Kovid-19 Pandemisi ve Travma Sonrası Stres Bozukluğu Temelinde Sosyal Hizmetin Önemi

Year 2020, Volume: 1 Issue: 1, 56 - 66, 30.06.2020

Serdar Aykut , Sezen Soner Aykut

Abstract

Dünya üzerinde birden fazla ülkede etkisini gösteren ve geniş alanlara yayılan salgın hastalıklar olarak adlandırılan pandemi, özellikle küreselleşme ile hızlı bir biçimde yayılmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü tarafından 12 Mart 2020 tarihinde küresel pandemi olarak ilan edilen Koronavirüs salgını (WHO, 2020) yayılım hızı ve salgının insanlar üzerindeki olumsuz etkileri sebebiyle toplumsal yaşamı her alanda önemli ölçülerde etkileyen önlemler alınmasını gerekli kılmıştır. Yaşanan pandemi sürecinin belirsizliği, hastalık ve tedavi yöntemleri hakkında yeterli düzeyde bilgi sahibi olunmaması; sınırların kapatılması, uçuşların durdurulması, turizm hareketlerinin ertelenmesi, sosyokültürel aktivitelerin belirsiz süreli dondurulması, bilgisayar tabanlı eğitime geçilmesi, karantina uygulamaları gibi önlemler alınmasına yol açmıştır. Alınan önlemler bireyleri ekonomik, fiziksel, sosyal ve psikolojik olarak olumsuz etkilemektedir. Alınan önlemlerin ve yaşamsal değişikliklerin oluşması, bireylerde aşırı korku, kaygı, stres ve çaresizlik hissine yol açmaktadır. Ölüm korkusu ile yüz yüze gelmek, virüsle enfekte olmuş bireyleri tedavi etmek, salgın sonucunda yakınlarını kaybetmek, kapatılan sınırlar sebebiyle sevdiklerinden uzak kalmak, günlük rutinlerdeki köklü değişimler bireyler üzerinde etkileri uzun yıllar sürecek travmaya sebep olacaktır. Bu çalışmada da travma sonrası stres bozukluğu, yaşanan koronavirüs pandemisi süreci temelinde ele alınmış ve interdisipliner bir meslek olan sosyal hizmet bakış açısıyla değerlendirilmiştir.

Keywords

Pandemi, Kovid-19, Travma Sonrası Stres Bozukluğu, Sosyal Hizmet

References

• Altun, F. (2016). Afetlerde Psikososyal Hizmetler: Marmara ve Van Depremleri Karşılaştırmalı Analizi. Çekmece İZÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(8-9),183-197.
• Çakır, E. (2019). Fiziksel Aktivite Ve Egzersiz Bağımlılığı. G. Hergüner (Ed.). Her Yönüyle Spor (191-211). İstanbul: Güven Plus Grup Danışmanlık A.Ş. Yayınları.
• Demir, Ü.(2000).Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(1), 57-61.
• Galea, S., Nandi, A. ve Vlahov, D. (2005). The Epidemiology of Post Traumatic Stress Disorder After Disasters. Epidemiologic Reviews, 27(1), 78-91.
• Koç, M. (2004). Gelişim Psikolojisi Açısından Ergenlik Dönemi Ve Genel Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,17 (2), 231-256.
• MacIntyre, C.R. (2020). On A Knife’s Edge Of A COVID-19 Pandemic: İs Containment Still Possible? Public Health Research & Practice, 30(1):3012000, 1-5.
• Morens, M. David, Folkers K.Gregory; Fauci S. Anthony (2009). What Is a Pandemic? Journal of Infectious Diseases, 200, 1018-1021.
• Oral, M. Ve Tuncay, T. (2012). Ruh Sağlığı Alanında Sosyal Hizmet Uzmanlarının Rol ve Sorumlulukları. Toplum Ve Sosyal Hizmet 23(2), 93-114.
• Pitman, R. Rasmusson, A., Koenen, K. Liberzon, I. (2012). Biological Studies of Post Traumatic Stress Disorder. Nat Ref Neurosci, 13, 769-787.
• Remuzzi, A. ve Remuzzi, G. (2020). COVID-19 and Italy: what next? Lancet,395: 1225–28.
• Soner. S. ve Aykut. S. (2017). Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu Temelinde Sosyal Bir Sorun: Ensest ve Sosyal Hizmet. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(2), 129-141.
• World Health Organization, (2020a). Coronavirus Disease (COVID-19) Pandemic. https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019