Investigation of the some personal and familial characteristics of juvenile delinquency Original Article

Year 2007, Volume: 42 Issue: 4, 156 - 161, 01.12.2007

Gülümser Akduman Barış Akduman Gürol Cantürk

Abstract

Aim: Delinquency is the product of individual versus society conflict The causes of juvenile delinquency are divided into two main groups: individual causes and environmental causes Individual causes can explain only a small part of all delinquency problems The most important factors causing juvenile delinquency are environmental causes that include family school working place city and friends The first step of preventing juvenile delinquency is determining risk factors and then eliminating or reducing them The aim of this study was to identify the general characteristics of accused children the crime types and family characteristics Material and Method: The study sample included 114 adolescents who were nbsp; admitted to Ankara Courthouse Child Department The data were collected via the general information form The data were assessed using SPSS 11 00 Statistical Package For Social Science and analyzed via chi square test for one sample Results: Eighty one point six percent of adolescents were males 18 4 were females and 54 4 of them were 15 years old Thirty six percent of adolescents the lived with their own families and nbsp; 42 1 of them were students 71 9 of the adolescents had been brought to the security unit for incrimination before and 88 6 of the adolescents commited alleged crime with more than one person Conclusions: In order to gain the adolescents into society all judicial procedures should be completed as soon as possible and the correction units should be able to respond their biological psychological educational and social requirements While these are being arranged demographic features of this population and their families needs should be considered Turk Arch Ped 2007; 42: 156 61 Key words: Adolescent crime family characteristics juvenile delinquency

Keywords

-

Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi Orijinal Araştırma

Abstract

Amaç: Suçluluk kişiyi toplum halinde yaşayan öteki bireylerin karşısına çıkaran bir çatışmanın ürünüdür Ergenleri suça yönelten nedenler bireysel vet çevresel nedenler olmak üzere iki temel gruba ayrılır Bireysel nedenler ergenlerin işlediği suçların ancak oldukça küçük bir kısmını açıklayabilmektedir Ergenlerin suça yönelmesinde esas önemli etmen çevresel nedenlerdir Bunların başında ergenin hayatını geçirdiği aile okul iş kent ve arkadaş çevresi gelmektedir nbsp; Ergen suçluluğunun önlenmesinde ilk basamak risk etmenlerini saptayıp bunları ortadan kaldırmak veya azaltmaktır Bu çalışma suça karışan ergenlerin genel özellikleri suç tipleri aile özellikleri ve ergen suçluluğuna etki eden etmenleri belirlemek amacıyla yapıldı Gereç ve Yöntem: Çalışma Ankara’da suça karıştığı iddiası ile Cumhuriyet Savcılığı’ na getirilen 114 ergen ile yürütülmüştür Veriler genel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır Araştırmada veriler SPSS 11 00 sosyal bilimler istatistik paketi sürümü kullanılarak incelenmiş önce yüzdeler belirlenmiş ardından da değişkenlerin dağılımları arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığını belirlemek için tek örneklem ki kare testi kullanılmıştır Bulgular: Ergenlerin 81 6 ‘sı erkek 18 4’ü kız ve 54 4’ü 15 yaşındadır Ergenlerin 36’ sı öz anne ve babası ile yaşamakta ve 42 1’i öğrencidir Ergenlerin 71 9’ u suç işleme isnadı nedeni ile birden çok kez güvenlik birimine getirilmiş olup 88 6 sının suçu birden çok kişi ile işlediği saptanmıştır Çıkarımlar: Suça itilmiş ergenin yeniden topluma kazandırılması için; yargısal işlemlerin en kısa sürede sonuçlanması iyileştirme sisteminin ergenin demografik ve biyo psiko sosyal özelliklerine uygun olarak yapılandırılması ayrıca ergen ile birlikte ailenin de eğitimine yardımcı olunması gereklidir Türk Ped Arş 2007; 42: 156 61 Anahtar kelimeler: Aile özellikleri ergen ergen suçluluğu suç

