Research Article
BibTex RIS Cite

The Place of Green Theory in International Relations After the Planetary Politics Manifesto

Year 2022, Volume: 19 Issue: 76, 19 - 38, 21.02.2023

Didem Buhari Gülmez Bengü Aydın Dikmen

https://doi.org/10.33458/uidergisi.1054551
Cited By: 2

Abstract

This article sheds light on the current debates on the Planetary Politics Manifesto in order to better locate Green
Theory in International Relations. In particular, it aims to go beyond the “problem-solving vs critical theories” binary
that is observed in the studies on the location of Green Theory in the discipline. Therefore, rather than comparing
Green Theory with the mainstream theories of International Relations, it focuses on the complex relationship
between Green Theory and major critical theories such as Constructivism, Normative Theory, Poststructuralism,
Critical Theory, Postcolonialism and Feminism from the perspective of the Planetary Politics Manifesto.

Keywords

Green Theory Critical Theory Planetary Politics Ecocentrism Ecofeminism

References

  • Acharya, Amitav (2004). “How Ideas Spread: Whose Norms Matter?”, International Organization, Cilt 58, No 2, s. 239-275.
  • Agathangelou, Anna (2016). “Bruno Latour and Ecology Politics”, Millennium, Cilt 44, No 3, s. 321-347.
  • Alaimo, Stacy (2000). Undomesticated Ground, Ithaca ve Londra, Cornell University Press.
  • Alger, Justin ve Peter Dauvergne (2020). “The Translocal Politics of Environmental Norm Diffusion”, Environmental Communication, Cilt 14, No 2, s. 155-167.
  • Ataç, Akça ve Nur Köprülü (der.) (2019). “Toplumsal Cinsiyet ve Uluslararası İlişkiler: Kuram, Sorunlar ve Bakış Açıları”, Kadın/Woman 2000: Kadın Araştırmaları Dergisi, Cilt XX, No 2, 2019, s. i-xii.
  • Atmaca, Ayşe Ömür ve Pınar Gözen Ercan (2018). “Uluslararası Güvenliği Yeniden Düşünmek: Uluslararası İlişkiler Disiplininde Feminist Eleştiriler”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 15, No 59, s. 19-31.
  • Aydın, Mustafa ve Cihan Dizdaroğlu (2019). “Türkiye’de Uluslararası İlişkiler: TRIP 2018 Sonuçları Üzerine Bir Değerlendirme”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 16, No 64, s. 3-28.
  • Aydın Dikmen, Bengü (2020). “Global Climate Governance between State and Non-State Actors: Dynamics of Contestation and Re-Legitimation”, Marmara Üniversitesi Siyasi Bilimler Dergisi, Cilt 8, Özel Sayı, s. e59-e79.
  • Aydın Dikmen, Bengü ve Defne Gönenç (2021). “Çevresel bir Sorun Olarak Kirlilik”, Zerrin Savaşan ve Hakan Günay (der.), Uluslararası Çevre Hukuku ve Politikaları, İstanbul, Yetkin Yayıncılık, s. 399-432.
  • Barnett, Jon (2003). “Security and Climate Change”, Global Environmental Change, Cilt 13, No 1, s. 7-17.
  • Bleiker, Roland (1997). “Forget IR Theory”, Alternatives: Global, Local, Political, Cilt 22, No 1, s. 57-85.
  • Brand, Ulrich (2012). “Green Economy–the Next Oxymoron? No Lessons Learned from Failures of Implementing Sustainable Development”, GAIA-Ecological Perspectives for Science and Society, Cilt 21, No 1, s. 28-32.
  • Bretherton, Charlotte (1998). “Global Environmental Politics: Putting Gender on the Agenda?”, Review of International Studies, Cilt 24, No 1, s. 85-100.
  • Burke, Anthony, Stefanie Fishel, Audra Mitchell, Simon Dalby ve Daniel J. Levine (2016). “Planet Politics: A Manifesto from the End of IR”, Millennium, Cilt 44, No 3, s. 499-523.
  • Bustillos Rodriguez, Nidia (2019). “Andlar’da Yerli Kadın ve Pachamama İlişkileri”, Emet Değirmenci (der.), Doğa ve Kadın: Ekolojik Dönüşümde Feminist Tartışmalar, İstanbul, Derlem Yayınları, s. 49-55.
  • Buzan, Barry, Ole Wæver ve Jaap de Wilde (1998). Security: A New Framework for Analysis, Boulder ve Londra, Lynne Rienner.
  • Carter, Neil (2007). The Politics of the Environment: Ideas, Activism, Policy, Cambridge, Cambridge University Press, s. 43-44.
  • Chandler, David (2019). “The Transvaluation of Critique in the Anthropocene”, Global Society, Cilt 33, No 1, s. 26-44.
  • Chandler, David, Erika Cudworth ve Stephen Hobden (2018). “Anthropocene, Capitalocene and Liberal Cosmopolitan IR: A Response to Burke et al.’s ‘Planet Politics’”, Millennium, Cilt 46, No 2, s. 190-208.
  • Clark, Nigel ve Kathryn Yusoff (2017). “Special Issue: Geosocial Formations and the Anthropocene”, Theory, Culture & Society, Cilt 34, No 2-3, s. 3-23.
  • Cox, Robert (1981). “Social Forces, States and World Orders: Beyond International Relations Theory”, Millennium, Cilt 10, No 2, s. 126-155.
  • Cudworth, Erika ve Stephen Hobden (2015). “The Posthuman Way of War”, Security Dialogue, Cilt 46, No 6, s. 513-529.
  • D’Souza, Rohan (2015). “Nations Without Borders: Climate Security and the South in the Epoch of the Anthropocene”, Strategic Analysis, Cilt 39, No 6, s. 720-728.
  • Dalby, Simon (2008). “Güvenlik ve Çevre Bağlantılarına Yeniden Bakmak”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 5, No 18, s. 179-195.
  • Dalby, Simon (2016). “Framing the Anthropocene: The Good, the Bad and the Ugly”, The Anthropocene Review, Cilt 3, No 1, s. 33-51.
  • Değirmenci, Emet (der.) (2019). Doğa ve Kadın: Ekolojk Dönüşümde Feminist Tartışmalar, İstanbul, Derlem Yayınları.
  • Deudney, Daniel (1990). “The Case Against Linking Environmental Degradation and National Security”, Millennium, Cilt 19, No 3, s. 461-476.
  • Dobson, Andrew (2000). Green Political Thought, 3. baskı, Londra, Routledge.
  • Dobson, Andrew, Luc Semal, Mathilde Szuba ve Olivier Petit (2014). “Trajectories of Green Political Theory”, Natures Sciences Sociétés, Cilt 22, No 2, s. 132-141.
  • Eckersley, Robyn (1992). Environmentalism and Political Theory: Toward an Ecocentric Approach, New York, State University of New York Press, s. 22-25.
  • Eckersley, Robyn (2013). “Green Theory”, Tim Dunne, Milja Kurki ve Steve Smith (der.), International Relations Theories, 3. Baskı, Oxford, Oxford Üniversitesi Yayınevi, s. 266-286.
  • Elliott, Lorraine (2015). “Human Security/Environmental Security”, Contemporary Politics, Cilt 21, No 1, s. 11-24.
  • Erçandırlı, Yelda (2021). “Antroposen, Posthümanizm ve Uluslararası İlişkiler Kuramının ‘Ekoloji’ Taahhüdünün Tarihsel Materyalist Eleştirisi”, Uluslararası İlişkiler, Çevrimiçi Erken Yayın.
  • Erçandırlı, Yelda (2017). “Green (In)Security in International Relations Theory: A Critical Realist Perspective”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara, ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Erçandırlı, Yelda (2015) “Yeşil Teori”, Ramazan Gözen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri, 2. Baskı, İstanbul, İletişim Yayınları, s. 493-515.
  • Faber, Daniel (2005). “Building a Transnational Environmental Justice Movement”, Joe Bandy ve Jackie Smith (der.), Coalitions Across Borders: Transnational Protest and the Neoliberal Order, New York, Rowman and Littlefield, s. 43-69.
  • Finel, Bernard (1998). “What Is Security? Why the Debate Matters”, National Security Studies Quarterly, Cilt 4, No 4, s. 1-18.
  • Fishel, Stefanie, Anthony Burke, Audra Mitchell, Simon Dalby ve Daniel J. Levine (2018). “Defending Planet Politics”, Millennium, Cilt 46, No 2, s. 209-219.
