Abstract: Muallim Naci, who lived between 1849 and 1893, is one of the most debated literary artists of the Tanzimat period. Although having brought new forms to his poems in his first work Âteşpâre, Muallim Naci was accused of enlivening the Divan Literature because of his criticism of the poems published on the literary part of Tercümân-ı Hakikat. Afterwards, the literary dispute between him and Recaizâde Mahmut Ekrem made Naci -unavoidably- the leader of the poets who were the followers of old tradition. However, Naci argued that Turkish literature had to make use of the distinguished works of the Western literature as well as of its own tradition. Especially, his views on the need for an institution to simplify and to preserve the Turkish language are beyond his era. Today, Muallim Naci, who produced many works during his short lifetime, is being reassessed with his original views about language and literature.
1849-1893 yılları arasında yaşayan Muallim Naci, Tanzimat edebiyatının en çok tartışılan sanatçılarından biridir. İlk eseri olan Âteşpâre’de yeni tarz şiirlere yer veren Muallim Naci, Tercüman-ı Hakikat’in edebî kısmında yaptığı şiir eleştirileriyle Divan edebiyatını canlandırmakla suçlanmış, daha sonra Recaizâde Mahmut Ekrem’le giriştiği kalem kavgası onu -ister istemez- eski taraftarı şairlerin lideri konumuna getirmiştir. Hâlbuki Naci, Türk edebiyatının, kendi geleneğinin yanı sıra Batı edebiyatının seçkin eserlerinden de yararlanması gerektiğini savunmuştur. Özellikle, Türkçenin sadeleştirilmesi ve dilin korunması için bir kurumun gerekliliği yönündeki görüşleri, çağının çok ötesindedir. Kısa ömrüne pek çok eser sığdıran Muallim Naci, bugün, ön yargılardan uzak, dile ve edebiyata dair özgün görüşleriyle yeniden değerlendirilmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2010 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 11 Issue: 19 |