TEK KİŞİLİK GÖSTERİLERDE (STAND-UP) KULLANILAN ARGO DİLİNİN TESPİTİ ÜZERİNE BİR İNCELEME (Ata Demirer, Cem Yılmaz, Atalay Demirci Örneği)

Year 2016, Issue: 66, 415 - 432, 28.04.2016

Mehmet Gedik Erhan Akın

Abstract

Araştırmanın amacı, günümüzde modern meddah olarak da adlandırılan ve popüler kültürde stdand-up(çı), showmen vb. adlarla anılan kişiler tarafından sunulan gösterilerde kullanılan argo dilini tespit etmektir. Bu çalışmada, tek kişilik gösterileri incelenen kişiler; Ata Demirer, Cem Yılmaz, Atalay Demirci'dir. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılarak yürütülmüştür. Elde edilen veriler, içerik analizi yoluyla analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda özellikle Ata Demirer ve Cem Yılmaz'ın gösterilerinde, argo dilini sıkça kullandıkları, gösterilerinin merkezinde argo dilinin olduğu tespit edilmiştir. Atalay Demirci'nin ise gösterilerinde argo dilini çok sık kullanmadığı görülmüştür. Araştırmanın sonunda argo dili çalışma alanı ile ilgili önerilerde bulunulmuştur.

Keywords

Gösteri, Dil, Argo, Güldürü, Meddah.

References

• Aksan, D. (1998). Her yönüyle dil, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayını.
• Aktunç, H. (1998). Büyük argo sözlüğü (Tanıklarıyla). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Aktunç, H. (2002). Büyük argo sözlüğü, (4. baskı) İstanbul: Yapı Kredi yayınları.
• Asiltürk, B. (2002). Modern Türk şiirinde argo- iki örnek. Metin Eloglu-Salâh Birsel”, Türk Kültüründe Argo, Hollanda: Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını (SOTA).
• Banguoğlu, T. (2007). Türkçenin grameri. (8.Basım). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Birkalan, H. (2002), Pazar konuşmaları: Argoya halkbilimsel bir yaklaşım. Türk kültüründe argo, Naskali, Emine Gürsoy ve Gulden Sağol (ed.), Haarlem–Hollanda: SOTA yayınları.
• Caferoğlu, A. (1943). Anadolu ağızlarından toplamalar, İstanbul: Bürhaneddin Basımevi.
• Çifçi, M.(2006). Argonun niteliği ve argoya bakış açımız. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi/ Journal of Turkish World Studies, 6(2), 297-30.
• Devellioğlu, F. (1980). Türk argosu: İnceleme ve sözlük. (Genişletilmiş 6. Baskı) Ankara: Aydın Kitapevi.
• Emre, A. C. (1945). Türk dilbilgisi. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Ergin, M. (1997). Türk dilbilgisi. İstanbul: Bayrak Basım.
• Gencan, T. N. (2001). Dil bilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kefeli, E. (2002), Edebiyat argo ilişkisi, Türk kültüründe argo, Hollanda: Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını.(SOTA).
• Özkan, N. (2002). Gizli dil olarak argonun fonksiyonu üzerine. Türk kültüründe argo. Hollanda: Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını.
• Sekmen, M.(2010). Oyuncu meddah ya da “kendi ve diğerleri” mekanizması. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 30(2), 27-45.
• Yıldız, M., Hazar, M.C. (2003). Türk argosunda polis, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. www.e-sosder.com. 2(5), 1-16.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.