Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Duygusal Zeka Düzeyleri İle Fen Başarıları (Genetik Konusunda) Arasındaki İlişki

Year 2018, Volume: 3 Issue: 1, 1 - 13, 03.10.2018

Emine Hatun Diken , Mustafa Aydoğdu

Abstract

Duygusal zeka, bir insanın kendisinin ve karşısındaki insanın ne
hissettiğini algılayabilme, kişinin kendi duyguları ile karşısındakinin duyguları
arasındaki farkı anlayabilme, bu farktan yararlanarak bireyin kendi
davranışlarına yön verebilme yeteneğidir. Duygusal zeka, anlaşılması ve ele
alınmasının her bireye faydalı olacağı düşünülen bir kavramdır. Öğrencilerin
duygusal zeka düzeyleri ile bazı değişkenler arasındaki ilişkinin tespit
edilmesinin böyle bir zeka türünün bilinmesi noktasında faydalı olabileceği
düşünülmüştür. Bu araştırmanın temel amacı, fen bilgisi öğretmen adaylarının
duygusal zeka düzeyleri ile fen başarıları (Genetik konusunda), cinsiyetleri ve
fene karşı olan tutumları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma
betimseldir. Araştırmanın çalışma grubunu Gazi Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi Öğretmenliği
4. sınıfta okuyan 104 fen bilgisi öğretmen adayı oluşturmuştur. Uygulamalar
ders saatleri sonunda ve final sınavları sonrasında yapılmıştır. Ölçme aracı
olarak 20 sorudan oluşan “ Genetik Başarı Testi”, 30 maddeden oluşan “Duygusal
Zeka Değerlendirme Ölçeği” ve 18 maddeden oluşan “Fene Karşı Tutum ve Algılama
Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre fen bilgisi öğretmen
adaylarının duygusal zeka düzeyleri ile fen başarıları ve fene karşı olan
tutumları arasında anlamlı bir ilişkinin bulunmadığı, ayrıca fen bilgisi
öğretmen adaylarının duygusal zeka düzeylerinin cinsiyete göre değişmediği
sonucuna varılmıştır.

