Sinema toplumsal hayatın en
önemli iletişim kanallarından biri olarak, toplumun her kesimi tarafından ilgi
görmektedir. Tüm dünyada sinema, değişen yaşam biçimlerinin görünürlüğünü
sağlayan bir sanat dalı olarak ortaya çıkmış ve gelişmiştir. Cumhuriyet öncesi
ve sonrası dönemde Türk toplumunun en önemli değişim araçlarından birini
oluşturan sinema, sosyo-kültürel hayatımızın hemen her alanında karşılığını
bulan yapıtlar ortaya koymuştur. Bu bağlamda Cumhuriyet ideolojisinin ve batı
tipi modernleşmenin toplumda yerleşmesi noktasında rol modellerin biçim
kazandığı bir alan olarak tanımlanabilir. Bu yönüyle toplumda bir tarafta
modernleşme araçları ve bu araçların biçimlendirdiği yaşam tarzları dururken,
diğer tarafta Ağa-Muhtar ve Din Adamı üçlüsünün bir direnç noktası olarak
tanımlandığı görülmektedir. Bu süreçte Türk Sineması’nda din adamları olumsuz
karakterler olarak sunulmaktadır. Bu araştırmanın konusu da, Türk filmlerinin
olumsuz karakterlerinden biri olan din adamı karakterinin analizidir. Bu analiz
Cumhuriyet sonrası yapılan sinema filmlerinin 2000’lere kadar olan kısmını
kapsamaktadır. Bu filmler arasında örneklem olarak ise, din adamı tiplemelerine
yer verilenlerin en tipik örnekleri olarak Vurun Kahpeye, Kibar Feyzo, Zügürt
Ağa, Üçkağıtçı, Kuma, Kiracı, Yoksul ve Sakar Şakir filmleri
oluşturmaktadır. Bu çalışmada amacımız,
Türk Sineması’nda sunulan din adamı tiplemesinin ideolojik, siyasal ve
sosyo-kültürel arka planını ortaya koymaktır. Araştırma nitel bir incelemedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Temmuz 2018 |
Gönderilme Tarihi | 25 Nisan 2018 |
Kabul Tarihi | 5 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 12 |