Purpose: This study was planned to examine the effects of physical activity level on academic self-efficacy, anxiety and stress in university students. Secondarily, the effects of physical activity level by gender on academic self-efficacy, anxiety, and stress was examined.
Materials and methods: One hundred thirthy-two university students (female: 67, male: 65) between the ages of 18-30 were included in the study. The physical activity levels of the participants were evaluated with the International Physical Activity Questionnaire, and the participants were divided into two groups as minimally active (n=71) (Group I) and sufficiently active (n=61) (Group II) according to the scores obtained from the questionnaire. Academic Self-Efficacy Scale was used to question academic self-efficacy. Anxiety and stress levels were evaluated using Beck Anxiety Inventory and Class Causes of Stress Scale, respectively.
Results: In the comparison between groups, a significant difference was found between the academic self-efficacy of the students in the Group I and Group II (p=0.001). When the two groups were compared in terms of anxiety levels, it was determined that the students in the Group II had lower anxiety (p=0.012). It was found that physical activity has a statistically significant and increasing effect on academic self-efficacy (p=0.005; R2=0.06).
Conclusion: Our study results showed that students whose physical activity levels were sufficiently active had higher academic self-efficacy and lower anxiety. In the light of this information, it will be beneficial to increase the physical activity levels of the students in order to improve their mental well-being.
Amaç: Bu çalışma üniversite öğrencilerinde fiziksel aktivite düzeyinin akademik öz-yeterlik, anksiyete ve stres üzerine olan etkisini incelemek amacıyla planlandı. Sekonder olarak cinsiyete göre fiziksel aktivite düzeyinin akademik öz-yeterlik, anksiyete ve strese olan etkisi incelendi.
Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-30 yaş aralığında 132 üniversite öğrencisi (kadın: 67, erkek: 65) dahil edildi. Katılımcıların fiziksel aktivite düzeyleri Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi ile değerlendirildi ve katılımcılar anketten alınan skora göre minimal aktif (n=71) (Grup I) ve yeterince aktif (n=61) (Grup II) olarak 2 gruba ayrıldı. Akademik öz-yeterlikleri sorgulamak için Akademik Öz-Yeterlik Ölçeği kullanıldı. Anksiyete ve stres düzeyleri sırasıyla Beck Anksiyete Ölçeği ve Sınıfta Stres Nedenleri Ölçeği ile değerlendirildi.
Bulgular: Gruplar arası karşılaştırmada Grup I ve Grup II deki öğrencilerin akademik öz-yeterlikleri arasında anlamlı fark bulunmuştur (p=0,001). Anksiyete düzeyleri açısından iki grup karşılaştırıldığında Grup II’deki öğrencilerin daha düşük anksiyeteye sahip oldukları belirlendi (p=0,012). Fiziksel aktivitenin akademik öz-yeterliğe istatistiksel olarak anlamlı ve artırıcı etkisinin olduğu bulunmuştur (p=0,005; R2=0,06).
Sonuç: Çalışma sonuçlarımız fiziksel aktivite düzeyleri yeterince aktif olan öğrencilerin akademik öz-yeterliklerinin daha yüksek ve anksiyetelerinin daha düşük olduğunu gösterdi. Bu bilgiler ışığında öğrencilerin ruhsal iyilik hallerinin geliştirilmesi için fiziksel aktivite düzeylerinin artırılması faydalı olacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Public Health, Environmental Health |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 1, 2021 |
Submission Date | September 9, 2020 |
Acceptance Date | October 9, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 14 Issue: 3 |