Keywords

Duygusal Zeka, Başarı

References

• Artuksi, E. (2004). Okul başarısızlığı: Eğitişim Dergisi, 5. http://www.inonu.edu.tr/ilkok.htm adresinden 21 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Austin, E., Evans, F., Goldwater, R., & Potter, V. (2005). Empathy and exam performance in first year medical students. A Preliminary Study of Emotional İntelligence. Aydoğdu, M, & Kesercioğlu, T. (2005). İlköğretimde fen ve teknoloji öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık. Baltaş, Z. (2002). Başarının yapıtaşları. Kaynak Dergisi, 9, http://www.baltaş-baltaş.com/kaynak dergitum.asp?sayı=9/ adresinden 21 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Beceren, E. (2004). Duygusal zeka kavramının gelişimi. personal excellence, http://www.duygusalzeka.net/asp?=genel/ adresinden 22 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Beceren, E. (2004). Duygusal zekanın bize getirdikleri nelerdir?. Personal excellence, http://www.duygusalzeka.net/asp?id=189 adresinden 21 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Boyce, D. A. (2001). The correlation of emotional intelligence, academic success and cognitive ability ın master’s level physical theraphy students (unpublish phd thesis). The School of Education Spalding University, USA. Bratko, D., Chamorro-Premusic T., & Saks Z. (2006). Personality and school performance: ıncremental validity of self and peer-ratings over ıntelligence. Personality and Individual, 41, 131-142. Buzan, T. (2003). Aklın gücü. (G. Yazgan, Çev.).YAZGAN. İstanbul: Epsilon Yayıncılık. Bümen, N. (2004). Okulda çoklu zeka kuramı. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Çolak, S. (2005). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin asit-bazlar konusundaki başarılarına, kavramsal değişimlerine ve fene karşı tutumlarına yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı öğretim yöntemlerinin etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara. Enç, M. (2005). Üstün beyin gücü, gelişim ve eğitimleri. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayınları. Ergin, F. E. (2000). Üniversite öğrencilerinin sahip oldukları duygusal zeka düzeyi ile 16 kişilik özelliği arasında ilişki üzerine bir araştırma (yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya. Ersanlı, E. (2003). Üniversite öğretim elemanlarının duygusal zeka düzeyleri (yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun. Gardner, H. (2004). Zihin çerçeveleri ve çoklu zeka kuramı (E. Kılıç, Çev.). Ankara:Alfa Yayıncılık. Goleman, D. (2000). Duygusal zeka neden IQ’dan daha önemlidir? (B. Seçkin, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları. İflazoğlu, A., ve Bilgiç, E. (2006, Nisan). Çoklu zeka kuram destekli kubaşık öğrenme yönteminin ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin fen bilgisi dersindeki akademik başarılarına etkisi. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi, Gazi Üniversitesi, Ankara Kaptan, F. (1998). Fen bilgisi öğretimi. Ankara: MEB. Newman, B. Y. (2006). Practicing with emotional intelligence. American Optometric Association. Özdemir L. (2003). Yaratıcı drama dersinin duygusal zeka gelişimine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Uludağ Üniversitesi, Bursa. L. (2002). Duygusal Zeka Neden Önemli?, Personal Excellence, http://www.duygusalzeka.net/asp?ıd-101 adresinden 28 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Özden, Y. (2003). Öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Parker, J. D., Hogan, M. J., Eastabrook, J. M., Oke, A., and Wood, L. M. (2006). Emotional inelligence and student retention: predicting the successful transition from high school to university. Personality and İndividual Differences. Perek, Z. A. (2004). Duygusal zeka. http://www.insan kaynakları.com/ikdotnet/ adresinden 26 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Petrides, K. V., Frederickson, N. & Furnhom, A. (2004). The role of trait emotional intelligence in academic performance and deviant behaviour at school. Personality and İndividual Differences, 36, 277-293. Reilly, P. (2005). Teaching law students how to feel: using negotiations training to increase emotional intelligence. Teaching Note; Negotiation Journal, 301-314. Rochester, S., Kilstoff K., and Scott, G. (2005). Learning From Success: Improving Undergraduate Education Through Understanding The Capabilities of Successful Nurse Graduates. Nurse Education Today, 25, 181-188. Salovey, P. & Grewal, D. (2005). The science of emotional intelligence. Current Directions in Psychological Science,14, 281-285. Salovey, P., Rothman, A. J., Detweiler J. B. & Steward, W.T. (2000). Emotional states and physical health. American Psychologist, 55(1), 110-121. Sears, W., & Sears, M., (2002). Başarılı çocuk: çocuklarınızın iyi yetişmesi için neler yapabilirsiniz? (Ö. Gültekin, Çev.). İstanbul: Boyner Yayınları. Shapıro, L. E. (1999). Yüksek EQ’lu bir çocuk yetiştirmek (Ü. Kartal, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları. Silberman, M., & Hansburg, F. (2000). İnsan sarrafı: toplumsal zeka düzeyinizi geliştirme (P. Ozaner, Çev.). İstanbul: Sistem Yayıncılık. Temizyürek, K. (2003). Fen öğretimi ve uygulamaları. Ankara: Nobel Yayıncılık. Toktamışoğlu, M. (2003). Aklın öteki sesi: duygusal zekayla başarı. İstanbul: Kapital Yayıncılık. Topsakal, S. (1999). Fen öğretimi. Bursa: Alfa Yayıncılık. Tuzcu, M. (2006). Duygusal Zeka ve Başarı. http://www.mcözden.com/hd-254-duygusal zeka.htm adresinden 21 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Vural, B. (2004). Öğrenci merkezli eğitim ve çoklu zeka. İstanbul: Hayat Yayıncılık. Willard, S. (2006). Relationship of emotional intelligence and adherence to combination antiretroviral medications by ındividuals living with ıt tv disease. Journal of The Association of Nurses in AIDS Care, 17(2), 16-26. Yavuz, K. E. (2002). Duygusal zeka gelişim projesi. İstanbul: Ceceli Yayıncılık. Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zeka: iş performansını belirleyici bir değişken, Verimlilik Dergisi, 2, 145-154. Yılmaz, M. (2001). Duygusal Zeka ve Liderlik. http://www.stetkay.com/frameset/ adresinden 24 Kasım 2006 tarihinde indirilmiştir. Yılmaz, M. (2002). Duygusal zeka düşünme becerileri eğitiminin annelerin duygusal zeka düzeyine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun. Yuo, S. H., Matsumoto, D., and Leroux, J.A. (2006). The influence of emotion recognition and emotion regulation on intercultural adjustment. İnternational Journal of İntercultural Relations, 30, 345-363.