RAHMAN SURESİ 7-9. AYETLERE DAİR BAĞLAMSAL ÇERÇEVEDE BİR MEAL ÇALIŞMASI

Year 2014, Issue: 58, 157 - 170, 20.03.2014

Şemsettin Işık

Abstract

Kur’an-ı Kerim’in sahabe döneminde anlaşılması ne kadar önem arz etmiş ise, daha
sonraki dönemlerde de anlaşılması o kadar önemli olmuştur. Bundan dolayı hiçbir zaman,
ayetlerin doğru bir şekilde anlaşılma gayreti kesintiye uğramamış ve her geçen gün üzerine
koyarak devam etmiştir. Fakat böylesi hummalı bir çalışmanın yapılmasının yanında,
Rahman suresi 7-9. ayetlerden oluşan pasajda görüldüğü gibi bazı ayetlere dair yapılan
tefsir ve meallerin, geçmiştekine ilave yapılmadan nesiller boyu aynı şekilde aktarılmış
olduğu da dikkatten kaçmamaktadır. Bunu da bazı ayetlerin meal ve yorumlarının günümüz
şartlarında bize vermek istediği mesaj nedir şeklinde, yeniden bir değerlendirmeye
alma yerine, adeta her gemi bir öncekine bakılarak yapılır anlayışıyla hareket edilmesine
bağlıyoruz. Hâlbuki Kur’an-ı Kerim’in ruhuna uygun düşen bu değildir. Zira o, dün olduğu
gibi bugün de ayetleri üzerinde yeniden düşünülüp, elde edilenlerle kıyamete kadar
her fert ve toplumun, vüs’ati ölçüsünde her alanda yeniden kendilerini inşa etmeleri için
gönderilmiştir.

Keywords

Mizan, vezin, ölçü-tartı, kozmik denge

References

• -----------------Kur’an- Kerim, (1986). Ankara: DİB Yayınları.
• Albayrak, H. (1996). Kur’ân’ın Bütünlüğü Üzerine -Kur’ân’ın Kur’ân’la Tefsiri. İstanbul: Şule Yayınları.
• Altuntaş, H ve Şahin, M. (2010). Kur’an-ı Kerim Meâli. Ankara: DİB Yayınları.
• Atay, H. ve Kutluay, Y. (1987). Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Anlamı (Meâl). Ankara: DİB Yayınları.
• Ateş, S. (Tarihsiz). Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Meâli. Ankara: Kılıç Kitabevi Yayın ve Dağıtım.
• el-Beydavî, N. (1996). Envaru’t-Tenzil ve Esraru’t-Te’vil. Beyrut: Dâru’l-Fikr.
• Bilmen, Ö. (1964). Kur’ân-ı Kerîm’in Türkçe Meâli Âlisi ve Tefsîri. İstanbul: Bilmen Basım ve Yayım.
• ----------Cerrahoğlu, İ. (1979). Tefsir Usûlü. Ankara: TDV. Yayınları.
• -----------Cerrahoğlu, İ. (1988). Tefsir Tarihi. Ankara: DİB. Yayınları.
• Cevdet Paşa, A. (1928). el-Beyan fi Ayâti’l-Kur’an (Türkçesiyle Birlikte Kur’an-ı Kerim).
• --------------İstanbul: Ahmet Türk Neşriyat Yurdu.
• Çantay, H. B. (1984). Kur’an-ı Hakîm ve Meâl-i Kerim. İstanbul: İslam Mecmuası Hediyesi.
• ed-Derviş, M. (1992). I’rabu’l-Kur’ani’l-Kerîm ve Beyanuhu. Suriye: Daru’l-İrşad.
• Eren, C. (2013). Kur’ân-ı Kerîm’de Muhkem ve Müteşâbihin Tespit ve Değerlendirilmesi (Fatiha sûresi örneği). Ankara: Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8) Summer.
• İbn Kesîr, İ. (H.1401). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm. Beyrut: Daru’l-Fikr.
• el-İsfehanî, H. (1998). el-Müfredat fî Garîbi’l-Kur’an. Beyrut: Daru’l-Ma’rife.
• Karaman, H., Çağrıcı, M., Dönmez, İ. K. ve Gümüş, S. (2008). Kur’an Yolu Türkçe Meâl ve Tefsir. Ankara: DİB Yayınları.
• Malik, F. (2007). The Qur’an, http://www.mideastweb.org.
• Özek, A., Karaman, H., Turgut, A., Çağrıcı, M., Dönmez, İ. K. ve Gümüş, S., (1993).
• Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Meâli. Ankara: TDV Yayınları.
• Öztürk, Y. N. (1994). Kur’an-ı Kerim Meali (Türkçe Çeviri). İstanbul: Hürriyet Ofset Matbaacılık ve Gazetecilik A.Ş.
• er-Razî, F. (1978). et-Tefsîru’l-Kebîr (Mefatihu’l-Gayb). Tahran: Daru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• Sawood, N. J. (1964). The Koran. Baltimore-Maryland: Penguin Books.
• es-Suyutî, C. (1993). ed-Durru’l-Mensur fi’t-Tefsir bi’l-Me’sur. Beyrut: Daru’l-Fikr.
• et-Taberî, M. (H. 1405). Câmiu’l-Beyân an Te’vîli’ Âyi’l-Kur’ân. Beyrut: Daru’l-Fikr. Taqi-ud-Dîn, M. & Khân, M. M. (1994). The Noble Qur’an. Riyadh: Maktaba Dar-us- Salam. Ünver, M. (1996). Kur’an’ı Anlamada Siyakın Rolü. Ankara: Sidre Yayınları.
• Vehbi, M. (1969). Büyük Kur’an Tefsiri (Hulasâtü’l-Beyan fi Tefsîri’l-Kur’an). İstanbul: Üçdal Neşriyat.
• Yazır, M. H. (1992). Hak Dini Kur’an Dili. İstanbul: Azim Dağıtım.
• Yıldırım, C. (1987). İlmin Işığında Asrın Kur’an Tefsiri. İstanbul: Anadolu Yayınları.
• Yıldırım, S. (2010). Hz. Peygamber (s.a.s)’in Kur’an’ı Tefsiri. Diyanet İlmi Dergi. Ankara.
• ez-Zemahşerî, M. (1997). el-Keşşâf an Hakâiki Ğavamidi’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Ekâvîl fî Vucûhi’t-Te’vîl, Tah: Adil Ahmed Abdulmevcud ve Ali Muhammed Muavvıd). Rıyad: Mektebetu’l-Abîkân.