Yeni Sanayileşmiş Ülkelerdeki Yüksek Teknolojili Endüstrilerin Karşılaştırılması

Year 2025, Volume: 12 Issue: 1, 85 - 99, 04.01.2025

Gökçe Demir , Üzeyir Aydın

Abstract

Çalışmada Yeni Sanayileşmiş Ülkeler’in (NICs) yüksek teknolojili imalat endüstrilerindeki rekabet gücünün ölçülmesi amaçlanmıştır. Rekabet gücünü ölçmek için hem statik bir bakış açısıyla hesaplayan Balassa’nın açıklanmış mukayeseli üstünlük (BRCA) endeksi hem de dinamik bir bakış açısıyla hesaplayan normalleştirilmiş açıklanmış karşılaştırmalı üstünlük endeksinin (NRCA) çapraz ülke karşılaştırmasına sahip varyasyonu kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre temel eczacılık ürünleri ve eczacılığa ilişkin malzemelerde Hindistan; bilgisayar imalatı, elektronik ve optik ürünlerinde Filipinler; hava ve uzay araçları ve ilgili makinelerin imalatında Brezilya’nın en yüksek rekabet gücüne sahip olduğu bulunmuştur. Türkiye’nin diğer NICs’nin karşısında genel olarak rekabet üstünlüğünün zayıf olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçlar, NICs'lerde yüksek teknoloji endüstrilerin küresel rekabet gücünü anlamak ve gelecekteki politika kararlarına rehberlik etmek açısında bir öneme sahiptir.

Keywords

Rekabet Gücü, Yüksek Teknolojili Endüstriler, Balassa’nın Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlük İndeksi, Normalleştirilmiş Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlük İndeksi, Çapraz Ülke Varyasyonu

Ethical Statement

This study has been prepared in accordance with the rules of scientific research and publication ethics.

Comparison Of High-Tech Industries In Newly Industrialized Countries

Abstract

The aim of this study is to measure the competitiveness of Newly Industrialized Countries (NICs) in high-technology manufacturing industries. For this purpose, Ballassa's Revealed Comparative Advantage (BRCA) index, a static comparison, was first calculated. Subsequently, the dynamic comparison of the change in the Normalized Revealed Comparative Advantage (NRCA) index cross-country variation was calculated. The analysis revealed that India in ''basic pharmaceutical products and pharmaceutical preparations''; the Philippines in ''computer, electronics, and optical products''; and Brazil in '' manufacturing of air and spacecraft and related machinery'' had the highest competitiveness. It is concluded that Türkiye's overall competitive advantage is weak compared to other NICs. These conclusions are of significant importance for understanding the global competitiveness of high-technology industries in NICs and for guiding future policy decisions.

Keywords

Competition Power, High-Technology Industries, Ballassa, Normalized Revealed Comparative Advantage, Cross-Country Variation

