Purpose: To identify the children working on street and their families in Düzce and to determine the factors which lead them to work on the streets.
Methodology: Surveying model has been used in the research. Sampling covered 47 children working in the Central Province of Düzce and 38 families. Data have been collected in two separate interview forms, one prepared for the children working on the streets and the other for their families.
Findings: The children working on the streets in Düzce are members of multi-child families who emigrated to the region from Eastern Anatolia Region and South-East Anatolia Region because of economic problems. The children who are in the age range of 10-16 years have been both attending school and working on the streets. These children who are living together with their families have been working on the streets generally for a period of 5 to 12 hours by doing such works as shoe shining, selling paper napkins and “simit” (Turkish bagels).
Conclusion: The main and primary factors forcing the child to work in Düzce are poverty of the family, unsuited housing and challenging living conditions, parents’ being uneducated and jobless, various health problems and unprepared immigration. Economic problems which moved from rural to urban areas are the dominant factor that pushes the child to work on the streets.
Amaç: Bu araştırmanın amacı Düzce’de sokakta çalışan çocukları ve ailelerini betimlemek ve çocukları sokakta çalışmaya iten etkenleri saptamaktır.
Yöntem: Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Örneklemi Düzce il merkezinde çalışmakta olan 47 çocuk ve 38 aile oluşturmuştur. Veriler, biri sokakta çalışan çocuklara diğeri ailelerine yönelik hazırlanmış iki görüşme formu kanalıyla toplanmıştır.
Bulgular: Düzce’de sokakta çalışan çocuklar ekonomik sorunlar nedeniyle Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nden göçle gelen çok çocuklu ailelere mensuptur. 10-16 yaş dilimi içerisinde yer alan bu çocuklar hem okula devam etmekte hem de sokakta çalışmaktadır. Aileleriyle birlikte yaşayan bu çocuklar, ailesini maddi yönden desteklemek ve kendi okul masrafını karşılamak üzere sokakta çoğunlukla 5-12 saat arası ayakkabı boyama, mendil ve simit satma gibi işler yapmaktadır.
Sonuç: Düzce’de çocuğu çalışmaya iten ana etkenlerin başında ailenin yoksulluğu, elverişsiz barınma, zorlu yaşam koşulları, ebeveynlerin işsiz ve eğitimsiz oluşu, çeşitli sağlık sorunları ve hazırlıksız yapılan göç gelmektedir. Kırsal alandan kentsel alana taşınan ekonomik sorunlar çocuğu sokakta çalışmaya iten başat etkendir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Sociology (Other) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 15, 2011 |
Submission Date | February 15, 2011 |
Published in Issue | Year 2011 Volume: 22 Issue: 1 |