Recreation Studies in Turkey: A Systematic Analysis

Yıl 2018, , 87 - 102, 02.08.2018

Tennur Yerlisu Lapa , Elif Köse , İlhan Günbayı

https://doi.org/10.17644/sbd.349989

Cited By: 5

Öz

Türkiye’de yapılan Rekreasyon Araştırmaları: Sistematik bir Derleme

Öz

Bu çalışma sistematik inceleme
olup doküman analizi yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın amacına
bağlı olarak alan yazın taraması DergiPark hizmeti kapsamında yer alan TÜBİTAK
ve ULAKBİM veri tabanları ile TR Dizin’ de yapılmıştır. Taramalar Türkçe ve
İngilizce olmak üzere toplam 9 anahtar kelime ile yapılmıştır. Yapılan alan yazın
taraması sonucu; DergiPark kapsamında 73, TR Dizin kapsamında 31 olmak üzere
toplam 104 makale değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulguları
değerlendirildiğinde Türkiye’de rekreasyon alanında yapılan çalışmaların yıllar
içinde artış gösterdiği, nicel çalışmaların nitel ve karma yöntem çalışmalarına
oranla daha fazla olduğu saptanmıştır. Alan yazına en fazla katkı sağlayan
çalışmanın 37 atıf aldığı ve konu bazında değerlendirildiğinde ise en çok
çalışılan konuların sırasıyla “Boş/serbest zamanı değerlendirme”, “boş/serbest
zaman katılımı” ve “boş/serbest zaman tatmini” olduğu görülmektedir. Rekreasyon
alanında yapılan çalışmaları hem nicelik hem nitelik yönünden arttırmak için;
rekreasyon alanında eğitim veren kurumların ve bu alanda çalışan nitelikli
uzman kadrolarının arttırılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sistematik İnceleme, Doküman Analizi, Serbest Zaman, Boş Zaman

