Abstract
Yirminci Yüzyıl ressamlarının çağdaş yorumlarına
kadar, seramik, Batı dünyasında geleneksel kap olma özelliğinden ötürü zanaat
sayılarak minör sanatlar arasında yer almıştır. İlk defa Picasso seramiğin
özünde yer alan iç boşluk kavramını, işlevselliğinden sıyırarak modern bir dile
kavuşturur. Eserlerinde, çağdaşı sanatçıların yorumlarından farklı olarak form
ve resim birbirini oluşturur, dönüştürür. Bir kap olmaktan daha fazlasını ifade
eden bu zanaat, metafor oluşturduğu için bir sanat türüdür. Picasso kap
formlarındaki metaforları görünür kılarak Klasik Seramik Sanatının oluşum
mantığını kullanmıştır. Geleneği yeni bir dille yorumlar. Picasso’nun gelenek
ile kurduğu bu bağ, dönemi ve kültürü içerisinde, bu dönem ve kültüre verdiği
bir yanıttır. 3500 esere imza atarak, toprak, doğa, Doğu, primitif, geleneksel
ve zanaat kavramlarını yüceltmiştir.