DISCUSSION ON THE APPLICABILITY OF THE BRIEFING METHOD ON OPEN AND DISTANCE LEARNING: ANIMATED AND SCENARIAN EXPRESSION APPLICATIONS

Year 2017, , 71 - 83, 30.03.2017

Ugur Keskin , Murat Akyildiz

https://doi.org/10.17261/Pressacademia.2017.372

Abstract

Purpose- Two basic
issues in preparing and presenting presentations in the field of open and
distance education are to inform the audience and present a general outline. In
addition, it is sometimes necessary to include details the audience needs to a
certain extent. 

This study explains certain issues regarding “briefing
preparation and presentation” as a sub-element of “oral presentation”. Based on
the fact that to what extent the issues related to “briefing method” match open
and distance education presentations, it is discussed that it is necessary to
adapt the briefing techniques to open and distance education presentations due
to certain reasons such as time limitations of caused by today’s conditions and
new generation’s impatience and lack of interest in long presentations.

Methodology
– In this study features of conventional and briefing presentations are
compared. The criteria of this comparison are the methods and goals of open and
distant education. The experience acquired from one of the animated and
scripted presentations prepared in Anadolu University Open Education Faculty
Learning Technologies Research and Development unit is told.

Findings-The findings
show that briefing presentation method is highly applicable in presentations in
open and distant education.

Conclusion- This article
claims that the main principles of 
briefing presentation method is highly applicable in presentations in
open and distant education. 

Keywords

E-learning material, open and distance learning presentations, briefing

References

• Aldağ, H. ve Gürpınar, K. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Sunu Becerilerini Etkileyen Faktörler, Akademik Bilişim Konferansı, Kütahya. http://ab.org.tr/ab07/bildiri/205.doc (Erişim Tarihi: 25.10.2016).
• Allen, P. (1994) Dil ve Şiddet. Çev. Özlem Koşar, İstanbul: Epsilon.
• Altunışık, R. ve diğ., (2002). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 2.b., Sakarya: Sakarya Kitabevi.
• Bilge, Y. (2003). Etkili Öğretmen, İstanbul: Güvender.
• Bireysel Gelişim 2. (1994). İzmir: Hv.Tek.Ok.K.lığı Basımevi.
• Brown, J. A. C. (1992). Siyasal Propaganda. Çev. Yusuf Yazar, İstanbul: Ağaç.
• Buckley, R. (2001). Topluluk Önünde Konuşma. Çev. Ayşe Özyağcılar, İstanbul: Sistem.
• Bülbül, A. R. (2000). Halkla İlişkiler ve Tanıtım. 2. b., Ankara: Nobel.
• Carter, A. (2006). Etkin İletişim Kurun. Çev. Zeynep Güden, İstanbul: Arıon.
• Communication Skills Volume 1, (1984), Alabama: Extension Course Institute.
• Condrill J. ve Bough B. (2000). 101 İletişim Yolu, Çev. Aslı Şahin, İstanbul: Beyaz.
• Deniz, M. (1994). Güzel ve Etkili Konuşma. İstanbul: Alfa.
• Eren, Ş. (2006). Güzel Konuşmanın Sırları. İstanbul: Nesil.
• Etkili Konuşma ve Yazma Rehberi, (2009). İzmir: Hava Eğitim Komutanlığı Basımevi.
• Fisher, J.G. (1998). Kıyaslama (Benchmarking) Yoluyla Performans Nasıl Arttırılır. 1. b., Çev. Ünver Ahmet, İstanbul: Rota.
• İnsan Gücü Yönetimi. (1996). İstanbul: Harp Akademileri Basımevi.
• İşlek, M.S., Keskin, U, ve Çakmak, M.N. (2015). “Uluslararası Öğrenci Akademisinde Edinilen Deneyimler: Eskişehir 2015 Tecrübe Aktarımı”, İstanbul: Uluslararası Öğrenci Sempozyumu.
• İşman, A. ve Eskicumalı A. (2003). Eğitimde Planlama ve Değerlendirme, 4. b., İstanbul: Değişim.
• Kahyaoğlu, M. (2011). İlköğretim Öğretmenlerinin Fen ve Teknoloji Derslerinde Yeni Teknolojileri Kullanmaya Yönelik Görüşleri, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, C: 1, S: 1.
• Keskin, U. ve Büyük K. (2013). Yönetim ve Retorik, 2. Baskı, İstanbul: Akis Kitap.
• Keskin, U., Büyük K ve Koç U. (2013). Yönetsel ve Örgütsel Açıdan Retorik, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C: 13, S: 1.
• Keskin, U. (2012). Yönetim Felsefesi. İstanbul: Değişim.
• Keskin, U. (2016). “E-öğrenme Materyalinin Daha Etkin Sunumu İçin Özlü Sunu Yönteminin Kullanımı”, International Conference on Quality in Higher Education, 25 Kasım 2016, Sakarya.
• Kops, G. ve Worth R. Etkili ve Güzel Konuşma Sanatı. Çev. Melih Üzmez, İstanbul: Gün.
• Maviş, A. (2008). Söz Söyleme ve İletişim Sihirbazlığı. İstanbul: Sıradışı Kitap.
• Özkalp, E. (ed.) (1997). Davranış Bilimlerine Giriş. 10. b., Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Özdemir, E. (2002). Anlatım Sanatı/Kompozisyon. İstabnul: Remzi Kitabevi.
• Özdemir, Ş. (2006). MÜSİAD: Anadolu Sermayesinin Dönüşümü ve Türk Modernleşmesinin Derinleşesi, Ankara: Vadi.
• Slattery, M. (2012). Sosyolojide Temel Fikirler, Çev. Cevdet Özdemir, Ed. Ümit Tatlıcan ve Gülhan Demiriz, 5. Basım, Bursa: Sentez.
• Stevens, M. (1998), Sunum Yapma, Çev. Ali Çimen, İstanbul: Timaş.
• Stuart, Cristina 2004, Etkili Konuşma, Çev. Murat Sağlam, İstanbul: Alfa.
• Şenbay, N. (1993) Söz ve Diksiyon Sanatı. 5. b., İstanbul: Yapı Kredi.
• Tekinalp, Ş. (2009). Güzel Konuşma Bir Markadır, İstanbul: Beta.
• Toplumu Etkileme Sanatı. (1994). İstanbul: Harp Akademileri Basımevi.
• Witz, M. (2004) 1000 Kişi Önünde Konuşmak, Çev. Mehmet Gürsel, İstanbul: Dharma.
• Yaman, E. (2012). Konuşma Sanatı. Ankara: Akçağ.