APPROACHES TO NON-FORMAL EDUCATION PROCESSES RELATED TO MUSIC EDUCATION IN CHILDREN AND PRACTICES IN TÜRKİYE

Year 2025, Volume: 9 Issue: 1, 238 - 258, 28.03.2025

Gülce Yanmaz Düztaban

Abstract

This study aims to examine the effects of non-formal music education processes on child development in Turkey and their interaction with formal music education. The study analyzes the contributions of non-formal music education to children’s cognitive, emotional, kinesthetic and social development. Within the scope of the research, the concepts of formal and non-formal education are explored in detail, and the current state and effects of non-formal music education practices in Turkey are evaluated.
The research was conducted using a qualitative method, employing document analysis techniques. In this context, studies on Turkey’s non-formal music education policies, practices, and their impacts on child development were examined through a comprehensive literature review. The analysis revealed that non-formal music education enhances children’s creative thinking, empathy, and collaboration skills while contributing to the process of social awareness. However, it was also determined that inequalities in access to non-formal music education persist in rural areas and among disadvantaged groups.
The findings of the study indicate that non-formal music education is a vital tool for child development but highlights the necessity for more inclusive and sustainable policies in this field. Accordingly, it is recommended to restructure education policies to address the needs of disadvantaged groups, improve teacher training programs, and develop non-formal music education activities to encourage broader participation.

Keywords

Music, Music Education, Non-Formal Music Education, Learning in Children, Children and Music

ÇOCUKLARDA MÜZİK EĞİTİMİNE İLİŞKİN YAYGIN EĞİTİM SÜREÇLERİNE YÖNELİK YAKLAŞIMLAR VE TÜRKİYE’DEKİ UYGULAMALAR

Abstract

Bu araştırma, Türkiye’de yaygın müzik eğitimi süreçlerinin çocuk gelişimi üzerindeki etkilerini ve örgün müzik eğitimi ile olan etkileşimlerini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, yaygın müzik eğitiminin; çocukların bilişsel, duygusal, devinişsel ve sosyal gelişimine olan katkıları analiz edilmiştir. Araştırma kapsamında örgün ve yaygın eğitim kavramları ayrıntılı bir şekilde ele alınmış, Türkiye’deki yaygın müzik eğitimi uygulamalarının mevcut durumu ve etkileri değerlendirilmiştir.
Araştırma, nitel bir yöntemle gerçekleştirilmiş ve doküman incelemesi tekniği kullanılmıştır. Bu bağlamda, Türkiye’deki yaygın müzik eğitimi politikaları, uygulamaları ve bu uygulamaların çocuk gelişimine yönelik etkileri üzerine yapılmış çalışmalar kapsamlı literatür taramasıyla incelenmiştir. Verilerin analizi sonucunda, yaygın müzik eğitiminin çocukların yaratıcı düşünme, empati geliştirme ve iş birliği becerilerini artırdığı, aynı zamanda toplumsal bilinçlenme sürecine katkı sağladığı belirlenmiştir. Ancak, kırsal bölgelerde ve dezavantajlı gruplar arasında yaygın müzik eğitimi erişiminde eşitsizliklerin devam ettiği tespit edilmiştir.
Araştırmanın bulguları, yaygın müzik eğitiminin çocuk gelişiminde önemli bir araç olduğunu, ancak bu alanda daha kapsayıcı ve sürdürülebilir politikaların gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda, eğitim politikalarının dezavantajlı grupların ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde yeniden düzenlenmesi, eğitmen eğitimlerinin artırılması ve yaygın müzik eğitimi faaliyetlerinin daha geniş bir katılımı teşvik edecek şekilde geliştirilmesi önerilmektedir.

Keywords

Müzik, Müzik Eğitimi, Yaygın Müzik Eğitimi, Çocuklarda Öğrenme, Çocuk ve Müzik

References

• Campbell, P. S., Connell, C., & Beegle, A. (2007). Adolescents’ expressed meanings of music in and out of school. Joumal ofResearch in Music Education, 55(3), 220-236.
• Campbell, P. S., & Higgins, L. (2015). Intersections between ethnomusicology, musıc education, and community music. The Oxford Handbook Of Applied Ethnomusicology, 1(2), ss. 638-688.
• Coombs, P. H., & Ahmed, M. (1974). Attacking rural poverty: how nonformal education can help. Intemational Council for Educational Development.
• D’Amore, A. (2009). Musical futures: An approach to teaching and leaming. Paul Hamlyn Foundation. Demirel, Ö. ve Ün, K. (1987). Eğitim terimleri. Ankara: Şafak Matbaası.
• Elliott, D. J. (1995). Music matters a new philosophy of music education. Oxford: Oxford University Press.
• Elliott, D. J. (2009). Praxial music education: Reflections and dialogues. Oxford: Oxford University Press.
• Erdamar, G. K. ve Gündüz, Y. (2015). The development of music education in Turkey since the early republican period. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 5(10), ss. 17-34.
• Erol, A. (2018). Müzik üzerine düşünmek. Bağlam.
• Georgii-hemming, E. ve Westvall, M. (2010). Music education a personal matter? Examining the current discourses of music education in Sweden. British Joumal Of Music Education, 27(1), ss. 21-33.
• Johnson, M. ve Majewska, D. (2022). Formal, non-forınal, and inforınal leaming: What are they, and how can we research them? Joumal ofEducation, Society & Multiculturalism, 1(2).
• Kurt, İ. (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Mok, A. O. N. (2011). Non-formal leaming clariication of the concept and its application in music leaming. Australian Joumal OfMusic Education, 1(2), ss. 11-15.
• Regelski, T. A. (2005). Music and music education: theory and praxis for ‘making a difference’. Educational Philosophy and Theory, 37(1), 7-27.
• Rodriguez, C. (2009). Inforınal leaming in music: emerging roles of teachers and students. A ction, Criticism, and Theory for Music Education, 8(2), ss. 35-45.
• Rogers, A. (2007). Non-formal education: Flexible schooling or participatory education?. Springer Science & Business Media.
• Small, C. (1998). Musicking: The meanıngs of performing and listening. Middletown: Wesleyan University Press. Swanwick, K. (1999). Teaching music musically. Landon: Routledge.
• Uçan, A. (1993). Müzik eğitimi, “Ülkemizde müzik öğretimine genel bir bakış”. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
• UNICEF. (2004). Uluslararası Çocuk Hakları Sözleşmesi.