Öz
Modern tıp hayli ilerlemesine rağmen ortaya
çıkan hastalıklarla mücadele konusunda belirli sınırlılıklara sahiptir. Bu
durumda insanlar hastalıklarına çare bulma adına alternatif arayışlara
gitmiştir. Geleneksel ve tamamlayıcı tıp, modern tıp karşısında belli bir zaman
önemsizleştirilmiş ve ötelenmiş olsa da, son zamanlarda yeniden ilgi odağı
olmaya başlamıştır. Türkiye’de de Sağlık Bakanlığı geleneksel ve tamamlayıcı
tıp uygulamalarını sağlık sisteminin içerisine almış, bununla ilgili Bakanlık
teşkilatı içerisinde bir daire başkanlığı kurulmuş ve bilimsel kongreler
yapılmaya başlanmıştır. Birçok hastaneye geleneksel ve tamamlayıcı tıp
uygulamaları ile ilgili birimler açılmıştır. Tıbbın bu alanının gittikçe modern
tıp içerisine entegre edilmeye çalışıldığı görülmektedir. Geleneksel tıp, beden
ve zihni bir bütün olarak ele alan değişik kültürlere ait olan doğal tedavi yöntemleridir.
Tamamlayıcı tıp ise geleneksel tıbbı destekleyen iyileştirmeye yönelik
yöntemlerdir. Bu yöntemler; sülük, hacamat, akupunktur, proloterapi, kupa
tedavisi, osteopati, mezoterapi, müzik terapi, ozon terapi, lavra uygulamaları,
fitoterapi, hipnoz, reflekseloji, apiterapi, kayropratik olarak sıralanabilir.
Bu çalışmanın amacı bireylerin geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamaları
hakkındaki bilgi düzeylerini ve bu uygulamaları kullanım durumlarını çeşitli
değişkenler açısından incelemektir. Bu çalışmada nicel araştırma deseni
uygulanmış olup anket tekniği kullanılmıştır. Anket, Sağlık Bakanlığı’nın
geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamaları olarak sıraladığı alanlar esas
alınarak araştırmacılar tarafından geliştirilmiştir. Araştırmanın evreninin Isparta’da
yaşayan 18 yaş üstü bireyler oluşturmaktadır. Evrenden kolayda örnekleme
yöntemi ile 201 kişiye ulaşılmıştır. Verilerin frekans, yüzde ve korelasyon analizi
ile değerlendirilmiştir. 201 kişinin verdiği cevaplar değerlendirildiğinde,
katılımcıların geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamaları içerisinde en çok
hacamat, kupa tedavisi ve sülük tedavisi hakkında bilgi sahibi oldukları,
mezoterapi, proloterapi, homoepati hakkında ise hiç bilgileri olmadığı tespit
edilmiştir. Katılımcıların son bir yıl içerisinde en çok kullandıkları
geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamasının sırasıyla fitoterapi (%51), kupa
(%28,1) ve hacamat (13,4) olduğu bulunmuştur. Demografik değişkenlerden yaş ve
gelirin geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamalarının bazı alanlarındaki bilgi
düzeyinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır.