İnsanların ve diğer canlıların ilişkilerini sürdürdükleri ve etkileşim içinde bulundukları
fizikî, biyolojik, sosyal ve kültürel ortamlara çevre denir. Çevre hava, su, toprak, bitki
ve hayvan gibi tabii ve tarihî zenginlikleri içine almaktadır.
Çevre, bireyin kendisi, akrabaları, insanlık ailesi ve buna ilaveten görünen âlemlerin
ötesinde, görünmeyen âlemler olarak da tanımlanabilir.
Çevre insanların ihtiyaç duyduğu her şey ve temas kurduğu herkestir. Diğer bir ifade
ile çevre, küçük bir kâinat olan insan ve büyük bir insan olan kâinattır. Kâinat, insanın
evi, sarayı ve çevresidir. İkisi de temiz olmalı, temiz kalmalıdır.
Kur’an ve Sünnet, gerek insanın ve gerekse insanın evi ve doğal ortamı olan kâinatın,
temiz olması ve temiz kalması için olmazsa olmaz kurallar koymuşlardır. Kur’an ve onun
uygulaması olan Sünnet bir çevre yasası ve çevre düzenlemesidir.
Bu makalemizde, Kur’an ve Sünnet merkezli olarak çevre, çevre düşmanları, çevrenin
temizliği ve korunması ilkeleri ele alınmakta, ayrıca çevre bilinci veren üç öğretmene
(Kur’an, Sünnet ve Kâinât) ve çevre düşmanlarına dikkat çekilmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Issue: 63 |