ÇOCUK SUÇLULUĞUNUN TOPLUMSAL SORUNA DÖNÜŞMESİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Year 2023, Volume: 7 Issue: 4, 68 - 90, 29.12.2023

Tufan Şentuna

Abstract

Suç ve suçlu kavramları, ilkel toplumlardan günümüz toplumlarına kadar tarihsel süreç içerisinde var olmuştur. Suç, kavramsal olarak toplumsal düzeni sağlayan kuralların ihlal edilmesi anlamına gelmektedir. Suç, sadece yetişkinler tarafından gerçekleştirilen bir eylem değildir. Aynı şekilde yasaca çocuk kabul edilen yetişkin yaş altı kişiler de suç işleyebilmektedir. Çocuk bazındaki suç eylemleri değerlendirilmeye alındığında, yetişkin altı yaş grubundaki suç oranlarının bilimsel olarak dikkate alınması gereken önemli rakamlarda olduğu görülmektedir. Türk Hukuk Sistemi, suçlu çocuk kavramını “suçlu çocuk yoktur” … “suça sürüklenen çocuk vardır” şeklinde tanımlamıştır. Suça bulaştırılmış ve korunma gereksinimi içerisinde olan çocukların pozitif ayrımcılığa tabi tutulmaksızın bildik bir ‘’suç ve ceza’’ kapsamında ele alınması toplumsal barış için bir tehlikedir. İlgili çocukların koruma altına alınması ve yaşam şartlarının iyileştirilmesi gerekmektedir.
Çalışma, çocukların suça sürüklenmesinde rol oynayan faktörleri inceleyebilmek ve çocukların suçtan korunmasına ilişkin çalışmaları irdelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada adli istatistik verilerin değerlendirme sonuçlarına göre, çocukların suça sürüklenmesinde en önemli etkenin aile olduğu, erkek çocuklarının kız çocuklarına göre daha fazla suça karıştıkları ve 15-17 yaş grubunun en çok malvarlığına karşı suçlar işlediği ortaya konmuştur. Her ne kadar yasa, çocukların korunma altına alınmasını teminat altına almış olmakla beraber saha uygulama sonuçlarının aynı noktada olmadığı görünmektedir. Uygulamaların, çocukları topluma kazandırmak açısından yeterli olmadığı artan suç oranlarına bakıldığında anlaşılmaktadır.

Keywords

Suça Sürüklenen Çocuk, Çocuk Suçluluğunun Nedenleri, Koruma Önlemleri

Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Soruna Dönüşmesinin Değerlendirilmesi

Abstract

The crime and criminal concepts have been existed through the course of history since primitive societies. Conceptually, crime means violating the rules that provide social order. More than this, the crime is not just an act committed by adults. Likewise, persons under the age of adults who are considered children by law can also commit crimes. When criminal acts on the basis of children are taken into account, it is seen that the crime rates in the under-adult age group are in "significant" figures that should be taken into account scientifically. The Turkish Legal System has defined the concept of delinquent child as "there is no delinquent child" but rather "there is a child dragged into crime". It is an actual threat for social peace that children who are in need of protection but involved in crime are treated within the scope of a familiar "crime and punishment" without being subjected to positive discrimination. The children involved in crime need to be protected and their living conditions need to be improved.
The study was carried out in order to examine the factors that play a role in the delinquency of children and to examine the studies on the protection of children from crime. In the study, according to the evaluation results of the forensic statistical data, it was revealed that the most important factor in the delinquency of children was the family, that boys were more involved in crime than girls. Another findings are that the 15-17 age group mostly committed crimes against to property.Although the law has promised the protection of children, it has been observed that the field application results are not at the same point. By considering the increasing crime rates, it is clear that the practices are not sufficient in terms of reintegrating children into society.

Keywords

Juvenile Pushed to Crime, Cause of Juvenile Delinquency, Measures to Protect Juvenile

References

• Adalet Bakanlığı(2021), Adli Sicil ve İstatistik Genel Müdürlüğü, Adli İstatistikleri, 2021, ANKARA Hizmete Özel Kitap ErişimAdresi:http://adlisicil.adalet.gov.tr/Resimler/Sayfa/Dokuman/310520221416422021 HİZMETEÖZELKİTAP.pdf
• Adeladie, M.J.(1956), Caustion of Juvenile Delinquency. American Academy of Pediatrics, 934-939. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2015), Çocuk Destek Merkezleri Yönetmeliği Erişim Adresi: http://aile.gov.tr/uploads/chgm/uploads/papes/yonetmelikler/cocuk-destek-merkezleri-yonetmeliği.pdf
• Afşin, R.ve Özçelik, A.D.(2018), Suça Sürüklenen Çocuklar ile Suça Sürüklenmeyen Çocukların Algıladıkları “Anne ve Baba Tutumları ile Ebeveyn Bağlanma Stillerinin Karşılaştırılarak İncelenmesi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, C.17, S.66, 384-400.
• Aslan, Y. (2008), Çocuk Suçluluğu Hakkında Uluslararası ve Hukuk Düzenlemeleri, Ankara Barosu Dergisi, Y.66, S.4, 88-96.
• Bağış, R.C. (2019), Çocukları Suça Sürükleyen Çevresel Nedenler: Sosyal Bağ Ve Sosyal Öğrenme Teorileri Işığında Bir Değerlendirme, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi (HUMANITAS), C.7, S.14, 203-221.
• Beccaria , C. (2010), Suçlar ve Cezalar Hakkında, ( Çev. Sami Selçuk ), 2. Baskı, İmge Kitabevi, Ankara.
• Bronfenbrenner, Urie. (1986), Ecology of The Family As A Context For Human Development: Research Perspectives.Developmental Psyhology, S. 22, 723-742.
• Campistal, C. ve Aebi, F.M. (2018), Are Juvenile Criminal Justine Statistics Comporable Across Countries? A Study of The Data Available in 45 Europen Nations, European Journal on Criminal Policy and Research, 24(1), 55-78.
• Cassidy, T. (2011), Family Background and Enviroment , Psychological Distress and Juvenile Delinquency, Psychology, 2(9), 941-947.
• Cord, J. MC. (1991), Family Realitionship, Juvenile Delinquency and Adult Criminality, Criminology, 29(3), 397-417.
• Çamlıbel, H. (2022), Sosyoloji Alanında Çocuk Suçluluğuna Yönelik Yapılmış Çalışmaların Analizi, İstanbul Gelişim Üniversitesi, Yüksek Lisans Dönem Projesi, 1-82.
• Dızman, Ş. Z. (2023), Türkiye’de Suça Sürüklenen Çocukların Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi, International Journal of Eurasia Social Sciences(IJOESS),C.14, S.53, 1153-1169.
• Dönmezer, S. (1984), Toplum Bilim, 11.Basım, Beta Yayınları, İstanbul.
• Fitzgerald, R. (2003), An Examination of Sex Differences in Delinquency, Statistics Canada Cataloque Number 85-001. Ottawa.
• Gottfredson, M. ve Hirschi, T. (1990), A General Theory of Crime, Stanford: Stanford University Press.
• Gökçe, S. (2012), Erken Uyarı Sisteminin Milli Eğitim Bakanlığındaki Uygulamaları, Uluslararası Çocuklar İçin Adalet Sempozyumu, 5-7 Aralık 2012, Ankara.
• Güler, G. Sungur, M.A.ve Kütük, M.Ö. (2017), Suça Sürüklenen Çocukların Klinik ve Sosyodemografik Özelliklerinin Değerlendirilmesi, Adli Tıp Bülteni, 22, doi: 10.17986/blm.2017332628
• Günaydın, G. Çolak, B, Şahin, T. ve Demirci, Ş. (1998), Konya Adli Tıp Şube Müdürlüğün’nde Yapılan Farik-i Mümeyyizlik Muayenelerinin Değerlendirilmesi, S.Ü.Tıp Fakültesi Dergisi, C.14, S.1, 1-5.
• İçli, T. (2004), Kriminoloji, Ankara, Martı Kitap ve Yayınevi.
• İçli, T. (2009), Çocuk Suç ve Sokakta Yaşayan Suç İşleyen ve Suça Maruz Kalan Çocuklar, (Genel Yayın No.142), Ankara Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
• Junger, J-Tas vd. (2010), Juvenile Deliquency in Europe and Beyond: Results of The Second International Self-Report Deliquency Study, 1.Basım, New York.
• Kama, A. (2016), Suça Sürüklenen Çocuklar, Sorgun Rehberlik ve Araştırma Merkezi, 1-16.
