Makale, Ali Şîr Nevâî’nin “Leyli ve Mecnun” mesnevisinde yer alan 'can' merkezli ifadeleri, dinî tasavvurlar ve bunların dilsel-kültürel etkileşimi bağlamında artzamanlı bir analizle ele almaktadır. Deyimler, düşünceyi aktarmada kullanılan en işlevsel ve mecazî birimler olup, ait oldukları toplumların psikolojik, bilişsel, semantik ve dilsel-kültürel özelliklerini gösteren sabit kalıplardır. Bu kalıplar, bir milletin sosyal yaşam biçimini, manevi bakış açısını, kültürel değerlerini ve hakikatle kurduğu ilişkiyi yansıtan önemli unsurlardır.
Hıristiyan, Yunan ve Türk halklarının hayata, ölüme ve cana (ruha) dair görüşleri egzotik bir dini birlik olarak anlatılmaktadır. Çalışmada “Eski Türkçe Sözlük’te” ve “Özbek Dilinin İzahlı Sözlüğü’nde” geçen “can” Sözcük biriminin anlamları yorumlanmıştır. Can imgesi, mitolojik tasavvurlardan yararlanmak amacıyla klasik edebiyata girmiştir ve bedî sanatta kullanılmasıyla birlikte jon naqdin ol- (can nakdin(i) al-), jon qoʻlgʻa tut- (can(ı) ele tut-), jon qushi uch- (can kuşu uç-), jon tarki (can terki), jon tarkini et- (can(ı) terk et-) gibi “can” merkezli deyimler oluşmaya başlamıştır. Tahlil edilen deyimler kaynağını, çok anlamlı bir karaktere sahip olan “can” Sözcük birimindeki üç ana sözcükten (“ruh”, “hayat”, “güç-kuvvet”) almaktadır.
“Hayat” kavramıyla oluşturulan deyimler nicelik bakımından çok olup temelde iki zıt anlamı içerir. Yani “dirilik” terimine karşılık “jonini bagʻishla-” (canını bağışlamak),“fidoyi jon” (fedâ-yı can), “jon ber-” (can ver-) gibi deyimler kullanılırken “ölüm” terimine karşılık “jon chiq-/joni chiq-” (can çık-/canı çık-), “jonin ol-” (canın al-), “jonlar qurboni qil-” (canlar kurban et-) gibi deyimlerden faydalanılmaktadır. “Ruhiyat” (maneviyat) temasına dayalı “joni shavq oʻtigʻa tush-” (canı şevk oduna düş-), “joni toza boʻl-” (canı temiz ol-), “jonig‘a oʻt sol-” (canına od sal-) gibi deyimlerle zihinsel ıstırap, korku, büyülenme, manevi arınma temaları üzerinde durulmuş ve “güç-kuvvet” kavramlarını öne çıkaran ibareler tahlil edilmiştir
Ali Şîr Nevâî “Leyli ve Mecnun” deyim deyimbilim leksik anlam derecelendirme dilsel-kültürel deyimsel merkez can imgesi.
Bu makaleyi hazırlarken etik kurallara uyduğumu beyan ederim.
Semerkant Devlet Üniversitesi
Semerkant Devlet Üniversitesi yetkililerine kaynakların temini konusunda yardımları için teşekkür ederiz.
This article analyzes the expressions centered around 'can' (soul) in Ali Shir Nava'i's epic poem “Layli and Majnun” from a diachronic perspective, within the context of religious beliefs and their linguistic-cultural interaction. Idioms, as the most functional and metaphorical units for expressing thought, are fixed patterns that reflect the psychological, cognitive, semantic, and linguistic-cultural characteristics of the societies to which they belong. These patterns are important elements that reflect a nation's social life, spiritual perspective, cultural values, and its relationship with truth.
The views of Christian, Greek, and Turkic peoples on life, death, and the soul have been interpreted as a religiously exotic unity. The meanings of the lexeme “jon” (soul) as presented in the “Ancient Turkic Dictionary” and “Explanatory Dictionary of the Uzbek Language” are analyzed. The concept of the soul entered classical literature through the creative use of mythological representations. As it became more active in artistic creativity, new “jon” (soul)-centric phrases began to form, such as jon naqdin ol-, jon qoʻlgʻa tut-, jon qushi uch-, jon tarki, jon tarkini et.
The analyzed phrases have a polysemantic nature and are derived from the three main sememes of the lexeme “jon” (soul): “spirit”, “life”, and “strength-energy”. It is formed from the sememes “life” and “strength”. Phrases derived from the seme “life” are numerous in quantity, and based on this concept, two groups of phrases with opposite meanings have been formed. The first group contains phrases with the seme “tiriklik” (aliveness) such as “jonini bagʻishla”, “fidoyi jon”, “jon ber” (dedicate one's soul). The second group includes phrases with the seme “o‘lim” (death), such as “jon chiq-//joni chiq-“,“jonin ol-”,“jonlar qurboni qil-” (take someone’s life, sacrifice lives). Phrases such as “joni shavq o'tiga tush-”, “joni toza bo'l-”, “joniga o't sol-” formed from the seme “spirituality” are phrases with the seme of mental anguish, fear, fascination, spiritual purification, furthermore, phraseological units derived from the semantic component “strength-power” are explained and analyzed.
Alisher Navoi “Layli and Majnun” phrase phraseologism sememe gradation linguocultural phraseological core soul image.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Historical, Comparative and Typological Linguistics, Turkish Folklore Outside Türkiye |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | September 21, 2025 |
Submission Date | January 6, 2025 |
Acceptance Date | June 25, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 115 |
Bu dergide yayımlanan makaleler Creative Commons Attribution 4.0 ile lisanslanmıştır. Bu lisans, açık erişimli bir makalenin ticari olmayan bir şekilde tekrar kullanılmasına, yazar doğru atfedildiği sürece izin verir.