References

• Aiginger, K. (1997). The use of unit values to discriminate between price and quality competition. Cambridge Journal of Economics, 21(5), 571-592. https://doi.org/10.1093/oxfordjournals.cje.a013687.
• Archibugi, D. & Michie, J. (1998). Technical change, growth, and trade: new departures in institutional economics, Journal of Economic Surveys. 12(3), 1-20. https://doi.org/10.1111/1467-6419.00058
• Amighini, A. (2005). China in the international fragmentation of production: evidence from the ICT industry. The European Journal of Comparative Economics, 2(2), 203-219. https://ejce.liuc.it/18242979200502/1824297920 05020203.pdf.
• Balassa, B. (1965). Trade liberalization and “revealed” comparative advantage. The Manchester School, 33(2), 99-123. https://doi.org/10.1111/j.1467-9957.1965.tb00050.x.
• Başkol, M. O. & Bektaş, S. (2020). Türkiye imalat sanayinin teknolojik yapısının rekabet gücü üzerine bir analiz. Tesam Akademi Dergisi, 7(2), 331-356. https://doi.org/10.30626/tesamakademi.788709.
• Bayraktutan, Y. & Bıdırdı, H. (2016). Teknoloji ve rekabetçilik: temel kavramlar ve endeksler bağlamında bir değerlendirme. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 8(14), 1-24. https://doi.org/10.20990/kilisiibfakademik.264342.
• Cantwell, J. (2005). Innovation and competitiveness. Fagerberg, J., Mowery, D.C. & Nelson, R.R. (Eds.), The oxford handbook of innovation. New York. NY: Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780199286 805.001.0001.
• Çelik, A. (2019). Ülkelerin faktör yoğunlukları bakımından rekabet gücünün ölçümü: BRICS-T özelinde karşılaştırmalı bir analiz. Journal of Yasar University, 14(55), 339-357. https://doi.org/10.19168/jyasar.512727.
• Demir, A. (2022). Türkiye’de fındığın 2016-2021 dönemi için rekabet durumu: normalleştirilmiş açıklanmış karşılaştırmalı üstünlük endeksinin üç varyasyonu ile analiz. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar (FESA) Dergisi, 7(4), 907-914. https://doi.org/10.29106/fesa.1178221.
• Demir, G., Aydın, Ü. & Utkulu, U. (2024). Measuring the competitiveness of türkiye’s ındustries against the European Union according to the technology ıntensity: an evaluation within the framework of the customs union revision. Ege Academic Review, 24(2), 249-268. https://doi.org/10.21121/eab.13806 81.
• Demir, E. & Önder, K. (2023). Avrupa Birliği’ne aday ülkelerin tekstil ve konfeksiyon sektörünün karşılaştırmalı rekabet analizi: 2010-2020 dönemi. Bucak İşletme Fakültesi Dergisi, 6(1), 64-86.
• Dosi, G. (1988). Sources, procedures, and microeconomic effects of innovation. Journal of Economic Literature, 26(3), 1120-1171. https://www.jstor.org/stable/2726526.
• Dumrul, Y. & Kılıçarslan, Z. (2022). BRICS ülkelerinin hizmet ticaretinde açıklanmış karşılaştırmalı üstünlükleri. Fiscaoeconomia, 6(1), 99-117.
• Edwards, L. & Schoer, V. (2002). Measures of competitiveness: a dynamic approach to South Africa’s trade performance in the 1990s. South African Journal of Economics, 70(6), 1008-1046. https://doi.org/10.1111/j.18136982.2002.tb00055.x.
• Eşiyok, B. A. (2014). Türkiye-AB arasında dış ticaretin teknolojik yapısı, rekabet gücü ve endüstri-içi ticaret: ampirik bir değerlendirme. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 13(1), 91-124. https://doi.org/10.1501/Avraras_0000000202
• Gomulka, S. (1990). The theory of technological change and economic growth. London: Routledge. Grossman, G. M. & Helpman, E. (1989). Product development and international trade. Journal of Political Economy, 97(6), 1261-1283. https://doi.org/10.10 86/261653.
• Gültekin, S. (2011). Küreselleşme çağında dış ticarette rekabet için kümelenme stratejisi: Türkiye’nin tarım kümelenmesi gerekliliği, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(22), 29-40.
• Hoekman, B. & Javorcik, B. S. (2006). Lessons from empirical research on international technology diffusion through trade and foreign direct investment, Hoekman, B. & Javorcik, B.S. (Eds.), Global Integration and Technology Transfer (pp. 1-26). New York, NY: Palgrave Macmillan and The World Bank.
• Jones, C. I. (2001). İktisadi büyümeye giriş. (Ş. Ateş ve İ. Tuncer, Trans.). İstanbul, IST: Literatür Yayınları.
• Kaya, A. A. (2006). İmalat sanayi ihracatında uzmanlaşma: Türkiye-Avrupa Birliği analizi (1991-2003). Ege Akademik Bakış Dergisi, 6(2), 73-82.
• Keesing, D. B. (1965). Labor Skills and international trade: evaluating many trade flows with a single measuring device. The Review of Economics and Statistics, 47(3), 287-294. https://doi.org/10.2307/1927711.
• Kenen, P. B. (1965). Nature, capital, and trade. The Journal of Political Economy, 73(5), 437-460. https://doi.org/10.1086/259069.
• Kösekahyaoğlu, L. & Özdamar, G. (2009). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde türk imalat sanayiinin rekabet gücündeki değişimler. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(1), 17-30.
• Krugman, P. (1979). A model of innovation, technology transfer, and the world distribution of income. The Journal of Political Economy, 87(2), 253-266. http://dx.doi.org/10.1086/260755.
• Özdamar, G. (2014). İmalat sanayisinde Türkiye’nin AB ile ticaretinin yapısı ve rekabet gücü: teknoloji düzeylerine göre bir inceleme. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (41), 11-30.
• Porter, M. E. (1990). The competitive advantage of nations. New York: A Division of Macmillan.
• Posner, M. V. (1961). International trade and technical change. Oxford Economic Papers, 13(3), 323-341. https://doi.org/10.1093/oxfordjournals.oep.a040877.
• Şimşek, N. & Sadat, S. A. (2009). ECO Pazarında Türkiye: 1997-2005 Dönemi Rekabet Gücü Analizi. Sosyoekonomi, 10(10), 135-158.
• Şimşek, N., Seymen, D. & Utkulu, U. (2010). Türkiye’s competitiveness in the EU market: a comparison of different trade measures. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 107-139.
• Ünlü, F. (2018). İmalat sanayinin rekabet gücündeki değişimin teknoloji yoğunluğuna göre ölçülmesi: Türkiye ve BRICS ülkeleri örneği. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 10(19), 422-441. https://doi.org/10.20990/kilisiibfakademik.449248.
• Vergil, H. & Yıldırım, E. (2006). AB-Türkiye gümrük birliğinin Türkiye’nin rekabet gücü üzerindeki etkileri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 1-17.
• Vernon, R. (1966). International investment and international trade in the product cycle. Quarterly Journal of Economics, 80(2), 190-207. https://doi.org/10.2307/1880689.
• Yentürk, N. (1991). Teknoloji-yoğun mallar açısından türk sanayiinin rekabet gücü, gelişme stratejileri ve politika önerileri. 1991 Sanayi Kongresi Bildiriler Kitabı (pp. 247-260). Yayın No: 148-1. Ankara: TMMOB Makine Mühendisleri Odası.
• Yu, R., Cai, J. & Leung, P. (2009). The normalized revealed the comparative advantage index. The Annals of Regional Science, 43, 267-282. https://doi.org/10.1007/s00168-008-0213-3.
• World Data. (2024). List of Current Emerging Markets. Available online at: https://www.w orlddata.info/newly-industrialized-countries.php#google_vignette [Accessed 15th April 2024].