Kur’an’ın i‘câzı konusu III. yüzyılın başlarında üzerinde dikkatle durulan bir konu olmuştur.
Bu alana dair eserler, işâretler dönemi (II. ve III. asır), risâleler dönemi (IV. asır) ve
kitaplar dönemi (IV. asır vs.) şeklinde üç dönemde ele almak mümkündür. Görüşlerini inceleme
konusu yaptığımız Ebû Süleyman el-Hattâbî (ö.388)’nin eseri Beyânü İ‘câzi’l-Kur’an
da risâleler dönemine ait bir eserdir. Müellifin sarfe, gayb bilgisi, belagat gibi kendisinden
önceki i‘câz çeşitlerine dair görüşleri üzerinde durulmuş ve ilk defa kendisinin gündeme getirdiği
psikolojik i‘câz kavramına yer verilmiştir. Hattâbî eserinde, çeşitli çevreler tarafından
Kur’an’ın ifade biçimine yönelik tenkitlere de doyurucu cevaplar vermiştir. Kur’an’a yönelik
edebî açıdan yetersizlik (!) iddialarının Müslüman bir müellif tarafından ele alınması, İslam
dünyasının sahip olduğu özgüveni göstermesi bakımından da ayrıca önemlidir. Çalışmamızda
yazarın i‘câz tarihindeki yerinin daha net anlaşılması için klasik ve çağdaş i‘câz yazarlarıyla
da bir mukayeseye gidilmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Issue: 60 |