Objective: This study aimed to evaluate the effectiveness of an adapted interpersonal psychotherapy model for acute crisis (IPT-AC-CV19) in reducing depression and epidemic-related anxiety, and in improving life satisfaction among individuals affected by the COVID-19 pandemic. Methods: Thirty-three participants were randomly assigned to either an intervention group (n = 16), which received an eight-week online interpersonal psychotherapy program, or a control group (n = 17), which received weekly check-in calls without structured therapy. Depression, anxiety, and general psychological health were assessed at pretest and posttest using the Beck Depression Inventory (BDI), Epidemic Disease Anxiety Scale (EDAS), and Patient Health Questionnaire-9 (PHQ-9), respectively. Results: Although between-group differences did not reach statistical significance (p > .05), the intervention group demonstrated notable within-group improvements, including a large effect size for depression reduction (Cohen’s d = 1.52). Conclusion: These findings suggest that short-term, online-adapted interpersonal psychotherapy may hold clinical relevance for alleviating psychological distress under crisis conditions, despite statistical limitations. Future studies should employ larger samples, extended treatment durations, and blended delivery formats to better evaluate its therapeutic potential.
Amaç: Bu çalışma, COVID-19 pandemisinden psikolojik olarak etkilenen bireylerde depresyon, salgın hastalık kaygısı ve yaşam memnuniyeti düzeylerini iyileştirmeyi hedefleyen, kriz koşullarına özel olarak uyarlanmış kişilerarası psikoterapi modelinin (IPT-AC-CV19) etkililiğini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Yöntem: Araştırma, rastgele atama yöntemiyle müdahale grubuna (n = 16) ve kontrol grubuna (n = 17) ayrılan toplam 33 katılımcı ile yürütülmüştür. Müdahale grubuna sekiz hafta boyunca çevrimiçi olarak uyarlanmış kişilerarası psikoterapi uygulanmış; kontrol grubuna ise sadece haftalık takip amaçlı telefon görüşmeleri yapılmıştır. Katılımcıların depresyon düzeyi Beck Depresyon Envanteri (BDI), salgın hastalık kaygısı Salgın Hastalık Anksiyete Ölçeği (EDAS) ve genel ruhsal sağlık durumu Hasta Sağlık Anketi-9 (PHQ-9) aracılığıyla değerlendirilmiştir. Ölçümler müdahale öncesi (ön test) ve sonrası (son test) olmak üzere iki zaman noktasında gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Müdahale grubunda depresyon, anksiyete ve sağlık algısında azalma eğilimi gözlemlenmiştir. Gruplararası farklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmamakla birlikte (p > .05), özellikle depresyon düzeylerinde gözlenen yüksek etki büyüklüğü (Cohen’s d = 1.52), müdahalenin klinik açıdan anlamlı olabileceğini göstermektedir. Sonuç: Kriz dönemlerinde çevrimiçi olarak sunulan kısa süreli kişilerarası psikoterapi, psikolojik belirtiler üzerinde sınırlı ancak potansiyel olarak klinik açıdan anlamlı etkiler yaratabilmektedir. Gelecek araştırmalarda, daha uzun süreli müdahalelerin, daha geniş örneklemlerin ve yüz yüze ya da hibrit uygulama biçimlerinin etkilerinin değerlendirilmesi önerilmektedir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Applied and Developmental Psychology (Other), Health Services and Systems (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2025 |
Submission Date | April 18, 2025 |
Acceptance Date | August 2, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 5 Issue: 2 |