Research Article
BibTex RIS Cite

Analysis and Criticism of the Argumen from Healing in the Context of the Problem of Natural Evil

Year 2021, , 257 - 273, 31.12.2021
https://doi.org/10.53352/tevilat.1030354

Abstract

Argument from healing is a new form of evidence developed in a logical and philosophical format, included in the evidences for the existence of God. The sources of healing in nature and within us and the fact that there are many verses in the Qur'an that have the concept of "healing" in his center, exemplifying and explaining the antecedents and results of the argument from healing have been effective in the emergence of this evidence. Possible criticisms of the relevant evidence are more likely to be directed at its first and fourth premises and conclusion. Because these premises play a more critical and more decisive role in this evidence than the others. However, these criticisms are not strong enough to undermine the strength of the argument from healing and deform its structure. Another issue that is the subject of discussion and criticism here is the idea of a God who has love, compassion, mercy, justice, knowledge, will and power, who heals us when we are sick, and the natural evils that arise as a result of almost all kinds of diseases, especially chronic and deadly diseases on earth is the question and problem of how its existence can be explained. Rather, the tensions between the result of this evidence and the problem of natural evil lie behind the criticism of the healing evidence. The main question and problem here is that. On the one hand, there is a will that heals, and on the other, there is chronic and deadly diseases. With such an understanding of God, how can these diseases be considered together and how can they be reconciled or reconciled? How can these two extremes be related and how is it possible to bridge the gap between them? The main purpose of this article is to make some analyzes and criticisms of the argument from healing in the context of the natural evil problem. Revealing philosophically weaknesses and strengths dimensions of the relevant evidence is to make a tidy assessment on this issue in this context.

References

  • Aristoteles, Metafizik. çev. Ahmet Arslan. İstanbul: Sosyal Yayınları, 2010.
  • Aydın, M. S. Kant’ta ve Çağdaş İngiliz Felsefesinde Tanrı-Ahlak İlişkisi. Ankara: TDV, 1991.
  • Aydın, M. S. Din Felsefesi. Ankara: Selçuk Yayınları, 1992.
  • Augustinus, “İyiliğin Yokluğu Olarak Kötülük”. çev. Metin Yasa. Klasik ve Çağdaş Metinlerle Din Felsefesi. (ed. C. S. Yaran). Samsun: Etüt Yayınları, 1997.
  • Dembski, W. A. “Bilimlerdeki Zeki Tasarım Kanıtlarının Saptanması”. Tasarım: Evrenin Bilinmeyen Tarihi. çev. Orhan Düz. İstanbul: Gelenek Yayıncılık, 2004.
  • Efil, Ş. Din-Sağlık İlişkisinin İmkânı Sorunu. Bursa: Emin Yayınları, 2016.
  • Favazza, Armando R. “The Bible: Relevant Issues for Clinici-ans”. Religion and Spirituality in Psychiatry, (eds. Philippe Huguelet & Harold G. Koenig). New York&Cambridge: Cambridge University Press, 2009, 31-47.
  • Hick, J. Philosophy of Religion. New Jersey: Prentice-Hall, Inc., 1990.
  • Kant, Immanuel. “Bütün Felsefi Teodise Denemelerinin Başarısızlığı Üzerine”, Din Felsefesine Dair Okumalar I. çev. Muhsin Akbaş, (der. Recep Alpyağıl, İstanbul: İz Yayınları, 2011), 754-767.
  • Kelly, K. A History of Medicine: Early Civilizations, New York: Facts On File Inc., 2009.
  • Madden, E. H. & Hare, P. H. Evil and the Concept of God. Illinois: Charles C. Thomas, 1986.
  • İkbal, M. İslam’da Dini Düşüncenin Yeniden Doğuşu. çev. N. Ahmet Asrar. İstanbul: Birleşik Yayıncılık, 1990.
  • Magner, L. L. A History of Medicine. London&New York: Taylor & Francis Group, 2005.
  • Yaran, C. S. Bilgelik Peşinde: Din Felsefesi Yazıları. Ankara: Araştırma Yayınları, 2002.
  • Yaran, C. S. Tanrı İnancının Akliliği. Samsun: Etüt Yayınları, 2000.
  • Yaran, C. S. Kötülük ve Theodise. Ankara: Vadi Yayınları, 1997.
  • Yaran, C. S. “Din-Sağlık İlişkisi ve Şifa Delili”. EKEV Akademi Dergisi. 9/25 (2005), 53-74.

