Sokak Çocuklarının Sosyo-Kültürel ve Ekonomik Özellikleri Açısından Ġncelenmesi: Ankara Sakarya Caddesi Örneği

Yıl 2008, Sayı: 8, 201 - 218, 01.06.2008

Mehmet Meder

Öz

Bu makale günümüzde sanayileşme süreci içerisinde bulunan ve bu sürecin özellikle sosyal boyutlarıyla ilgili tüm olumsuzluklarını taşıyan ve anakentlerde belirgin olarak ortaya çıkan sokak çocuklarını ele almaya çalışmıştır. Türkiye’de niceliksel olarak en fazla sokak çocuğunun yer aldığı anakentlerimizden biri olan Ankara’nın Sakarya caddesinde yaşayan sokak çocuklarının aile yapıları, niçin sokaklarda yaşadıkları ve acil bir şekilde çözüme kavuşturulmayı bekleyen sosyal psikolojik, sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel sorunları yüz yüze görüşme tekniği ile gizlilik ilkesine göre araştırılmıştır. Çalışmamızda yer alan sokak çocuklarının eğitim düzeyi düşük anne ve babaları Türkiye’nin kırsal kesimlerinden Ankara’ya göç eden ailelerden oluşmaktadır. Bütün boyutlarıyla güvensizliğin ve şiddetin yer aldığı sokaklarda bu çocuklar, uyuşturucu satıcıları, alkolikler, fuhuş ve organ mafyası gibi korkunç tehlikelerle karşı karşıya gelerek eğitim hayatına devam edememekte sigara ve uyuşturucuya alışma, kolay yoldan para kazanma, çeşitli suçlara yönelme, toplumsal dışlanma, aşağılanma, fiziksel ve psikolojik şiddete maruz gibi tehlikelerle karşı karşıya kalmaktadırlar. Bu çalışma, olanı belirleme amacı güderken sokak çocukları ile ilgili genel bir bilgiyi de okuyucularına sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sokak çocukları, aile, kentleşme, kültürel yozlaşma, çalışan çocuklar

Kaynakça

• ALTUNTAŞ, B.(2002). Ankara Sokaklarında Çalışan Çocuklar, İstanbul: İletişim Yayınları.
• ALTUNTAŞ, B.(2003). Mendile, Simite, Boyaya, Çöpe Ankara Sokaklarımda Çalışan Çocuklar, İstanbul: İletişim Yayınları
• ARNAS, Aktaş, Y. (2004). Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:2, Sayı:27.
• ÇALIŞMA VE SOSYAL GÜVENLİK BAKANLIĞI (2006). Çocuk İşçiliğine Hayır, Ankara.
• ENNEW, J. (1998). Sokak Çocukları ve Çalışan Çocuklar, UNİCEF Türkiye Temsilciliği.
• İZMİR ÇOCUK İSTİSMARI ARAŞTIRMA GRUBU (1997). Sokak Çocuklarının Okula Yönlendirilmesi. İzmir’de Eğitim Hastanelerinde Çocuk İstismarı Tanısı Alan Olgularla İlgili İzmir Çocuk İstismarı Araştırma Grubunun On sekiz Aylık Deneyimi, İzmir.
• IŞIK O; PINARCIOĞLU M. (2005). Nöbetleşe Yoksulluk Gecekondulaşma ve Kent Yoksulları: Sultanbeyli Örneği, İstanbul: İletişim Yayınları
• KULCA Y; Korkmazlar-Oral Ü. (2003). Yoksulluk ve Sokak Çocukları”, Yoksulluk Sempozyumu Bildirileri, Cilt 3, İstanbul.
• SEZGİN A; ÖKTEM Ö. (1996). Çocukluk Çağı: Ensest Evdeki Terör (Kadına Yönelik Şiddet), İstanbul: Mor Çatı yayınları.
• SHÇEK (2001). SHÇEK Çocuk Koruma Sisteminin Değerlendirilmesi Nihai Rapor.
• ŞEN, M. (2004). Yoksulluk ve Yoksullaşmanın Nedenleri.
• ŞİŞMAN Y. (2004). Sokakta Çalışan Çocukların Yaşam Koşulları ve Gelecek Beklentileri, Sorun ve Çözüm Önerilerine Yönelik Eskişehir Örneği, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayınları, Sayı 187.
• TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ (2004) Nihai Raporu 1.
• UNİCEF (1997). Dünya Çocuklarının Durumu, Ankara.
• VATANDAŞ, C ( 2007 ). “ İhmal ve İstismarın Çocukları ( Sokağın Çocukları ve Aileleri )”, 5. Sokakta Çalışan ve Yaşayan Çocuklar Sempozyumu, 4-6 Kasım Gaziantep
• YILMAZ, S. (1998). Sokak Çocukları, H.Ü Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi