CİNSİYETE BAĞLI ARGO KULLANIMI ÜZERİNE BİR TWİTTER ETİKETİ ÖRNEKLEMİ

Year 2015, Volume: 1 Issue: 5, 75 - 93, 30.06.2015

Turgay Sebzecioğlu , Serap Coşkun Özgür

Abstract

Bu çalışmada, sosyal etkileşim sitelerinden biri olan Twitter’da #beniçokşaşırtır etiketi altına yazılan gönderiler (tweetler) derlenmiş; sonrasında, ortaya çıkan bütünce ve o bütünceden beslenen sayısal veriler doğrultusunda, argo kullanımının cinsiyet değişkeni açısından görünümleri ele alınmıştır. Bunun yanı sıra, değerlendirmelerde, argo kullanımını tetikleyen unsurlara da yer verilmiştir. Eksiklik Kuramını eleştirerek ortaya çıkan ve her dil kullanım türünün kendi bağlamı içerisinde bir işlevi olduğunu söyleyen Ayrılık Kuramının paradigması ile de kadın veya erkek diline özgü argoya ilişkin önyargısız bir değerlendirme zemini oluşturulmaya çalışılmıştır. İletişimin hızlı ve doğru gerçekleşmesini sağlayan; başkaldırı, yabancılaşma ve dışlanmışlığın göstergesi sayılabilecek bir güce sahip olan argo üzerine yapılan bu araştırma sonucunda görülmüştür ki, Genel Ağ (Internet) ortamının kendine özgü söylemi, insanların yüz yüze görüştüğü gerçek dünya söylemine benzememektedir. Bu farklılık, aynı zamanda, kadın diline ilişkin bilinenlerin eksikliklerini de ortaya koymaktadır. Toplumsal cinsiyetinden yeni bir sosyal bağlamla sıyrılabilen kadının, gerçek hayatta kullanamayacağı veya kullanmak istemeyeceği argo sözleri, her ne kadar erkeğe ait egemen dilin etkisinden kurtulamasa da, rahatlıkla kullanabildiği görülmüştür. 

Keywords

Twitter, Toplumdilbilim, Eksiklik Kuramı, Ayrılık Kuramı, Cinsiyet değişkeni, Argo

References

• Akar, A. (2014). Türk Sözlükbiliminde Tanımsız Bir Alan: Sövgü Sözleri. Dil Araştırmaları, Sayı: 14, Bahar 2014, s. 27-33.
• Aksan, D. (1995). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK.
• Aktunç, H. (1998). Büyük Argo Sözlüğü (Tanıklarıyla). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bernstein, B. (1958). Some Sociological Determinants of Perception: An Enquiry into Sub-culturel differences. British Journal of Sociology (London), Vol. 9, No. 1, s. 159-174.
• Bonvillain, N. (2003). Language and Gender: English and English Speakers. Language, Culture and Communication: The meaning of messages. Upper Saddle River, NJ. Prentice Hall, s. 181-215.
• Bußmann, H. (1990). Lexikon der Sprachwissenschaft. Frankfurt/M: Kröner.
• Butler, J. (1999). Gender Trouble. New York ve London: Routledge.
• Caporal, B. (1982). Kemalizmde ve Kemalizm Sonrasında Türk Kadını. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Devellioğlu, F. (1959). Türk Argosu. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Fromkin, V.; R. Romdan and N. Hyams (2003). An Introduction to Language. US: Thomson-Heinle.
• Guiraud, P. (1956). L’argot. Paris: Presses Universitaires de France.
• Holmes, J. (1995). Women, Men and Politeness. London: Longman.
• İmer, K. (1990). Toplum Dilbilimin Kimi Kavramlarına Kuramsal Bir Bakış ve Dil Türleri.
• http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/26/1029/12452.pdf (erişim tarihi: 16.04.2014).
• Jespersen, O. (1922). Language: Its Nature, Development and Origins. London: Allen ve Unwin.
• Kıran, Z. (2001). Dilbilime Giriş (yayına hazırlayan Ayşe Eziler Kıran). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kocaer, S. (2006). Argo ve Toplumsal Cinsiyet. Millî Folklor (Uluslar arası Kültür Araştırmaları Dergisi), Sayı 71, s. 97-101.
• Koç, A. (2002). Argoda Kadın. Türk Kültüründe Argo (editör: Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol). Hollanda-Haarlem: Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını.
• König, Güray. (1991). Toplumdilbilim Açısından Dil ve Dil Türleri. Dilbilim Araştırmaları1991. Hitit Yayınevi, s. 59-70.
• König, G. (1992). Dil ve Cins: Kadın ve Erkeklerin Dil Kullanımı. Dilbilim Araştırmaları 1992. Hitit Yayınevi, s. 26-36.
• Labov, W. (1969). The Study of Nonstandard English. Washington, DC: National Council of Teachers of English.
• Lakoff, R. (1973). Language and Woman’s Place. Language in Society, Vol. 2, No. 1. Cambridge University Press.
• Mangır, M. (2011). Osman Cemal Kaygılı’nın Söz Varlığında Argo. TÜBAR-XXX (2011-Güz), s. 233-252.
• Önem, E. (2011). Bireysel Dil Kullanımını Etkileyen Etkenler. Dil Dergisi (Sayı: 152). Ankara: TÖMER, s. 57-67.
• Özçalışkan, Ş. (1994). Kadın ve Erkeklerin Küfür Kullanımı Üzerine. Dilbilim Araştırmaları 1994. Ankara: Hitit Yayıncılık.
• Özkan, N. (2002). Gizli Dil Olarak Argonun Fonksiyonu Üzerine. Türk Kültüründe Argo. Hollanda: Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını, s.23-30.
• Öztürk Dağabakan, F. (2012). Toplumdilbilimsel Bir Kavram Olarak Kadın-Erkek Dil Ayrımına Türkçe ve Almanca Açısından Bir Yaklaşım. A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi (TAED) 47. Erzurum, s. 87-106.
• Saussure, F. (1998). Genel Dilbilim Dersleri (çeviren: Berke Vardar). İstanbul: Multilingual.
• Şimşek, B. (2006). Kadınlararası Konuşma Sürecinde Toplumsal Cinsiyetin Dil Üzerinden Sergilenmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, basılmamış yüksek lisans tezi.
• Tannen, D. (2013). Beni Hiç Anlamıyorsun! (Kadın-Erkek Konuşmaları). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Toklu, M. O. (2003). Dilbilime Giriş. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Türk Dil Kurumu (2011). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK.