Judeo-Hıristiyan Tarih Yazıcılığı, Oriyentalizm, Eski Anadolu Kültürleri, Arkeoloji ve Türkler

Year 2016, Volume: Suppl. 1, 891 - 905, 31.08.2016

Ahmet Ünal

Abstract

Yunan filolojisine önemli katkılarının yanında Sencer Şahin
arkeolojiye atfedilen çarpık konuma ve onun Türkiye’de yanlış algılanmasına
hayıflanırdı. Yazarın bunu akılda bulundurarak Sencer Şahin’in aziz anısına
sunduğu makalesi tarih yazımı, felsefe, arkeoloji ve filoloji gibi tümü de
tamamen Batı’da doğmuş ve gelişmiş, ardından Türkiye de dahil tüm dünyaya
yayılmış bilim dallarıyla yakından ilintilidir. Bütün bu sosyal bilimler
istisnasız bir şekilde Hristiyanlığın ve Avrupa'nın dini ve etik değerlerinin
gölgesi altında ortaya çıkmışlardır. Dolayısıyla tarihsel ve arkeolojik
araştırmaların yöntemleri, beklentileri ve yorumları da tek başına bu iki temel
değer tarafından koşullanmıştır. Tarihsel ve arkeolojik verilerin maddi ve
sanal talanının yakından incelenmesi, söz konusu verilerin "İncil ve
Homeros ne kadar da haklıymış" sloganına hizmet ettiklerini açıkça
göstermektedir.

Makale
Avrupalı algılama biçimi, bunu kendilerine mal etmemiş veya
değerlendirmeleriyle kendi standartlarını ortaya koyma becerisine sahip olmayan
Üçüncü Dünya ülkelerinde sorgusuz sualsiz uyarlandığında ne gibi tuhaflık,
çelişki ve çarpıklıkların ortaya çıkabileceğini incelemektedir. Bu noktada adı
geçen bilimlere Batılı bakış açısından yaklaşan, tarihleme, yorumlama ve yağma
yöntemleri gibi öznel sonuçlarını ortaya koyan ve onları Hristiyan olmayan
(çoğunlukla Doğulu) ülkelere ihraç eden oryantalistlerin rolü önem arz eder.
Geçmiş kültürlerin mirasından sadece Judeo-Hıristiyan tarih yazımı aslan payını
aldığından, bir zamanların kültür beşiği olan coğrafyanın insanları için geriye
hiçbir şey kalmamaktadır. Solan kültürlerin yaratıcıları ile modern etnisiteler
arasında kurulan rahatsız edici bir ayrıcalık da söz konusudur.  Yazara
göre bütün bu gelişmeler kitleleri bir ikileme sürüklemekte ve bu halklar
yabancılar karşısında kaybettiklerini, onlar tarafından dolandırılarak kültürel
miraslarının ellerinden alındığını hissetmektedirler. Yazar bu durumun onları
ya eski eserleri tamamen inkar etmeye ya da geçmiş kültürlerle abartılı ve
bilim dışı fikirler aracılığıyla kurgusal bağlantılar kurmaya ittiğini
göstermektedir. Türkiye’de her türlü çarpıklık ve tuhaflığın yanı sıra
 diğer tüm “tarih bilimleri” arasında tek başına arkeolojiye başat rol
verilmesi şeklinde tezahür eden özel bir gariplik söz konusu olduğunu düşünen
yazar geçtiğimiz yıllarda Troia arkeolojisi etrafında döndürülen oryantalist
dolapların ürettiği, uyarı mahiyetindeki skandalları makale kapsamında
etraflıca tartışmaktadır.

Keywords

Tarih yazımı, Oriyentalizm, Eski Anadolu uygarlıkları, Arkeoloji, Türkler, Troia arkeolojisi, Eskiçağ uygarlıklarının talan edilmesi

Judeo-Hıristiyan Tarih Yazıcılığı, Oriyentalizm, Eski Anadolu Kültürleri, Arkeoloji ve Türkler

Abstract

Beside his indispensable contributions to Greek
Philology Sencer Şahin used to repri­mand the distorted position assigned to
archaeology, and its incorrect perception in Turkey. With this in mind my
contribution to his memorial volume stands in close relation with historio­graphy,
phi­lo­sophy, archaeology and philological disciplines, all born and developed
completely in the West, spread out all over the world, including Turkey. But
these social sciences arose without excep­­tion under the shadow of Christian
and European religious and ethical virtues. Therefore, methods and expectations
of historical and archaeological investigations and interpretive evalua­tions
are clearly predetermined alone by both of these core values. A close
examination of the ma­te­rialistic and virtual spoil of historical and
archaeological data shows clearly that they prin­cipally serve to the motto
“Bible and Homer are correct!” The paper investigates grotesquely what ridi­cules,
distortions and eccentricities ensue when the European way of perception is
adapted un­ques­tioningly in the Third World countries who neither appropriate
them to themselves nor have the ability to put their own standards by their
evaluation. At this point the role of the Orientalists be­comes critical who
approach these sciences from the view-point of the Westerners and promote their
subjective results such as methods of dating, interpretation and spoil, and
export them to non-Christian (mostly Oriental) countries. Since alone
Judeo-Christian historio­graphy gets its lion’s share from the past cultural
heritage, nothing remains for the people living in those once Kul­tur­landschaften.
There is also an exasperating prerogative which establishes between the crea­tors
of extinguished cultures and modern ethnicities. All these push the masses into
a dilemma, they feel to have lost out and have been cheated out of their
cultural heritage by foreigners. The out­come is that either they reject the antiquities
absolutely or they create fictive connections by means of exaggerated and
non-scientific ideas with the past cultures. In addition to all sort of dis­tortions
and curiosities there comes one special awkwardness in Turkey, that namely
alone ar­chaeo­logy among all other historical sciences would have the leading
role. The scandals fabricated under the usage of effective orientalist
deployments in recent years around the Trojan archaeology are warning examples,
and they are also discussed in the course of the study.

Keywords

Historiography, Orientalism, Ancient Anatolian civilisations, archaeology, Turks, Tro¬jan Archaeology, spoil of ancient civilisations

References

• Kaynakça yok