• Kızmaz, Z. (2005), Sosyolojik Suç Kuramlarının Suç Olgusunu Açıklama Potansiyelleri Üzerine Bir Değerlendirme, C.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi, 29(2), 149-174.
• Kızmaz, Z. (2007), Mükerrer Suçlulukla İlgili Değişkenler, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 227-249.
• Konuk, G. (2019), Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Çocuk Hakları ve Çocuk Suçluluğu, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 1-178.
• Kulaksızoğlu, A. (1999), Ergenlik Psikolojisi, Remzi Kitabevi, 2.Baskı.
• Lutz, P. (1965), Çocuk Suçluluğu, Yeni Cezaevi Matbaası, Ankara.
• Maxwell, S. R. (2001), A Focus on Familial Strain: Antisocial Behavier and Delinquency In Filipino Society. Sociological Inquriy, S.71(3), 265-292.
• O’Brien, M. ve Yar, M. (2008), Criminology, USA and Canada: Roulledge.
• Sağlam, M. ( 2015), Yargılama Süreci Devam Eden Suça Sürüklenen Çocuklara Yönelik Hazırlanan Destek Eğitim Programının Çocukların Duygu ve Düşüncelerine Etkisinin İncelenmesi, A.Ü.Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Doktora Tezi, Ankara, 1-195.
• Sarpdağ, M. (2004), Çocuk Suçluluğunun Nedenleri, Çağın Polisi Dergisi, S.36.
• Saruç, S. ve Güneş Kayma, D. (2014), Suça Sürüklenen Çocuklar Hakkında Hazırlanan Sosyal İnceleme Raporlarının Mahkeme Kararlarına Etkisi, Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 25(1).
• Sözen, E. (1986), Sosyolojik Açıdan Çocuk Suçluluğu ve Paşa kapısı Cezaevinde Bir Deneme, Journal of Economy Culture and Society, S.21, 1-285.
• Şirin, M. R. (2011), Şiddet, Televizyon ve Çocuk Dostu Medya, M.R. ( Ed.), Türkiye Çocuk Hakları Kongresi Bildiri Kitabı, İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları, 163-182.
• T.C. Dış İşleri Bakanlığı, (2019), AB Başkanlığı İlerleme Raporları Erişim Adresi: https://www.ab.gov.tr/files/ABIliskileri/AdaylikSureci/IlerlemeRaporlari/TurkiyeIlerlemeRap.pdf
• Tunceroğlu, Z. (2015), Suça Sürüklenen Çocuklarda Mükerrerliğin İrdelenmesi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul, 1-175.
• TÜİK, (2015-2019), Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri, Erişim Adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Guvenlik-Birimine-Gelen-Veya-Getirilen-Cocuk-Istatistikleri, S.33632
• TÜİK, (2021), İstatistiklerle Çocuk, Türkiye İstatistik Kurumu Haber Bülteni, Erişim Adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Istatistiklerle-Cocuk-2021-45633
• TÜİK, (2020-2021), Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri, Erişim Adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Guvenlik-Birimine-Gelen-Veya-Getirilen-Cocuk-Istatistikleri-2021-45586
• UNICEF, (2013), Penal Reform International, Adil ve Etkin bir Çocuk Adaleti için On Adımlı Eylem Planı, 1-.
• UNICEF, (2016-2020), Unicef-Türkiye, Unicef Ülke İşbirliği Programı, 2019 Yıllık Raporu, 1-48.
• Yağbasan, Y. (2010), Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri ve Cezai Sorumluluğu, Kırıkkale Üniversitesi, SBE, Yüksek Lisans Tezi, 1-164.
• Yenisey, F. (2007), Mukayeseli Hukuk Açısından Ceza Sorumluluğu Yaşı ve Ceza Sorumluluğu Olmayan Çocuklar ve Gençler İçin Ceza Hukukuna Uygulanan Alternatif Yaptırımlar, 1-42, Erişim Adresi: https://cocukhaklari.barobirlik.org.tr>dokuman
• Yenisey, F. ( 2017), Mağdur Çocuk Haklarına İlişkin Öneriler, Bahçeşehir Üniversitesi Yayınları, Uğur Eğitim Pazarlama ve Yayıncılık A.Ş.
• 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu 6/1-b. Madde.31/1
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu Madde.3, Madde.5
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu Madde. 15/1
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu Madde. 18
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu Madde. 25/1
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu Madde. 26/1-26/2