DETERMINING SOCIAL SKILL LEVELS OF 48-72 MONTH CHILDREN WITH AUTISM SPECTRUM DISORDER THROUGH GAME AND DRAMA RELATIONSHIP

Year 2021, Volume: 2021 Issue: 2, 53 - 69, 31.12.2021

Gülcan Bilgin , Mine Akkaynak

Abstract

This research was carried out to examine the social skill levels of children with autism spectrum disorder, who received 48-72 months of education, with the relationship between play and drama. The participants consist of 21 children with Autism Spectrum Disorder, aged 48-72 months, who were educated at the Special Diagnosis Special Education and Rehabilitation Center, which is affiliated to the Ministry of National Education, in the district center of Kağıthane in the province of Istanbul in the 2020-2021 academic year. The research is in the pretest-posttest trial model, which is one of the quantitative research methods. In accordance with the relevant model, the “Social Skills Assessment Scale” was filled in as pretest-posttest. A game and drama program was applied to the participants during two lessons/sessions 4 days a week for 12 weeks. The SPSS.26 package program was used to analyze the research data. At the end of the research, from the nine sub-dimensions of the scale, "Interpersonal Skills", "Controlling Anger Behaviors and Adapting to Changes", "Coping with Peer Pressure", "Verbal Explanation Skills", "Self-Control Skills", "Self-Control Skills", "Self-Control Skills". A statistically significant difference was found between the total score medians of the sub-dimensions Skills,” “Listening Skills,” “Skills for Completing Tasks,” and “Skills for Accepting Results”.

Keywords

Autism Spectrum Disorder, Drama, Game, Social Skill

48-72 AYLIK EĞİTİM ALAN OTİZM SPEKTRUM BOZUKLUĞUNA SAHİP OLAN ÇOCUKLARIN SOSYAL BECERİ DÜZEYLERİNİN OYUN VE DRAMA İLİŞKİSİYLE BELİRLENMESİ

Abstract

Bu araştırma, 48-72 aylık eğitim alan otizm spektrum bozukluğuna sahip olan çocukların sosyal beceri düzeylerinin oyun ve drama ilişkisiyle incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar, 2020-2021 eğitim-öğretim yılında İstanbul ili Kağıthane ilçe merkezinde MEB’ e bağlı bulunan Özel Tanı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nde eğitim alan, 48-72 aylık Otizm Spektrum Bozukluğu olan 21 çocuktan oluşmaktadır. Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden, öntest-sontest deneme modelindedir. İlgili model uyarınca, “Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği” öntest-sontest şeklinde doldurulmuştur. Katılımcılara 12 hafta süresince haftada 4 gün iki ders/seans süresince oyun ve drama programı uygulanmıştır. Araştırma verilerinin çözümlenmesi için SSPE.26 paket programı kullanılmıştır. Araştırma sonunda, ölçeğin dokuz alt boyutundan “Kişiler Arası Beceriler”, “Kızgınlık Davranışlarını Kontrol Etme ve Değişikliklere Uyum Sağlama Becerileri”, “Akran Baskısı ile Başa Çıkma Becerileri”, “Sözel Açıklama Becerileri”, “Kendini Kontrol Etme Becerileri”, “Amaç Oluşturma Becerileri,” “Dinleme Becerileri”, “Görevleri Tamamlama Becerileri” ve “Sonuçları Kabul Etme Becerileri” alt boyut toplam puan medyanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur.

Keywords

Otizm Spektrum Bozukluğu,, Drama,, Oyun,, Sosyal Beceri

References

• American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders. (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
• Avcıoğlu H. (2007). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. AİBÜ, Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 87-101.
• Avcıoğlu, H. (2009). Etkinliklerle sosyal beceri öğretimi. (3. Basım). Ankara: Kök Yayıncılık.
• Çolak, A., Vuran,S. & Uzuner, Y. (2013). Kaynaştırma uygulanan bir ilköğretim sınıfındaki sosyal yeterlik özelliklerinin betimlenmesi ve iyileştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 14(2), 33-49.
• Gülay, H. & Akman, B. (2009). Okul öncesi dönemde sosyal beceriler. Ankara: Pegem Akademi.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi [Scientific research method]. Ankara: Nobel Yayınları.
• Mundy, P. & Markus, J. (1997). On the nature of communication and language impairment in autism. Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews, 3(4), 343-349.
• Mundy, P. & Sigman, R. (1989). The theoretical implications of joint attention deficits in autism. Development and Psychopathology WİLKİN, 1(3), 173-183.
• Paul, R. (2008). Communication development and assessment. In K. Chawarska, A. Klin & F. R. Volkmar (Eds.), Autism spectrum disorders in infants and toddlers (pp.76-103). New York: The Guilford Press.
• Santhanam, S. P. (2014). Child-related factors that influence responsiveness in mothers of preschool-age children with autism spectrum disorders: A mixed-methods study (Unbublished doctoral dissertation). Bowling Green State University, Ohio.
• Schopler, E. & Mesibov, G. B. (1985). Introduction to communication problems in autism. In E. Shopler., & G. B. Mesibov (Eds.), Communication problems in autism (pp. 3-13). New York: Springer Science+ Business Media.
• Sevinç, M. (2005). Erken çocuklukta gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Sucuoğlu, N. & Çifci, İ. (2001). Yapamıyor mu yapmıyor mu? Zihinsel engelli çocuklar için sosyal beceri öğretimi. (8. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.
• Tager-Flusberg, H., Paul, R. & Lord, C. (2005). Communication in autism. In F. Volkmar, A. Klin, R. Paul, & D. Cohen (Eds.). Handbook of autism and pervasive developmental disorders. (3th ed. pp. 335-364). Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
• Toptamış, Ö. B. (2013). Yaygın gelişimsel bozukluklardan otizm spektrum bozukluğuna geçiş: dsm-5’te karşımıza çıkacak değişiklikler. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 5(2), 129-139.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları
• Wilkinson, K. M. (1998). Profiles of language and communication skills in autism. Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews, 4(2), 73-79.