Demographic transformation and urbanization are two important phenomena in the twenty-first century. With the demographic transformation as the population aging increases all over the world, due to the concentration of the general population in cities the aging population living in cities increase. On the other hand, the neoliberal economy politics that revealed after 1980, have been caused substantial changes in the aspect of physical at first and then social and cultural. This transformation in cities has been discussed by critical urban theories, however, the debates on this subject which sees from the aspect of the older adult stayed very limited. Neoliberal policies and structural factors on urban aging have not been adequately evaluated. The subject of urban aging has studied frequently with the concepts such as active aging, successful aging, and aging-in-place in recent years, and the idea of Age Friendly Cities and Communities (AFCC), put forward by the World Health Organization, which has become a wider application of these concepts in recent years, has been widely accepted. However, the saturation of AFCC in theory has been limited in practice due to neoliberal urbanization practices; therefore, it has become the target of many criticisms. Within the context of these critics, this study aims to argue neoliberal economy politics of cities besides the impact of said politics on the experience of the older adult and why the AFCC has been targeted by these criticisms. Finally, in doing so, makes some recommendations in the light of right-based perspectives concerning urban aging.
Yirmi birinci yüzyılın toplumsal değişmeleri arasında demografik dönüşüm ve kentleşme önemli bir yer tutar. Demografik dönüşümle birlikte yaşlı nüfus oranı tüm dünyada artarken, genel nüfusun kentlerde yoğunlaşmasıyla birlikte kentlerde yaşayan yaşlı nüfusta da artış görülmektedir. Öte yandan 1980 sonrası ortaya çıkan neoliberal politikalar kentlerin fiziki yapılarıyla birlikte, toplumsal ve kültürel boyutlarında da önemli değişikliklere sebep olmaktadır. Bu değişim, eleştirel kentleşme teorileri tarafından tartışılırken, konuya yaşlılar açısından bakan çalışmalar oldukça sınırlı kalmıştır. Kentte yaşlanmaya dair neoliberal politikalar ve yapısal faktörler yeterince değerlendirilmemiş; yaşam kalitesi, yerinde yaşlanma, aktif ve başarılı yaşlanma gibi kavramlar etrafında sıklıkla çalışılmış ve son yıllarda bu kavramların daha geniş bir uygulaması haline gelen Dünya Sağlık Örgütü’nün sunduğu Yaş Dostu Kentler ve Topluluklar (YDKT) düşüncesi oldukça kabul görmüştür. Fakat YDKT’nin teorideki doygunluğuna, neoliberal kentleşme pratikleri sebebiyle uygulamada tam anlamıyla ulaşılamamış, bu nedenle birçok eleştirinin hedefi haline gelmiştir. Eldeki çalışma bu doğrultuda kentlerin neoliberal ekonomi politiğini, bunun yaşlıların kenti deneyimleme noktasındaki etkilerini ve YDKT’nin neden bu eleştirilerin hedefinde olduğunu detaylı olarak
tartışmayı amaçlamaktadır. Son olarak ise kentte yaşlanma konusunda hak temelli perspektif ışığında önerilerde bulunmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Interventions |
Authors | |
Publication Date | September 8, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 5 Issue: 1 |