Arapça bir kelime olan ve “ölenin iyiliklerini sayıp dökmek” anlamına gelen mersiye, edebî bir terim olarak bir kimsenin vefatından duyulan üzüntüyü ifade etmek, o kişinin iyiliklerini anlatmak ve şairin ölene karşı olan ilgisini dile getirmek üzere yazdığı lirik şiirdir. Türk edebiyatında kaleme alınan mersiyeler arasında Kerbelâ mersiyelerinin ayrı bir yeri ve önemi vardır. Bu şiirler, hem şekil özellikleri hem de muhtevalarıyla kendilerine has birtakım nitelikler taşımaktadırlar. Klasik Türk edebiyatında bir geleneğin devamı olarak asırlarca değişik şairler tarafından pek çok Kerbelâ mersiyesi kaleme alınmıştır. Bu makalede, bir Bektaşî şairi olan Râşid’in daha önce yayımlanmamış olan “Mersiye-i Şâh-ı Şehîdân” başlıklı altı bentlik Kerbelâ mersiyesi, ilim âlemine tanıtılacak; metni verilen şiir, şekil ve içerik açısından değerlendirilecektir.
An Arabic word elegy, which lexically means “counting the good deeds by the dead”, lyric in poetry –as a literary term– written out to express sadness for the death of a person, to tell the good deeds of dead person and to express poet’s feelings for the dead person. Of the elegies written out in Turkish literature, the Kerbelâ elegies have special importance. These poems are particular with their form and content. As the continuation of a tradition, many Kerbelâ elegies have been written out by various poets in the Turkish literature throughout centuries. In this paper, Râshid’s six-stanza Kerbelâ elegy titled the Elegy of “Master of Martyrs”, unpublished so far, will be introduced to the social sciences, and his poem will be evaluated in terms of form and content.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 28, 2013 |
Published in Issue | Year 2010 Issue: 55 |
Bu dergide yayımlanan makaleler Creative Commons Attribution 4.0 ile lisanslanmıştır. Bu lisans, açık erişimli bir makalenin ticari olmayan bir şekilde tekrar kullanılmasına, yazar doğru atfedildiği sürece izin verir.