Dil
olgusu insanla başlamış insan nesli var olduğu sürece de var olmaya devam
edecektir. Dilbilimciler tarihin her döneminde bu olgu üzerinde araştırmalar
yapmış, dilin sözlü ve yazılı dönemleri olduğunu tespit etmişlerdir. Bir
sonraki aşamada dünyada konuşulagelen dillerin gramerini tespit etmeye
çalışmışlardır. Dünyada konuşulagelen dillerden biriside Arapçadır. Arapça
bilindiği üzere çoğunlukla sözlü olarak devam ettirilegelen bir dil olup, İslam
dininin insanlara din olarak gönderilişi ile birlikte, daha çok yazılı olarak
aktarılmaya başlanmıştır. İslam’ın kutsal metni olan Kurân’ın dilinin Arapça
olması başta olmaküzere daha birçok sebepten dolayı bu dile olan yöneliş artmış
ve Arap dilbilimciler bu dilin gramerini tespit etmek için çok erken dönemden
itibaren çalışmalarını başlatmışlardır. Gramer ilmine başlangıçta sarf, nahiv,
delalet, vb. alt disiplinlere ayrılmadan önce nahiv dendiği bilinmektedir. Bu
makalede nahiv terimi bu genel manada kullanılmış ve bu ilim tespit edilirken
belli bir yöntem izlenmiş olduğu görülmektedir. İzlenen bu yönteme klasik
eserlerde nahiv usulü ya da usulü’n-nahv denmiştir. Bu makalede nahvin
tespitine kaynaklık eden sema, icma, kıyas ve ıstıshab incelenip tanıtımı
yapılacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Linguistics |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 1 Issue: 1 |