Kaynakça

• Ağaoğlu YS, Taşmektepligil M, Bayrak M. (2005). Dünyada ve Türkiye'de serbest zaman kavramının tarihsel gelişimi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(2), 1-10.
• Akyıldız M. (2013). Boş zamana "Ciddi" bir bakış açısı: Boş zaman araştırmalarında ciddi boş zaman teorisi. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 4(2), 46-59.
• Arıtan CK, Hünük D. (2016). 14. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi: Spor bilimcilerin nitel araştırmayı öğrenme ve uygulama sürecindeki deneyimleri. Antalya: Spor Bilimleri Derneği.
• Baki A, Gökçek T. (2012). Karma yöntem araştırmalarına genel bir bakış. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 1-21.
• Beard JG, Ragheb MG. (1980). Measuring leisure satisfaction. Journal of Leisure Research, 12(1), 20-31.
• Büyüköztürk Ş, Çakmak EK, Akgün ÖE, Karadeniz Ş, Demirel F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (17.Baskı) Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Carroll B, Alexandris K. (1997). Perception of constraints and strength of motivation: their relationship to recreational sport. Journal of Leisure Research, 29(3), 279-299.
• Coleman D, Iso-Ahola SE. (1993). Leisure and health: The role of social support and self-determination. Journal of Leisure Research, 25(2), 111-128.
• Creswell JW, Plano Clark, VL, Gutmann ML, Hanson WE. (2003). Advance mixed methods research designs. (A Tashakkori & C Teddlie Eds.) Handbook of Mixed Methods in Social and Behavioral Research. pp. 209-240. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Creswell JW. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çakır Ö. (2008). Türkiye'de kadının çalışma yaşamından dışlanması. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, 25-47.
• Çopuroğlu YC, Çetin BN. (2010). Yeni sosyal hareketler paradigması bağlamında türkiye'deki küreselleşme karşıtı grupların birbiriyle ve dünyadaki karşıtlarla karşılaştırılması. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 13(1), 67-100.
• Denzin, NK. Lincoln YS. (2005). The SAGE Handbook of Qualitative Research. London, New Delhi: Sage Publication.
• Devlet Planlama Teşkilatı. (1989). Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı (1990- 1994). Eylül 20 2017, http://www.kalkinma.gov.tr/Lists/Kalknma%20Planlar/Attachments/4/plan6.pdf
• Godbey GC, Caldwell LL, Floyd M, Payne, LL. (2005). Contributions of leisure studies and recreation and park management research to the active living agenda. American Journal of Preventive Medicine, 28(2), 150-158.
• Hovardaoğlu S. (2000). Davranış Bilimleri İçin Araştırma Teknikleri. Ankara: Ve- Ga Yayınları.
• İnceoğlu M. (2004). Tutum, Algı, İletişim. Ankara: Elips Yayınları.
• Jackson N, Carter P. (1991). In defence of paradigm incommensurability. Organization Studies, 12(1), 109-127.
• Jin-Hyung L, Scott D, Floyd MF. (2001). Structural inequalities in outdoor recreation participation: A multiple hierarchy stratification perspective. Journal of Leisure Research, 33(4), 427-449.
• Johnson RB, Onwuegbuzie AJ. (2004). Mixed methods research: A research paradigm whose time has come. Educational Researcher, 33(7), 14-26.
• Journal of Physical Education, Recreation & Dance. (2017). Publication History. Ağustos 22 2017, http://www.tandfonline.com/loi/ujrd20
• Karaçam Z. (2013). Sistematik derleme metodolojisi: Sistematik derleme hazırlamak için bir rehber. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(1), 26-33.
• Kızanlıklı MM. (2014). Türkiye’deki yükseköğretim kurumlarında rekreasyon eğitiminin yapısı. International Journal of Science Culture and Sport, 1, 46-60.
• Kuhn TS. (2014). Bilimsel Devrimlerin Yapısı. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Leech NL, Onwuegbuzie AJ. (2009). A typology of mixed methods research designs. Quality & Quantity, 43(2), 265-275.
• McLean, D, Hurd A. (2015). Kraus' Recreation and Leisure in Modern Society. London: Jones & Bartlett Learning Publishers.
• Merriam SB. (2013). Nitel Araştırma. (S Turan Çev.). Ankara: Nobel.
• Morisson K. (2015). Educational research: Contemporary ıssues and practical approaches. Canadian Journal of Education, 21(4), 371-372.
• Murphy J, Vriesenga M, Storey V. (2007). Educational administration quarterly, 1979-2003: An analysis of types of work, methods of ınvestigation, and ınfluences. Educational Administration Quarterly, 43(5), 612-628.
• National Recreation and Park Association. (2017). Our Beginnings. Ağustos 22 2017, http://www.nrpa.org/About-National-Recreation-and-Park-Association/
• Onwuegbuzie AJ, Leech NL. (2004). Enhancing the interpretation of “significant” findings: The role of mixed methods research. The Qualitative Report, 9(4), 770-792.
• Öztürk Z, Dündar H. (2003). Örgütsel motivasyon ve kamu çalışanlarını motive eden faktörler. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4(2), 57-67.
• Patton MQ. (2002). Qualitative Evaluation and Research Methods. Thousand Oaks (3rd Perka): CA:Sage.
• Spangler KJ, Caldwell LL. (2007). The ımplications of public policy related to parks, recreation, and public health: A focus on physical activity. Journal of Physical Activity & Health, 4(1), 64-71.
• Şenol D, Yıldız S. (2012). Şiddet Sarmalındaki Hükümlü Kadınların Demografik Özellikleri: Sincan ve Delice Cezaevleri Örnekleri. Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu. 27-28 Nisan 2012, Ankara, s. 528-546.
• Tashakkori A, Teddlie C. (1998). Mixed Methodology: Combining Qualitative and Quantitative Approaches. CA: Sage: Applied Social Research Methods Series (Vol.46). Thousand Oaks.
• Tufan, İ. (2005). Ampirik Araştırma Yöntemleri: Teori ve Pratik. Eylül 9 2017, http://psikolojiagi.com/wp-content/uploads/Y%C3%BCklemeler/Yard%C4%B1mc%C4%B1%20Kaynaklar/Ara%C5%9Ft%C4%B1rma%20Y%C3%B6ntemleri/Ampirik%20Ara%C5%9Ft%C4%B1rma%20Y%C3%B6ntemleri%20-%20Teori%20ve%20Pratik.pdf
• Yin RK. (2017). Durum Çalışması Araştırması Uygulamaları. (İ Günbayı Çev.). Çankaya/Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Zorba E. (2007). Türkiye’de rekreasyona bakış açısı ve gelişimi. Gazi Haber Dergisi, Eylül 2008, 52-55.