ÇOCUK ADALET SİSTEMİ VE ÇOCUK-POLİS İLİŞKİSİ

Year 2008, Volume: 19 Issue: 2, 21 - 37, 05.06.2009

Özlem Cankurtaran Öntaş

Abstract

Bu çalışma modern çocukluk
anlayışıyla birlikte suça itilan çocuklara özgü oluşturulan çocuk adalet
sistemi ve çocuk-polis ilişkisini tartışmayı amaçlamıştır. Çocuk adalet sistemi
Türkiye ve İngiltere örnekleri ile değerlendirilmiştir.

Keywords

çocuk adalet sistemi, çocuk-polis ilişkisi, refah yaklaşımı, adalet yaklaşımı

References

• A Brief Outline of The Youth Justice System in England and Wales Incorporating The Crime and Disorder Act 1998. (September 1999. http://www.nacro.org.uk/templates/ publications/briefing)
• B.M. Çocuk Hakları Komitesi 27. Oturum. Çocuk Hakları Komitesi Sonuç Gözlemleri: Türkiye, 8 Haziran 2001:80-93.
• Cankurtaran-Öntaş, Ö. (2004) Çocuk Hakları ve Sosyal Hizmetin Güçlendirme Yaklaşımı Açısından Suça Yönelen Çocuk-Polis İlişkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara.
• Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ve İlgili Mevzuat (2001) 2559 Polis Vazife ve Selahiyet Kanunu. Seçkin Yayınevi.
• Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ve İlgili Mevzuat (2001). Yakalama, Gözaltına Alma ve İfade Alma Yönetmeliği, Seçkin Yayınevi,
• Cılga, İ. (1999) “Türkiye’de Çocuk Hakları Çalışmaları”. B. ONUR (Ed.), Cumhuriyet ve Çocuk 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi, Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, No:2, 506-517.
• Davıes, M.; H.Croall ve J. Tyrer (1998) Criminal Justice: An Introductıon to the Criminal Justice System in England and Wale. Longman, London.
• Emniyet Genel Müdürlüğü (2001) Çocuk Şube Müdürlüğü Büro Amirliği Kuruluş, Görev ve Çalışma Yönetmeliği”
• Evans, J. (2003) “Young People and Violence: Youth Justice in England and Wales.” Learning From Violence – The Youth Dimension, Strasbourg, Council of Europe Publishing, 65-88.
• “Final Warning.” http://www.nacro.org.uk/ templates/publications/briefing. June 2000
• Fısher, C.J. ve R.I. Mawley (1982) “Juvenile Delinquency and Police Discretion in an Innercity Area”. British Journal of Criminology, 22 (1).
• Gökçe, E. (2002) “Çocuk Polisi Yönetmeliğinin Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar” E. Akyüz, S. Uluğtekin, Y. Baykara Acar, Ö. Cankurtaran Öntaş (Ed.) II. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu Yargı Öncesi ve Yargılama Süreci 10-13 Nisan, Ankara.
• Güller, M. “12.1.2002 Tarihli Çocuk Şubesi Hakkında Görüşme”.
• Haines, K. ve M. Drakeford (1998) Young People and Youth Justice, Macmillan Pres Ltd., London.
• İl, S. (2001) “Çocuk Suçluluğunda Polisin Uyarı Yaklaşımı: İngiltere’deki Uygulamalar.”, Kasım Karataş (Ed.), Toplumsal Gelişme ve Değişme Sürecinde Sosyal Hizmet Sosyal Hizmet Sempozyumu’96, Ankara, 65-72.
• Junger-Tas, J. (1989) “An English Measure: İntermadite Treatment.” Social Reactions to Juvenile Delinquency Among Young People Coming From Migrant Families, Council of Europe European Committee on Crime Problems, Strasbourg.
• Kayacık, A. (1997) “Suç İsnadı ile Güvenlik Birimlerine Gelen Çocuk ve Gençlerle İlgili İstatistik Formu Uygulaması.” Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 61-82.
• Kıcalıoğlu, M. (1988) “Suçlu Çocukların Topluma Kazandırılması: Ankara Islahevi Örneği.” (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Kamu Yönetimi Uzmanlığı Programı, Ankara.
• Landau, S. (1981) “Juveniles and the Police,” British Journal of Criminology, 21, 143-72.
• Laylock, G. ve R. Tarling (1985) “Police Force Cautioning: Policy and Practice.” The Howard Journal, 24, 2.
• Morris, A. ve H. Giller (1987) Understanding Juvenile Justice, London, Croom Hlm Press.
• NACRO (1987) Diverting Juveniles From Custody. London.
• Özcan, Y. Z. (1997) “Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Şubesinin Statü ve İmajının Değiştirilmesi”, Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 1,61-82.
• Öztürk, F. (1997) “Suç İsnadı ile Güvenlik Birimlerine Gelen Çocuk ve Gençlerle İlgili İstatistik Sonuçları.” Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 61-82.
• Pıtts, J. (1990) Working with Young Offenders. Mcmillan Education, London.
• Rubin, T. (1985) Juvenile Justice Policy, Practice and Law, USA.
• Schwartz. I. M. (1997) “Juvenile Justice: Back to The Future or Will We Learn from The Past?”, (Ed. Michael Reish, Eileen Gambrill),Sage Publication, America,
• Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumu, Devlet İstatistik Enstitüsü ve UNICEF (2000) “Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar Katılımlı Eylem Araştırması.” Nil Ayhan (Ed.),Geri Bildirim Etkinliklerinde Kullanılacak Materyaller, Ankara.
• Taşdöven, H. (2000) “Çocuk Suçluluğu Olgusunda Polisin Yeri ve Çocuk Hakları Sözleşmesi Bağlamında Uygulamaların Değerlendirilmesi” Polis Dergisi. 6, 23, 46-62.
• TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu (2000) Soruşturma ve Kovuşturma İstanbul Raporu 2000, Ankara, TBMM Basımevi.
• T.C. DİE. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri (Seçilmiş 27 İl),2000.
• T.C. DİE. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri (Seçilmiş 27 İl),2001.
• Türkiye İnsan Hakları Vakfı Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezleri Raporları (1990-2003), Ankara,
• Thorpe, D. (1994) “Police and Juvenile Offending”, M. STEPHENS ve S. BECKER.Police Force Police Service- Care and Control in Britian, 169-191.
• The Crime And Disorder Act 1998. (February 1999) Youth Justice Provisions. http://www.nacro.org.uk/templates/publications/briefing.
• Uluğtekin, S. (1994) Çocuk Mahkemeleri veSosyal İnceleme Raporları, Ankara.