemler: Bir tipodont model üzerindeki yapay dişler, tam metal, monolitik zirkonya ve metal destekli porselen malzemeleri kullanılarak kron ve sabit bölümlü protez için prepare edildi. Her grup, Trios ağıziçi tarayıcı ile on kez tarandı ve toplamda 60 STL dosyası oluşturuldu. Yansımayı azaltmak için tarama spreyi kullanılarak bir referans tarayıcı ile ana model oluşturuldu. STL dosyaları tersine mühendislik yazılımı ile hizalanarak karşılaştırıldı ve mikrometre (μm) cinsinden Kök Ortalama Kare (RMS) ve Ortalama Mesafe ölçümleri ile analiz edildi. İstatistiksel değerlendirme için Levene testi ve iki yönlü ANOVA ile Post Hoc analizi kullanıldı.
Bulgular: Köprü restorasyonlar için RMS sapmaları metalde 77,9 ± 15,2 μm, monolitik zirkonyada 84,6 ± 6,9 μm ve porselende 130 ± 19,7 μm olarak bulundu. Kronlar için RMS değerleri tam metalde 76,9 ± 6,5 μm, monolitik zirkonyada 71 ± 8,2 μm ve porselende 153 ± 22,4 μm bulundu. Köprü restorasyonlar için Ortalama Mesafe sapmaları metalde 11,4 ± 4,8 μm, monolitik zirkonyada 11,2 ± 3,4 μm ve porselende 18,3 ± 2,6 μm olarak bulundu. Kronlar için Ortalama Mesafe değerleri metalde 8,6 ± 3,4 μm, monolitik zirkonyada 10,2 ± 3 μm ve porselende 24,7 ± 3,3 μm bulundu. Porselen gruplarında anlamlı farklılıklar gözlendi.
Sonuç: Restorasyon malzemeleri, özellikle metal destekli porselen restorasyonlarında ağız içi tarayıcıların doğruluğunu önemli ölçüde etkilemektedir. Restorasyon uzunluğu, doğruluk üzerinde önemli bir etki göstermemiştir.
Aim: This study aimed to assess how different restoration materials affect the trueness of intraoral scanners.
Materials and Methods: Artificial teeth on a typodont model were prepared for crowns and fixed partial dentures (FPDs) using full metal, monolithic zirconia, and porcelain-fused-to-metal (PFM) materials. Each group underwent 10 scans with a Trios intraoral scanner, generating 60 STL files. A reference scanner created a master model using scanning spray to reduce reflection errors. The STL files were aligned with reverse engineering software for comparison and were analyzed in micrometers (μm) using Root Mean Square (RMS) and Mean Distance measurements. The Levene test and two-way ANOVA with Post Hoc analysis were used for statistical evaluation.
Results: The RMS deviations for the FPDs were 77.9 ± 15.2 μm (full metal), 84.6 ± 6.9 μm (monolithic zirconia), and 130 ± 19.7 μm (PFM). For the crowns, the RMS values were 76.9 ± 6.5 μm (metal), 71 ± 8.2 μm (monolithic zirconia), and 153 ± 22.4 μm (PFM). The mean distance deviations for the FPDs were 11.4 ± 4.8 μm (metal), 11.2 ± 3.4 μm (monolithic zirconia), and 18.3 ± 2.6 μm (PFM). For the crowns, the mean distances were 8.6 ± 3.4 μm (metal), 10.2 ± 3 μm (monolithic zirconia), and 24.7 ± 3.3 μm (PFM). Significant differences were noted in the PFM groups.
Conclusion: Restoration materials notably affected intraoral scanner trueness, especially PFM restorations. The restoration length did not significantly affect the accuracy.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Prosthodontics |
Journal Section | RESEARCH ARTICLE |
Authors | |
Publication Date | October 15, 2024 |
Submission Date | June 17, 2024 |
Acceptance Date | September 2, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 3 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.