Keywords

-

References

• Gültekin G, Baran G. The self- perception of delinquent children in Turkey. Pakistan Journal of Social Sciences 2007; 4: 224-9.
• Balkaya A., Ceyhan E. Lise öğrencilerinin suç davranışı düzeyle- rinin bazı kişisel ve ailesel nitelikler bakımından incelenmesi. Ai- le ve Toplum Dergisi 2007; 3: 13-29.
• Kılıççı Y. 6-15 yaş öğrencilerinin gelişimsel güçleri ve kişilik geli- şimini kolaylaştırma. İçinde: Kuzgun Y (ed). İlköğretimde rehber- lik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2003: 43.
• Gültekin AG. Suça karışan 12-15 yaş grubundaki çocuklarda ak- ran istismarı ve kendilik algısının karşılaştırmalı olarak incelen- mesi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, 2007.
• Delikara İE. Ergenlerin akran ilişkileri ile suç kabul edilen davra- nışlar arasındaki ilişkinin incelenmesi. 1. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, Tisamat Basım Sanayi, 2001: 147-60.
• Başar F. Ankara Kalaba Islah Evi’nde kalan 15-18 yaş grubu er- genlerin suça yönelmelerinde ailenin etkisi üzerine karşılaştırma- lı bir araştırma. Yüksek lisans tezi (basılmamış). Ankara Üniversi- tesi, 1992: 8-24.
• Cottle C, Ria, JL, Kirk H. The prediction of criminal recidivism in juveniles: a meta-analysis. Crim Justice Behav 2001: 28: 367-94.
• Zimmerman G. Delinquency an male adoles-cents: The role of alexithymia and family structure. J Adolesc 2006: 29: 321-32.
• Özen Ş, Aydın E, Oto R, Tıraşçı,Y, Gören S. Juvenile delinqu- ency in a developing country: A province example in Turkey. In- ternational. Int J Law Psychiatry 2005: 28: 430-41.
• Ardelt M, Laurie D. Parents, siblings, and peers: close social re- lationships and adolescent deviance. J Early Adolesc 2002: 22: 310-49.
• Sim H. Relationship of daily hassles and social support to dep- ression and antisocial behavior among early adolescents. Jour- nal of Youth & Adolescence 2000: 29: 647-61.
• Kırımsoy E. Adalet Bakanlığı’nın gözetimi altında bulunan ergen- ler ile liseli ergenlerin algıladıkları duygusal istismarın ve benlik saygılarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi. 3. Ulusal Çocuk ve Suç: Bakım, Gözetme ve Eğitim Sempozyumu. Yorum Mat- baacılık, 2003: 369-98.
• Uluğtekin S. Hükümlü çocuk ve yeniden toplumsallaşma. 1. Basım, Ankara: Bizim Büro Yayınevi, 1991: 220-4.
• İçli TG. Kriminoloji. Ankara: Bizim Büro Basımevi, 1994: 100-7.
• Cottle C, Ria JL., Kirk H. The prediction of criminal recidivism in juveniles a meta-analysis. Criminal Justice and Behavior 2001: 28: 367-94.
• Miner MH., Munns R. Isolation and normlessness: attitudinal comparisons of nonde-linquents. Int J Offender The Comp Criminol 2005: 49: 491-504.
• Büyüköztürk Ş. Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Yayımcılık 2002: 201.
• Anayasa-TCK-CMK-İnfaz Kanunu. Ankara: Seçkin Yayıncılık 2005: 99, 617.
• Çoltu A, Hancı İH, Ege B, Demirçin S. 1988-1992 yılları arasında Bursa'da farik-mümeyyizlik muayenesine gönderilen çocukların demografik özellikleri. 7.Ulusal Adli Tıp Günleri. Antalya. Dilek Ofset İstanbul, 1993; 51-8.
• Hancı İH, Ege B. İzmir'de suç işleyen çocukların sosyolojik özel- likleri. Adli Tıp Dergisi 1993: 9: 3-9.
• Gürpınar S, Hancı İH, Aktaş EÖ, Gündüz M, Yücel S. Trabzon'da çocuk suçluluğu. Karadeniz Tıp Dergisi 1994; 7: 39-41.
• Özkara E, Katkıcı U, Hancı İH, Özkök MS, Aktaş EÖ, Ildız E. Sivas'ta çocuk suçluluğu. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1995: 17: 102-5.
• Karagöz YM, Demircin S. Antalya'da çocuk suçluluğu. Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1996; 13: 47-54.
• Günay Y. Çocuk suçluluğu: demografik veriler. Çalışma Ortamı Dergisi 1998; 37: 4-5.
• Oto R, Özen Ş, Tıraşçı Y. Çocuklarda suç davranışları, farik mümeyyizlik ve sosyo demografik özellikler. 2. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu: Yargı Öncesi ve Yargılama Süreci. Ankara: Kuban Matbaası, 2002: 425-34.
• Aydın B, Turla A, Kocakaya M, Kararslan B. Samsun’da suç iş- lediği iddiası ile Emniyet Müdürlüğü’ne gelen/getirilen çocuklar. Adli Psikiyatri Dergisi 2004: 1: 45-53.
• Rantakillio P, Myhrman A, Koiranen M. Juvenile offender, with special reference to sex differences. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol 1995: 30: 113–20.
• Farrington DP, Loeber R. Epidemiology of juvenile violence. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 2000: 9: 733–48.
• Dülger HE, Hancı İH, Ertürk S, Coşkunal H. 1998-1991 yılları arasında suç işledikleri iddiasıyla elazığ’da farik-i mümeyyizlik muayenesi için gönderilen çocukların demografik özellikleri. Ad- li Tıp Dergisi 1992: 8 : 131-6.
• Aktaş Y. Baba yoksunluğunun çocuğun gelişimi üzerine etkileri. 9. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitim ve Yaygınlaştırılması Semineri. İstanbul: Ya-Pa yayınları, 1993: 308-11.
• Güngörmüş O. Baba-çocuk ilişkisi. Ana-Baba Okulu. 1. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi, 2001: 245-54.
• Dizman H., Gültekin G., Cantürk G. Aile ilişkilerinin çocuk suç- luluğuna etkisi. Adli Psikiyatri Dergisi 2005: 2: 9-15.
• Hancı İH, Ege B, Demirçin S, Coşkunol H, Ertürk S, Yemişcigil A. Göçlerin İzmir ilindeki çocuk suçlarına etkisi. Ege Tıp Dergisi 1993: 32: 347-50.
• Hancı İH, Aktaş EÖ, Akçiçek E. İç göçlerin çocuk suçluluğuna etkisi. Eğitim Dergisi, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını 1996: 1: 173-83.
• Özyanık A. Sokakta çalışan çocuklar sorunu, Ankara sokakların- da çalışan çocuklar projesi. Emniyet Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara, 1994: 140-5.
• Aral N. Fiziksel istismar ve çocuk. 1. Basım. Ankara: Tekışık Yayıncılık, 1997: 24-8.
• Dizman H. Anne-babası ile yaşayan ve anne yoksunu olan çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış). Ankara Üniversitesi, 2003: 22-40.
• Dubonoski RA, Inaba M, Gerkewicz K. Corporal punishment in schools: myths, problems and alternatives. Child Abuse Negl 1983: 7: 271-8.
• Taşdelen N. Examination of the effects of perceived psycholog- ical maltreatment of mothers on adolescent's self concept, emotional and behavioral problems, and academic ac- hievement. Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış). Boğaziçi Üniver- sitesi, 1995: 54-60.
• Fantuzzo J, Brouch R, Beriama A, Atkins M, Marcus S. Domes- tic violence and children: prevalence and risk in five major U.S. cities. Child Adolesencent Psychiatry 1997: 36: 116-22.