Early Marriages in a Socio-Demographic and Socio-Cultural Context: Child Brides and Grooms

Yıl 2020, Sayı: 32, 159 - 186, 20.03.2020

Dilber Yıldız , Tuğça Poyraz

https://doi.org/10.20427/turkiyat.581208

Cited By: 5

Öz

Abstract: This study utilizing the personal narratives of the matrimony of male and female youth living in the provinces of Ankara, Adana and Mersin aims to determine the socio-demographic and socio-cultural reasons behind early marriages and their perception by the underaged brides and grooms. A cursory survey of current literature on early marriages in Turkey points out that research is limited to child brides. However, since marriage is based on two pillars, the husband and the wife, early marriage needs to be examined with a holistic understanding. As narratives of child grooms are as necessary as those of child brides, the importance of such study is evident. Moreover, since the work utilized also information about the parents of the bride and groom, early marriage practices were evaluated as an intergenerational process. The research is conducted based on the interpretive qualitative method. This study utilized the in-depth interview technique of the interpretive/constructive qualitative method as well as the participatory observation technique. In-depth interviews were made with twenty-four people, twelve men and twelve women. The demographic characteristics of individuals and their social-cultural characteristics are some of the reasons of early marriages. In the interviews with child brides/grooms, apart from the socio-demographic reasons, five reasons lie behind early marriages; comfort, familiarity/ kinship, love, honor and responsibility.
Keywords: Early marriage, child bride, child groom, gender, culture.

Anahtar Kelimeler

Early marriage, child bride, child groom, gender, culture

SOSYO-DEMOGRAFİK VE SOSYO-KÜLTÜREL BAĞLAMDA ERKEN EVLİLİKLER: ÇOCUK GELİNLER VE ÇOCUK DAMATLAR

Öz

Öz: Bu araştırmada Ankara, Adana ve Mersin illerinde yaşayan, erken yaşta evlenen kadınların ve erkeklerin erken evliliği gerçekleştirmelerinin sosyo-demografik ve sosyo-kültürel nedenleri ile evlilik süreçlerini kendi anlatımlarından yola çıkarak nasıl anlamlandırdıklarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Evlilik nedenleri; bireylerin evlenme yaşları, şimdiki yaşları, eğitim düzeyleri, aylık ortalama gelirleri, doğum yerleri gibi demografik özellikler ile erken yaşta evlenmelerine neden olan kültürel özellikleri kapsamaktadır. Türkiye’de erken evliliklerle ilgili literatür taraması yapıldığında araştırmaların genellikle çocuk gelinlerle sınırlı kaldığı görülmektedir. Oysa ki evliliğin temelinin karı-koca olmak üzere iki sacayağı üzerine kurulu olması nedeniyle erken evliliğin bütüncül bir anlayışla incelenmesi gerekmekte; çocuk gelinlerin yanı sıra çocuk damatların da anlatılarına ihtiyaç duyulmakta ve yaptığımız çalışmanın önemi bu noktada ortaya çıkmaktadır. Bunun yanı sıra hem anne-babalar hem de çocuklara ilişkin erken evliliklerle ilgili bilgilere ulaşılarak erken evlilik olgusu, nesiller arası bir süreç içerisinde değerlendirilmeye çalışılmıştır. Araştırma, yorumlayıcı nitel yöntemle ele alınmıştır. Yorumcu/inşacı nitel yöntem kapsamındaki derinlemesine görüşme tekniğinin yanı sıra katılımlı gözlem tekniğinden de yararlanılan çalışmada on ikisi erkek ve on ikisi kadın olmak üzere toplam yirmi dört kişiyle derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Araştırma sonucunda bireylerin demografik özellikleri ve yaşadıkları toplumsal yapının sosyo-kültürel özellikleri, erken yaşta evlenme nedeni olarak ortaya çıkmıştır. Çocuk gelinlerle/damatlarla yapılan görüşmelerde sosyo-demografik nedenlerin yanı sıra erken yaşta evlenme nedenleri olarak huzur, tanıdıklık/akrabalık, aşk, namus ve sorumluluk olmak üzere beş temaya ulaşılmıştır.
Anahtar kelimeler: Erken evlilik, çocuk gelin, çocuk damat, toplumsal cinsiyet, kültür.

Anahtar Kelimeler

toplumsal cinsiyet, çocuk gelin, çocuk damat, Erken evlilik, kültür

Kaynakça

• Adıgüzel, A. (2013). Kız Çocuklarının Okullaşma Engelleri ve Çözüm Önerileri (Şanlıurfa Örneği). Ekev Akademi Dergisi(56), 325-344.
• Altuntaş, D. D., ve Şahin, D. M. (2011). Diyanet İşleri. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı.
• Aral, N., ve Gürsoy, F. (2001). Çocuk Hakları Çerçevesinde Çocuk İhmal ve İstismarı. Milli Eğitim Dergisi, 151(5).
• Aydemir, E. (2011). Evlilik Mi Evcilik mi? Erken ve Zorla Evllikler Çocuk Gelinler. Uşak: Uluslararası Strateji Araştırmalar Merkezi.
• Bingöl, O. (2014). Toplumsal Cinsiyet Olgusu ve Türkiye'de Kadınlık. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 108-114.
• Boran, P., Gökçay, G., Devicioğlu, E., ve Eren, T. (2013). Çocuk Gelinler. Marmara Medical Journal , 58-62.
• Burcu, E., Yıldırım, F., Sırma, Ç. S., ve Sarıyaman, S. (2015). Çiçeklerin Kaderi; Türkiye'de Kadınların Erken Evliliği Üzerine Nitel Bir Araştırma. Bilig, 63-98.
• Cuff, E., Sharrock, W. W., ve Farncis, D. W. (2015). Sosyolojide Perspektifler. (Ü. Tatlıcan, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
• Çakır, H. (2013). Sosyo-Kültürel ve Ekonomik Faktörler Bağlamında Erken Evlilikler:. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Çakmak, D. (2009). Türkiye'de Çocuk Gelinler. Birinci Hukukun Gençleri Sempozyumu Hukuk Devletinde Kişisel Güvenlik,. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi.
• Durdu, Zafer ve Y. Yelboğa. Türkiye’de Çocuk Gelinler Üzerine Bir Araştırma: Mersin Örneği, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(44), 800-807.
• Duru, E., ve Arslan, G. (2014). Evlenmek Amacıyla Evden Kaçan Kız Ergenler; Bir Olgubilim Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 36-48.
• Evlendirme Yönetmeliği. (1985). Ankara.
• Giddens, A. (2008). Sosyoloji. (H. Özel, Çev.) İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Gül, S. K., ve Dinçer, İ. (2009). Ergenlik Dönemi Sorunları ve Şiddeti. Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 79-102.
• Gürol, A., ve Dilli, C. (2007). Zorunlu Eğitim Çağında Bulunan Kız Çocuklarının Okula Gitmeme Nedenleri (Şırnak İli Örneği). 14. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi.
• Kara, B. (2015). Değişen Aile Dinamikleri Açısından Erken Yaşta Evlilikler Sorunu ve Toplumun Önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi İdari Bİlimler Dergisi, 59-62.
• Koç, P. D. (2013). Türkiye'de Evlilik. Türkiye Aile Yapısı Araştırması, Tespitler, Öneriler, s. 22-87.Kümbetoğlu, B. (2008). Sosyolojide Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma. İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Myers, J., ve Harvey, R. (2011). Breaking Vows: Early and Forced Marriage and Girls' Education.Oakley, A. (2015). Sex, Gender and Society. New York, USA: ASHGATE.
• Ortner, S. B. (1972). Is Female to Male as Nature to Culture? Journal Article, 1(2), 5-31.
• Özdemir, A. G. (2011). Kültür Bağlamında Kent ve Mekansal Örgütlenme. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 61-76.
• Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı üzerine Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 323-343.
• Parsons, T. ve R. Bales (1955), Family, SocializationandInteractionProcess, New York: FreePress
• Tunç, A. İ. (2009). Kız Çocuklarının Okula Gitmeme Nedenleri Van İli Örneği. Eğiitm Fakültesi Dergisi, 5(1), 237-269.
• Turner, J. H., Beeghley, L., ve Powers, C. H. (2013). Sosyolojik Teorinin Oluşumu. (Ü. Tatlıcan, Çev.) Bursa: Sentez Yayınları.
• UNİCEF. (2003). 13 Mart 2017 tarihinde www.unicef.org:
• https://www.unicef.org/turkey/dn/_ge29.html adresinden erişildi.
• World Population Prospects: Main Results. (2011, Eylül). Population Facts, 1-4.
• 24 Nisan 2019 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/HbPrint.do?id= 21869 adresinden erişildi.
• 11 Mart 2018 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id= 27594 adresinden erişildi.