Bu çalışmada, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 7. Maddesi’nde düzenlenen “geçici iş ilişkisi" tüm yönleriyle açıklanmaya çalışılmış ve Yargıtay kararlarıyla konunun pekiştirilmesi amaçlanmıştır. Geçici(Ödünç) iş ilişkisi kavramı Türk çalışma hayatına 1960’lı yıllarda girmiş ve hızla yaygınlaşmıştır. Geçici(Ödünç) iş ilişkisi her şeyden önce şirket topluluklarında ve bunlardan biri olarak holdinglerde, şirketlerin daha çok vasıflı iş gücü ihtiyacını karşılamak için yardımlaşmalarında veya üst kademe yöneticilerinin yetiştirilmesinde ya da aynı gruptan olmayan şirketlerin birlikte bir işi üstlenmelerinde yahut mali güçlüklerle karşılaşan bir işverenin işçisini işlerinin düzelmesine kadar başka bir işverene vermesinde ortaya çıkmaktadır. Böylece hem işçinin verimliliğinin artması sağlanmış hem de işçinin işverene olan maliyetinin düşürülmesi amaçlanmıştır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Halkla İlişkiler |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Mayıs 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Sayı: 1 |
Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.