Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait (M. 1401) satır arası ilk Kur’an tercümesinde yapı bilgisi-tercüme tekniği-söz varlığı
Abstract
Eski Anadolu Türkçesi gramerine katkı sağlamayı amaçlayan bu makalede, M. 1401 tarihli satır-arası Kur’an tercümesinin biçim bilgisi özellikleri işlenmektedir. Makalede, türetme ve çekim eklerinin işlevleri ve farklı kullanımları ele alınmakta ve ayrıntılı biçimde incelenmektedir. Yine burada daha çok Arapça söz varlığını karşılarken kelime kök ve gövdelerine getirilen, farklı fonksiyon ve anlamda kullanılan türetme eklerine ve dönemin karakteristik özelliğine aykırı düşen çekim eklerinin biçimlerine değinilmektedir. Ayrıca makalede satır-arası Kur’an tercümesinin tercüme tekniği ve söz varlığı üzerinde durulmaktadır
References
- ADAMOVİĆ, Milan (1985). Konjugationsgeschichte Der Türkischen Sprache. Leiden.
- GÜLSEVİN, Gürer (1997). Eski Anadolu Türkçesinde Ekler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- HAMİDULLAH, Muhammed (1991). Kur’an Tarihi, Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Terceme ve Tefsirleri Bibliyografyası. (çev. Mehmet Sait Mutlu), Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- İNAN, Abdülkadir (1961). “Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Tercümeleri Üzerinde Bir İnceleme”. Diyanet Dergisi, Ankara 1961: 8.
- ÖZTÜRK, Rıdvan (1977). Uygur ve Özbek Türkçelerinde Fiil. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Tarama Sözlüğü VII Ekler (1996). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2. baskı.
- TOGAN, Zeki Velidi (1959). “Londra ve Tahrandaki İslâmî Yazmalardan Bazılarına Dair”. İslâm Tetkikleri Enstitüsü Dergisi 1959-1960, III, İstanbul.
- TOPALOĞLU, Ahmet (1976). Muhammed Bin Hamza, XV. Yüzyıl Başlarında Yapılmış Satır-arası Kur’an Tercümesi II (Sözlük), İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları.
In Interlinear First Quran Translation in Term of Old Anatolian Turkish (1401 ) Morphology-Translation Technique-Vocabular
Abstract
This article aims at contributing to the grammar of Old Anatolian Turkish, structural characteristics of interlinear Koran translation, dated 1401. In this article aiming at contributing to the grammar of Old Anatolian Turkish, structural characteristics of interlinear Koran translation, dated 1401, are studied. In the article, different usages and functions of derivation and conjugation endings are considered and evaluated in detail. Again here, derivation endings, which are added to word roots and bodies and used in different functions and meanings when deriving words in order to translate Arabic vocabulary, and forms of conjugation endings, which are in conflict with the characteristics of the period, are mentioned. The article also lays emphasis on the work’s translation technique and the vocabulary
References
- ADAMOVİĆ, Milan (1985). Konjugationsgeschichte Der Türkischen Sprache. Leiden.
- GÜLSEVİN, Gürer (1997). Eski Anadolu Türkçesinde Ekler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- HAMİDULLAH, Muhammed (1991). Kur’an Tarihi, Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Terceme ve Tefsirleri Bibliyografyası. (çev. Mehmet Sait Mutlu), Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- İNAN, Abdülkadir (1961). “Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Tercümeleri Üzerinde Bir İnceleme”. Diyanet Dergisi, Ankara 1961: 8.
- ÖZTÜRK, Rıdvan (1977). Uygur ve Özbek Türkçelerinde Fiil. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Tarama Sözlüğü VII Ekler (1996). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2. baskı.
- TOGAN, Zeki Velidi (1959). “Londra ve Tahrandaki İslâmî Yazmalardan Bazılarına Dair”. İslâm Tetkikleri Enstitüsü Dergisi 1959-1960, III, İstanbul.
- TOPALOĞLU, Ahmet (1976). Muhammed Bin Hamza, XV. Yüzyıl Başlarında Yapılmış Satır-arası Kur’an Tercümesi II (Sözlük), İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Details
| Other ID | JA66BR69HS |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | April 1, 2010 |
| Submission Date | April 1, 2010 |
| Published in Issue | Year 2010 Volume: 17 Issue: 1 |