Objectives: This study aimed to determine the severity, age of presentation, and genetic etiology in hearing handicapped children.Patients and Methods: Three groups of children were studied: children who received treatment for hearing loss at the Otolaryngology Department of Ege University Hospital between 1993 and 1999 1645 children and throughout2000 212 children , and 443 students of İzmir Tülay Aktaş Deaf School during 1998 and 1999. Ali the children underwent otolaryn- gologic examination and a detailed history taking, audiometric examinations were undertaken in the second and third groups, as well. İn children suspect- ed of having a genetic etiology, the pedigrees were drawn and the mode of inheritance was determined.Results: İn the first group, awareness of the families to hearing loss and the presentation were at ages two and four, respectively. The most common accompa- nying anomaly was Down syndrome. Consanguinity was found in 27%, 8%, and 33%, respectively.Moderate to severe hearing loss was detected in 44% of the second group, and in 28% of the third group. Of the pedigrees obtained from 123 families, 86 were nonsyndromic and 27 were syndromic.Conclusion: Genetic inheritance plays a substantial role in sensorineural hearing loss in children, with consanguinity being the majör culprit. Detection of hearing losses at younger ages will improve the success of hearing rehabilitation programs.
Audiometry pure-tone audiometry evoked response child Down syndrome hearing loss sensorineural/genetics/epidemiology Turkey/epidemiology
Amaç: İflitme engelli çocuklarda iflitme kaybının derecesi, fark edilme yaflı ve iflitme kayıplarındaki genetik etyoloji arafltırıldı.Hastalar ve Yöntemler: Bu çalıflmada üç grup incelendi: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi KBB AnabilimDalı’na, iflitme kaybı kuflkusu ile 1993-1999 yıllarıarasında baflvuran 1645 çocuk, 2000 yılı içinde baflvuran 212 çocuk ve İzmir Tülay Aktafl İflitme Engelliler Okulu’nda 1998-1999 döneminde eğitim-öğretim gören öğrenciler. Tüm çocuklarda KBB muayenesi ve detaylı anamnez alımı gerçeklefltirildi. İkincive üçüncü gruptaki olguların iflitme düzeyleri odyometrik ve elektrofizyolojik testlerle belirlendi. Genetikgeçifle bağlı iflitme kaybı düflünülen hastaların soyağaçları çizildi ve kalıtım tipi belirlendi. Bu l g u l a r : Birinci grupta iflitme kaybının fark edildiğiyafl iki, baflvuru yaflı dört bulundu. İflitme kaybına efllik eden en sık anomali Down sendromunu idi. Ailelerdeki akraba evliliği oranı birinci grupta %27, ikincigrupta %8, üçüncü grupta %33 bulundu. İkinci gruptaki çocukların %44’ünde, üçüncü gruptaki çocukların%28’inde orta-ileri derecede iflitme kaybı saptandı.Soyağacı çizilen 123 ailenin 86’sında nonsendromik,2 7 ’sinde sendromik kalıtım flekli gözlendi.Sonuç: Çocukluk çağı sensorinöral tip iflitme kayıplarının çoğunda genetik geçifl rol oynamakta, bununen önemli nedenini akraba evliliği oluflturmaktadır.İflitme kayıplı çocukların erken yafllarda saptanması,iflitme rehabilitasyonunun baflarısını artıracaktır
Odyometri saf-ses odyometri uyarılmıfl yanıt çocuk Down sendromu iflitme kaybı sensorinöral/genetik/epidemiyoloji Türkiye/epidemiyoloji
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 12, 2002 |
Published in Issue | Year 2002 Volume: 9 Issue: 2 |