BİLGİ ÇAĞINDA EĞİTİM

Year 2016, Issue: 12, 23 - 43, 31.12.2016

Betül Garda , Metehan Temizel

Abstract

Tarihsel süreç içerisinde insanlığın toplumsal aşamaları ilkel toplum, tarım toplumu, sanayi toplumu ve bilgi toplumu olarak sıralanabilir. Eğitim kurumları, toplumların kalkınmasında ve bilgi çağına uyumda önemli bir rol oynamaktadır. Organizasyonların varlıklarını sürdürebilmeleri, başarılı olabilmeleri ve gelecekle ilgili doğru tahmin yapabilmeleri için mümkün olduğunca çok bilgiye sahip olmaları gerekmektedir. Bilgiyi elde edecek ve organizasyon amaçları doğrultusunda kullanacak kişilerin gerekli eğitimi almış olmaları gerekir. Bunun temeli de eğitilmiş iş gücünden geçer. Bilgi ise, eğitim kurumları tarafından aktarılır. Eğitim kurumları bilginin üretildiği ve geliştirildiği ve insanlığın hizmetine sunulduğu kurumlardır. Türkiye’de uzmanlaşmış ara eleman ihtiyacı, bu amaçla kurulan meslek yüksekokulları tarafından karşılanmaktadır. Meslek yüksekokulları, sektörün ihtiyacı olan ara eleman niteliklerinin tespit edip, bu verilere dayanılarak öğrencilere gerek teorik gerekse pratik bilgileri vermesi sonucunda bilgi toplumunun özelliklerine uygun eleman yetiştirmesi bazında hayati bir önem taşımaktadır. Bu çalışmada, meslek yüksekokullarının bilgi toplumuna nitelikli eleman yetiştirmekteki önemi vurgulanacaktır.

Keywords

Bilgi Çağı, Değişim, Bilgi Toplumunda Eğitim

References

• Toffler, A; Toffler H. (1997). Geleceği Yeniden Düşünmek (Çevirmen: Sinem Gül), İstanbul: Sabah Kitapları, VII-IX
• Akın, H. B. (2001). Yeni Ekonomi. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Anderson, R. (2008)”Implications of the Information and Knowledge Society for Education”. USA: Springer International Handbooks of Education. Volume 20, Issue 1, 5-22.
• Balay, R.(2004). “Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt: 37, Sayı: 2, 61-82
• Banger, G. (2014). “Bilgi Çağında Eğitim” http://www.duyguguncesi.net/bilgi-caginda-egitim/ Erişim Tarihi: 29.11.2016
• Bassi, L. (1997). “Harnessing The Power of Intellectual Capital”. Training and Development, Vol 51, No 12, 25-30.
• Baş, G. (2009). "Küreselleşme ve Bilgi Toplumu." Eğitişim Dergisi. Sayı: 24 (Ekim 2009).
• Berber, Ş. (2003). “Bilgi Çağında Eğitim”. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, Ankara: Yıl: 7, Sayı: 2.
• Can, N. (1998). “Öğretmen ve Yöneticinin Etkinliğinin Öğretimdeki Rolü”. Eğitim Yönetimi Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 13.
• Çakır, R; Yükseltürk, E. (2010). “Bilgi Toplumu Olma Yolunda Öğrenen Organizasyonlar, Bilgi Yönetimi ve E-Öğrenme Üzerine Teorik Bir Çözümleme”. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt 18, No 2, 501-512.
• Ellul, J. (2003). Teknoloji Toplumu. (Çevirmen: Musa Ceylan), İstanbul: Bakış Yayınları.
• Ertürk, H. ve Kahvecioğlu Y.(2002) “Bilgi Toplumunun Risk Toplumuna Dönüşümünde. Tüketimin Yeri”, Birinci Ulusal Bilgi Ekonomisi ve Yönetim Kongresi, Kocaeli.
• Guttman, C. ( 2003). “Education in and for the Information Society”. Paris: The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO), 7.
• Güloğlu, T. (2003). “Yeni Teknolojilerin Çalışma İlişkilerine Etkileri” http://www.sosyalsiyaset.net/documents/teknoloji_etkileri.htm Erişim Tarihi: 15.04.2011
• Gündüz, Ş. ve Odabaşı F. (January 2004).” Bilgi Çağında Öğretmen Adaylarının Eğitiminde Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme Dersinin Önemi”,
• The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET January 2004 ISSN: 1303-6521, Vol:3, Iss:1, Article 7.
• Kaczynski, T.J. (2013). Sanayi Toplumu ve Geleceği. (Çevirmen: Kolektif), İstanbul: Kaos Yayınları
• Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu-Eğitim-Yeni Kimlikler-II: BilgiToplumu ve Eğitimde Yeni Kimlikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt: 32, Sayı: 2, 341-350.
• Özdemir, S. (1997). Eğitimde Örgütsel Değişme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Özden, Y. (2002). Eğitimde Dönüşüm: Eğitimde Yeni Değerler. (4. Baskı), Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Özkan, H. H. (2009). “Bilgi Toplumu Eğitim Programları”. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 2, Sayı: 10
• Russel, G. (2000). “School Education in the Age of the Ubiquitious Network Computer”. Technology in Society, 22, 389-400.
• Şen, A. ve Koç, O.(2002) “Bilgi Toplumunun Taşıdığı Risk Unsurları”. Birinci Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Tebliğleri, Kocaeli, 925- 936.
• http://www.ceterisparibus.net/kongre/kocaeli_1.htm
• Şimşek, M. Ş. ve Akın, H.B. (2003). Teknoloji Yönetimi ve Örgütsel Değişim. Konya: Çizgi Kitabevi
• Tekin, M.; Güleş, H.K.; Burgess, T. (2000). Değişen Dünyada Teknoloji Yönetimi. Konya.
• Tekin, M.; Güleş, H.K.; Öğüt, A. (2007). Değişim Çağında Teknoloji Yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Tezcan, M. (1992). Eğitim Sosyolojisi. (8. Baskı). Ankara.
• Toffler, A. (1981). Üçüncü Dalga. (Çeviren: Ali Seden), İstanbul: Altın Kitaplar.
• Yalçınkaya, T. (2001). “Sanayi ve Bilgi Toplumlarında Rekabet Ekonomisi” Rekabet Bülteni Dergisi, ESC Consulting Yayını, Yıl:2001, Sayı:5, 1-13.