KRİZ İLETİŞİMİNİN İMKÂNLARIYLA KIRILGANLIĞI ONARMAK

Year 2022, Volume: 1 Issue: 1, 46 - 61, 01.08.2022

Rojdan Aksoy Yorulmaz

Abstract

Kırılgan gruplar arasında yer edinen; kadınlar, yaşlılar, çocuklar, göçmenler, alt sınıftan özneler ve gruplar hiyerarşik toplumsal yapılar dolayısıyla dezavantajlı haldedir. Kriz dönemlerinde ise bu durum daha belirgin hale gelmektedir. Bu sebeple krizlerin yönetilmesinde, kırılgan gruplara yönelik özelleştirilmiş mesajlar ihtiyaç haline gelmektedir. Özellikle kriz sürecinin yönetilmesinde, medyanın bilgi üretim ve aktarım konusunda uyması gereken standartların tartışılması da eşit oranda önem kazanmıştır. Bu çalışma aracılığıyla kriz/acil durumlarında ele alınması gereken iletişim stratejileri, Crisis and Emergency Risk Communication (Reynolds ve Seeger, 2014), eserine odaklanarak tartışılmıştır. Crisis and Emergency Risk Communication (Reynolds ve Seeger, 2014) eseri, kriz dönemlerinde kırılgan grupların krizden sorumlu tutulacak şekilde damgalanmasının kriz ve afet yönetimini sekteye uğrattığı tespitinde bulunmaktadır. Bu durum karşısında ise, kriz sürecinin yönetilmesinde yaşam döngüsünü kuran aşamalar ve medya mesaj içeriklerinin kriz iletişimine uygun şekilde yapılandırılmasını gereklilik olarak ortaya koymuştur (2014).

Keywords

Kırılgan Gruplar, Kriz İletişimi, Özelleştirilmiş Mesaj, Damgalama, Bilim İletişimi

References

• Ahmed, S. (2015). Duyguların Kültürel Politikası. (S. Komut, Çev.). İstanbul: Sel Yayınları.
• Arıcan, I. ve Badur, S. (2022). Bilgi Düzensizlikleri ve İnfodemi İçin Bir Örnek: Aşı Karşıtlığı. Reflektif: Sosyal Bilimler Dergisi. 3 (2), 341-350. https://doi.org/10.47613/reflektif.2022.74 (Erişim Tarihi: 01.07.2022).
• Butler, J. (2013). Kırılgan Hayat: Yasın ve Şiddetin Gücü. (B. Ertür, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Büyükafşar, M. (2022). Sağlık Mezenformasyonu: Çevrimiçi Kanallardan Yayılan Yanlış Bilgi Salgını, Öneri Dergisi, 17 (57), 73-101. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1956641 (Erişim Tarihi: 20.04.2022).
• Folley, K, E. (2020). How to read coronavirus news like a science writer. https://qz.com/1833181/how-to-read-coronavirus-news-like-a-sciencewriter/ (Erişim Tarihi:15.04.2020).
• Foucault, M. (2010). Cinselliğin Tarihi. (H. U. Tanrıöver, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Guadagno, L. (2020). Migrants and the COVID-19 pandemic: An initial analysis. International Organization for Migration. https://publications.iom.int/books/mrs-no-60-migrants-and-covid-19- pandemic-initial-analysis (Erişim Tarihi: 25.02.2020).
• Haris. L. K. ve Fortney J. M. (2017). Performing reflexive caring: rethinking reflexivity through trauma and disability, Text and Performance Quarterly, 37 (1), 20-34. https://doi.org/10.1080/10462937.2016.1273543 (Erişim Tarihi: 05.10. 2021).
• https://www.britishscienceassociation.org/ (Erişim Tarihi: 20.07.2022).
• https://www.britishscienceassociation.org/media-fellows. (Erişim Tarihi: 9.06.2020).
• https://www.britishscienceassociation.org/Pages/Category/our-work (Erişim Tarihi:09.06.2020).
• Koçer, S. (2022). Bir İnsan ve Toplum Problemi Olarak Yanlış Bilgi. Reflektif: Sosyal Bilimler Dergisi. 3 (2), 333-339. https://orcid.org/0000-0001-5507- 2448 (Erişim Tarihi: 01.07.2022).
• Orhan, E ve Keskinok, H. (2019). Afet Sakınımında Özel Gereksinimli Bireyler için Geliştirilecek Mekânsal Planlama İlkeleri. Resilience, 3 (1), 25-35. https://doi.org/10.32569/resilience.544903 (Erişim Tarihi: 20.04.2020).
• Ranciêre, J. (2018). Cahil Hoca: Zihinsel Özgürleşme Üstüne Beş Ders. (S. Kılıç, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
• Reynolds, B. ve Seeger, W. M. (2014). Crisis and Emergency Risk Communication (2014), U.S. Department of Health and Human Services, Center for Disease Control and Prevention, (2014 Edition.) https://emergency.cdc.gov/cerc/ppt/cerc_2014edition_Copy.pdf (Erişim Tarihi: 15.03.2020).
• Reynolds, B. ve Seeger, W. M. (2005), Crisis and Emergency Risk Communication as an Integrative Model, Journal of Health Communication, 10 (1). 43-55. https://doi.org/10.1080/10810730590904571 (Erişim Tarihi: 01.06.2020).
• Visse, M. ve Niemeijer, A. (2016). Autoethnography as a praxis of care – the promises and pitfalls of autoethnography as a commitment to care, Qualitative Research Journal 16 (3), 301-312. https://www.researchgate.net/publication/306140250_Autoethnography_as _a_praxis_of_care__the_promises_and_pitfalls_of_autoethnography_as_a _commitment_to_care (Erişim Tarihi: 03.03. 2020).
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (1999), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Žižek, S. (1996). Müstehcen Efendi: Psikanalize Bakmak. Toplum ve Bilim. 70, 63-77. (M. Yılmazer, Çev.) İstanbul: Birikim Yayınları.