Akhism in the Context of Social Policy

Year 2019, Volume: 7 Issue: 3, 115 - 164, 01.07.2019

Faruk Taşcı

Abstract

Akhism is a structure that dates back to the pre-Ottoman period. In the Ottoman period, akhism had many important functions. One of these functions is related to the social and economic area. On the other hand, social policy has social and economic aspects, too. Social policy is for the working life, on the other hand it is related to the non-working life. With these aspects social policy corresponds to both social and economic areas. As such, the ground for dealing with social policy and akhism has emerged. Within this scope, the article focuses on the issue of akhism in the context of social policy. The article is not based on archive documents, only the social policy dimension of the akhi community is analyzed through the current Turkish literature review. The analysis is bi-directional. One aspect of analysis is in the form of akhism over the working life of social policy; another aspect of the analysis is about the non-working life of social policy. The main conclusion from the analysis is that akhism is not only one organization of craft; but is also a union of craftman with social policy functions. For this reason, on the one hand akhism regulates the working life of its members, on the other hand it tries to solve the problems of both its members and the society.

Keywords

Akhism, social policy, Ottoman period, working life, akhi middle chests

References

• Akgündüz, M. (2014). Ticarî hayatta kardeşliği esas alan ahîlik teşkilatı, Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 31, 9-18. Akman, M. (2004). Osmanlı Devleti’nde Ceza Yargılaması. İstanbul: Eren Yayınları. Anadol, C. (1991). Türk-İslam Medeniyetlerinde Ahilik Kültürü ve Fütüvvetnâmeler. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Asceric-Todd, I. (2018). Bosna’da Dervişler ve İslam: Müslüman Bosna Toplumunun Oluşumunda Tasavvufî Boyutlar. (Çev. H. Macic & Ö. Kobak). İstanbul: KTB Yayınları. Bayraktar, F. (2007). Ahîliğe Felsefî Bir Bakış, (Ed. M. F. Köksal) II. Ahî Evran-ı Velî ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu (Bildiriler-13 Ekim 2006). (ss. 83-87), Ankara: Ahî Evran Üniversitesi Ahîlik Kültürünü Araştırma Merkezi Yayınları. Bayraktar, L. (2007). Ahîlik ve Ahlâk. (Ed. M. F. Köksal) II. Ahî Evran-ı Velî ve Ahîlik Araştırmaları Sempozyumu (Bildiriler-13 Ekim 2006). (ss. 89-94), Ankara: Ahî Evran Üniversitesi Ahîlik Kültürünü Araştırma Merkezi Yayınları. Bayram, M. (2005). Bir Eğitim ve Öğretim Aracı Olarak Ahî Teşkilatı. (Ed. İ. Canan), İslam’da Aile ve Çocuk Terbiyesi (II). (ss. 139-145), İstanbul: Ensar Neşriyat. Cevdet, M. (2008). İslam Fütüvveti ve Türk Ahîliği (İbn-i Battuta’ya Zeyl). (Çev. C. Yarar). İstanbul: İşaret Yayınları. Cunbur, M. (1975). Anadolu Tarihinde Ahîlerin Seyfî Kolu. Türk Kültürü, 153-155. Çağatay, N. (1981). Bir Türk Kurumu Olan Ahîlik (2. bs.). Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları. Çakmak, M. (2014). Ahiliğin Tasavvufi Temelleri ve Ahilik-Fütüvvet İlişkisi. Hikmet Yurdu: Düşünce – Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 13, 143-158. Çalışkan, Y. & M. L. İkiz (1993). Kültür, San’at ve Medeniyetimizde Ahilik. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Demir, G. (2000). Osmanlı Devleti’nin Kuruluşu ve Ahilik. İstanbul: Ahi Kültürünü Araştırma ve Eğitim Vakfı. Demirci, M. (1992). Ahîlik’te Tasavvufî Boyut: Fütüvvet. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7, 83-90. Döğüş, S. (2011). Anadolu’da Sosyal Örgütlenme Sürecinde Ahiliğin Rolü. Ahilik Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı (ss. 219-243). Eken, V. (1998). Bir Sivil Örgütlenme Modeli: Ahîlik. Ankara: Seba Yayınları. Ekinci, Y. (2008). Ahilik (10. bs.). Ankara: Özgün Matbaacılık. ----------- (1989). Ahîlik ve Meslek Eğitimi. İstanbul: MEB Yayınları. ----------- (1985). Eğitim Kurumu Yönleriyle Ahî Birlikleri. Diyanet Dergisi, 21 (1), 30-38. Erarı, F. (1999). Ahilik ve Ahilik Kültürünün İktisadi Hayatımızdaki Anlamı ve Önemi. II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri. (ss. 117-124), Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Ergin, O. N. (1995). Mecelle-i Umûr-ı Belediyye (C. I-II). İstanbul: İBB Kültür A.Ş. Yayınları. Genç, M. (2003). Osmanlı İmparatorluğu’nda Devlet ve Ekonomi (3. bs.). İstanbul: Ötüken Yayınları. Gökbel, A. (2007). Ahîliğin Sosyo-Ekonomik İşlevleri. (Ed. M. F. Köksal). II. Ahi Evran-ı Veli Ahilik Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri. (ss. 149-161), Ankara: Valilik ve Ahi Evran Üniversitesi Ahilik Kültürünü Araştırma Merkezi. Gülerman, A. & S. Taştekil (1993). Ahi Teşkilatının Türk Toplumunun Sosyal ve Ekonomik Yapısı Üzerindeki Etkileri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Günay, Ü. (2007). Ahiliğin Dinî ve Sosyal Yönleri (Ed. M. F. Köksal). II. Ahi Evran-ı Veli Ahilik Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri. (ss. 163-189), Ankara: Valilik ve Ahi Evran Üniversitesi Ahilik Kültürünü Araştırma Merkezi. Günaydın, Y. T. (2015). Ahilik Araştırmaları (1913-1932). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. İbn Battûta Tancî, Ebû Abdullah Muhammed (2018). İbn Battûta Seyahatnâmesi I (5. bs.), (Ed. A. S. Aykut). İstanbul: YKY Yayınları. İnanır, A. (2014). XVI. Yüzyıl Osmanlı Fetvalarında Ahilik. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 36, 103-138. İnalcık, H. (2016). Seçme Eserleri – IX: Osmanlı Tarihinde İslâmiyet ve Devlet. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları. ------------ (2004). Osmanlı İmparatorluğu’nun Ekonomik ve Sosyal Tarihi (1300-1600) (C. I) (2. bs.). İstanbul: Eren Yayınları. ------------ (1999). Ahîlik, Toplum ve Devlet. II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri (ss. 189-200), Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Kara, M. (2005). Türk Tasavvuf Tarihi Araştırmaları. İstanbul: Dergâh Yayınları. ---------- (1999). Din Hayat ve Sanat Açısından Tekkeler ve Zaviyeler (4. bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları. Kaya, U. (2013). Değerler Eğitiminde Bir Meslek Teşkilatı: Ahilik. Değerler Eğitimi Dergisi, 11 (26), 41-69. Kazıcı, Z. (2013). İslâm Medeniyeti ve Müesseseleri Tarihi (11. bs.). İstanbul: İFAV Yayınları. ----------- (2006). Ahilik ve Yetişkinlik Dönemi Eğitimindeki Yeri. (Ed. M. F. Bayraktar). Yetişkinlik Dönemi Eğitimi ve Problemleri (ss. 57-75). İstanbul: Ensar Neşriyat. ----------- (1978). Esnaf Teşkilatı (Ahîlik). Diyanet Dergisi, 17 (3), 250-255. Keskin, M. (1999). Osmanlı Devleti’nin Sosyal ve Ekonomik Hayatının Tanziminde Ahiliğin Oynadığı Rol. II. Uluslararası Ahilik Kültürü Sempozyumu Bildirileri (ss. 203-213). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Kılavuz, M. A. (2005). Ahîlik Kurumunda Din ve Ahlak Eğitimi Anlayışı. (Ed. M. F. Köksal). I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahilik Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri – II (ss. 615-628). Kırşehir: Kırşehir Valiliği & G.Ü Ahilik Kültürü Araştırmaları Merkezi. Kıyak, A. (2012). İslam’ın Yardımlaşma ve Dayanışma Prensibinin Sosyal Hayata Aksettirilmesinde Ahiliğin Rolü (Fütüvvetnameler Ekseninde). (Ed. K. Ceylan). 2. Uluslararası Ahilik Sempozyumu Bildirileri-II (ss. 767-786), Kırşehir, Ahi Evran Üniversitesi Yayınları. Köksal, M. F. (2006). Ahi Evran ve Ahilik. Kırşehir: Kırşehir Valiliği Köksal, M. (2007). Ahilik Kültürünün Dünü ve Bugünü (3. bs.). Ankara: Kırşehir Belediyesi Yayınları. Köprülü, F. (1991). Osmanlı Devleti’nin Kuruluşu. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. -------------- (1981). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar. Ankara: DİB Yayınları. Özbilgen, E. (2014). Bütün Yönleriyle Osmanlı. İstanbul: İz Yayıncılık. Özden, H. Ö. (2011). Ahilik ve İş Ahlakı. Ahilik Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Kayseri, 152-168. Özköse, K. (2011a). Ahilikte Ahlak ve Mesleki Eğitim. CÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15 (2), 5-19. ------------- (2011b). Tasavvufî Öğretiler Bağlamında Ahilikte Şahsiyet Eğitimi. Ahilik Uluslararası Sempozyum: “Kalite Merkezli Bir Yaşam” Bildiri Kitabı, Kayseri, 193-199. ------------- (2005). Ahiliğin Tasavvufî Boyutu. (Ed. M. F. Köksal). I. Ahi Evran-ı Veli ve Ahilik Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri – II (ss. 739-749). Kırşehir: Kırşehir Valiliği & G.Ü Ahilik Kültürü Araştırmaları Merkezi. Pamuk, Ş. (2003). 100 Soruda Osmanlı-Türkiye İktisat Tarihi: 1500-1914. İstanbul: K Kitaplığı. Refik, A. (1935). XVI. Asırda İstanbul Hayatı (1553-1591) (2. bs.). İstanbul: İstanbul Devlet Basımevi. Rûmî, E. (1983). Müzekkin-Nüfus. İstanbul: Salah Bilici Kitabevi Yayınları. Sancaklı, S. (2010). Ahilik Ahlakının Oluşumunda Hadislerin Etkisi. İ.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1 (1), 1-28. Sarıkaya, M. S. (2008). Ahîliğin Dünya Görüşü ve Bunu Oluşturan Dinî Ahlâkî Değerler. İslam ve Çalışma Hayatı Ulusal Sempozyumu (ss. 145-157), İzmir: İzmir İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları. ------------------ (2002). XII.-XVI. Asırlardaki Anadolu’da Fütüvvetnameler Göre Dinî İnanç Motifleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Solak, F. (1997). Ahîlik (Ed. M. Özel). İktisat ve Din (2. bs.) (ss. 81-96), İstanbul: İz Yayıncılık. Şanal, M. & M. Güçlü (2007). Bir Toplumsallaştırma Aracı Olarak Ahilik. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 379-390. Şeker, M. (2012). Türk-İslam Medeniyetinde Bir Kardeşlik Müessesesi Olarak Ahilik. Kutlu Doğum Haftası “Hz. Peygamber Kardeşlik Ahlakı ve Kardeşlik Hukuku” Sempozyumu (ss. 442-449), Ankara: DİB Yayınları. Şeyh Eşref b. Ahmed (1992). Fütüvvet-Nâme. (Haz. Orhan Bilgin). İstanbul: Yıldızlar Matbaası. Şimşek, M. (2002). TKY ve Tarihteki Bir Uygulaması Ahîlik. İstanbul: Hayat Yayınları. Tabakoğlu, A. (2015). Türkiye İktisat Tarihi (13. bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları. ----------------- (2005). Türk İktisat Tarihi (7.bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları. ----------------- (2007). Ahîliğin Türk Esnaf Ahlakına Tesirleri (Ed. M. F. Köksal). II. Ahi Evran-ı Veli Ahilik Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri (ss. 411-443), Ankara: Valilik ve Ahi Evran Üniversitesi Ahilik Kültürünü Araştırma Merkezi. ----------------- (1995). Sosyal ve İktisadi Yönleriyle Ahîlik. Türk Kültürü ve Ahilik: XXI. Ahilik Bayramı Sempozyumu Tebliğleri (ss. 49-72), İstanbul: Yaylacık Matbaası. Taeschner, F. (1953/1954). İslam Ortaçağında Fütüvva Teşkilatı (Çev. Fikret Işıltan). İ.Ü. İktisat Fakültesi Mecmuası, XV/1-4, 3-32. Tekin, M. (2006). Bir Sosyal Kontrol Aracı Olarak Ahîlik ve Toplumsal Dinamikleri. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21, 219-235. Tevhid, A. (2015). Ankara’da Ahiler Hükümeti (Der. Y. T. Günaydın). Ahilik Araştırmaları (1913-1932) (ss. 115-118). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Toker, Ö. (2010). Bütüncül Bir Model Olarak Ahiliğin Girişimcilik Boyutunun Zihniyet Temelleri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara: Gazi Üniversitesi. Uçma, İ. (2017). Bir Sosyal Siyaset Kurumu Olarak Ahîlik (2. bs.). İstanbul: İşaret Yayınları. Yılmaz, A. (1995). Ahîlikte Din ve Ahlâk Eğitimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İzmir: 9 Eylül Üniversitesi. Yılmaz, M. (2013). Hisbe Teşkilatı (Ed. E. Baş). İslam Kurumları Tarihi (ss. 339-350). Ankara: Grafiker Yayınları.