Doğal Kötülük Sorunu Bağlamında Şifa Delilinin Analizi ve Eleştirisi

Year 2021, , 257 - 273, 31.12.2021
https://doi.org/10.53352/tevilat.1030354

Abstract

Şifa delili, Tanrının varlığının delilleri içinde yer alan, mantıksal ve felsefî bir format içinde geliştirilen yeni bir delil formudur. Bu delilin açığa çıkmasında doğadaki ve içimizdeki şifa kaynakları ile Kur’an’da merkezinde “şifa” kavramının bulunduğu, şifa delilinin öncüllerini ve sonucunu örneklendiren ve açıklayan birçok ayetin olması etkili olmuştur. İlgili delile karşı yapılabilecek muhtemel eleştirilerin daha ziyade onun birinci ve dördüncü öncülleri ile sonucuna yönelik olması daha muhtemeldir. Zira bu delilde bu öncüller diğerlerine göre daha kritik ve daha belirleyici bir rol oynamaktadır. Ancak bu eleştiriler, şifa delilinin gücünü sarsacak ve yapısını deformasyona uğratacak kadar güçlü değildir. Burada tartışmaya ve eleştiriye konu olan bir başka husus, sevgi, şefkat, merhamet, adalet, ilim, irade ve kudret sahibi olan, hastalandığımızda bize şifa veren bir Tanrı fikri ile yeryüzünde hemen her türden hastalık, özellikle kronik ve ölümcül hastalıklar neticesinde açığa çıkan doğal kötülüklerin varlığının nasıl açıklanabileceği sorusu ve sorunudur. Şifa deliline yönelik eleştirilerin gerisinde daha ziyade bu delilin sonucu ile doğal kötülük sorunu arasında açığa çıkan gerilimler yatmaktadır. Burada temel soru ve sorun şudur: Bir yanda şifa veren bir irade, bir yanda da kronik ve ölümcül hastalıklar söz konusudur. Böyle bir Tanrı anlayışı ile bu hastalıklar nasıl bir arada düşünülebilir ve onlar nasıl bağdaşabilir veya uzlaştırılabilir? Bu iki uç nokta arasında nasıl bir ilişki kurulabilir ve onlar arasındaki uçurumu aşmak nasıl mümkündür? Bu makalenin temel amacı, doğal kötülük sorunu bağlamında şifa deliline dair bazı analizler ve eleştiriler yapmaktır. Bu bağlamda ilgili delilin felsefî bakımdan zayıf ve güçlü yönlerini açığa çıkarmak, bu konuda derli toplu bir değerlendirme yapmaktır.

References

  • Aristoteles, Metafizik. çev. Ahmet Arslan. İstanbul: Sosyal Yayınları, 2010.
  • Aydın, M. S. Kant’ta ve Çağdaş İngiliz Felsefesinde Tanrı-Ahlak İlişkisi. Ankara: TDV, 1991.
  • Aydın, M. S. Din Felsefesi. Ankara: Selçuk Yayınları, 1992.
  • Augustinus, “İyiliğin Yokluğu Olarak Kötülük”. çev. Metin Yasa. Klasik ve Çağdaş Metinlerle Din Felsefesi. (ed. C. S. Yaran). Samsun: Etüt Yayınları, 1997.
  • Dembski, W. A. “Bilimlerdeki Zeki Tasarım Kanıtlarının Saptanması”. Tasarım: Evrenin Bilinmeyen Tarihi. çev. Orhan Düz. İstanbul: Gelenek Yayıncılık, 2004.
  • Efil, Ş. Din-Sağlık İlişkisinin İmkânı Sorunu. Bursa: Emin Yayınları, 2016.
  • Favazza, Armando R. “The Bible: Relevant Issues for Clinici-ans”. Religion and Spirituality in Psychiatry, (eds. Philippe Huguelet & Harold G. Koenig). New York&Cambridge: Cambridge University Press, 2009, 31-47.
  • Hick, J. Philosophy of Religion. New Jersey: Prentice-Hall, Inc., 1990.
  • Kant, Immanuel. “Bütün Felsefi Teodise Denemelerinin Başarısızlığı Üzerine”, Din Felsefesine Dair Okumalar I. çev. Muhsin Akbaş, (der. Recep Alpyağıl, İstanbul: İz Yayınları, 2011), 754-767.
  • Kelly, K. A History of Medicine: Early Civilizations, New York: Facts On File Inc., 2009.
  • Madden, E. H. & Hare, P. H. Evil and the Concept of God. Illinois: Charles C. Thomas, 1986.
  • İkbal, M. İslam’da Dini Düşüncenin Yeniden Doğuşu. çev. N. Ahmet Asrar. İstanbul: Birleşik Yayıncılık, 1990.
  • Magner, L. L. A History of Medicine. London&New York: Taylor & Francis Group, 2005.
  • Yaran, C. S. Bilgelik Peşinde: Din Felsefesi Yazıları. Ankara: Araştırma Yayınları, 2002.
  • Yaran, C. S. Tanrı İnancının Akliliği. Samsun: Etüt Yayınları, 2000.
  • Yaran, C. S. Kötülük ve Theodise. Ankara: Vadi Yayınları, 1997.
  • Yaran, C. S. “Din-Sağlık İlişkisi ve Şifa Delili”. EKEV Akademi Dergisi. 9/25 (2005), 53-74.
There are 17 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Research Articles
Authors

Şahin Efil

Publication Date December 31, 2021
Published in Issue Year 2021

Cite

ISNAD Efil, Şahin. “Doğal Kötülük Sorunu Bağlamında Şifa Delilinin Analizi Ve Eleştirisi”. Tevilat 2/2 (December 2021), 257-273. https://doi.org/10.53352/tevilat.1030354.