  • Fogel, Cathleen (2007). “Constructing Progressive Climate Change Norms: The US in the Early 2000s”, Mary Pettenger (der.), The Social Construction of Climate Change: Power, Knowledge, Norms, Discourses, Aldershot, Ashgate, s. 99-120.
  • Foucault, Michel (2008). The Birth of Biopolitics: Lectures at the Collège de France, 1978–1979, çev. G. Burchell, New York, Palgrave Macmillan.
  • Gaard, Greta (2011). “Ecofeminism Revisited: Rejecting Essentialism and Re-placing Species in a Material Feminist Environmentalism”, Feminist Formations, Cilt 23, No 2, s. 26-53.
  • Gönenç, Defne (2021). “Conceptualizing Norm Fusion Through Environmental Rights”, Environmental Politics, Cilt 30, No 3, s. 442-461.
  • Green, Jessica F. ve Thomas N. Hale (2017). “Reversing the Marginalization of Global Environmental Politics in International Relations: An Opportunity for the Discipline”, Political Science & Politics, Cilt 50, No 2, s. 473-479.
  • Grosz, Elizabeth (2005). Time Travels: Feminism, Nature, Power, Durham, Duke University Press.
  • Haas, Peter (2004). “When Does Power Listen to Truth? A Constructivist Approach to the Policy Process”, Journal of European Public Policy, Cilt 11, No 4, s. 569-592.
  • Hajer, Maarten ve Wytske Versteeg (2005). “A Decade of Discourse Analysis of Environmental Politics”, Journal of Environmental Policy & Planning, Cilt 7, No 3, s. 175-184.
  • Hamilton, Scott (2018). “The Measure of All Things? The Anthropocene as a Global Biopolitics of Carbon”, European Journal of International Relations, Cilt 24, No 1, s. 33-57.
  • Hamilton, Clive, François Gemenne ve Christophe Bonneuil (der.) (2015). The Anthropocene and the Global Environmental Crisis, New York, Routledge.
  • Harding, Sandra (2008). Sciences from Below: Feminisms, Postcolonialities, and Modernities, Durham, Duke University Press.
  • Heise, Ursula (2008). Sense of Place and Sense of Planet: The Environmental Imagination of the Global, Oxford, Oxford University Press.
  • Hopf, Ted (1998). “The Promise of Constructivism in International Relations Theory”, International Security, Cilt 23, No 1, s. 182.
  • Huggan, Graham ve Helen Tiffin (2007) “Green Postcolonialism”, Interventions: Intemational Journal of Postcolonial Studies, Cilt 9, No 1, s. 1-11.
  • Hughes, Jonathan (2000). Ecology and Historical Materialism, Cambridge, Cambridge University Press.
  • Hurrell, Andrew ve Sandeep Sengupta (2012). “Emerging powers, North–South Relations and Global Climate Politics”, International Affairs, Cilt 88, No 3, s. 463-484.
  • Inoue, Cristina Yumie Aoki (2018). “Worlding the Study of Global Environmental Politics in the Anthropocene: Indigenous Voices from the Amazon”, Global Environmental Politics, Cilt 18, No 4, s. 25-42.
  • Jorgensen, Knud Erik (2017). International Relations Theory: A New Introduction, 2nd edition, Londra, Palgrave.
  • Keck, Margaret ve Kathryn Sikkink (1998). Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politics, Ithaca ve Londra, Cornell University Press.
  • Kolasi, Klevis (2019). “Postyapısalcılığın Söylemsel Ontolojisinin Eleştirisi”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 17, No 65, s. 83-100.
  • Kolbert, Elizabeth (2014). The Sixth Extinction: An Unnatural History, New York, Henry Holt.
  • Kuhn, Thomas (1991).Bilimsel Devrimlerin Yapısı, çev. Nilüfer Kuyaş, İstanbul, Alan Yayıncılık.
  • Latour, Bruno (1987). Science in Action: How to Follow Scientists and Engineers through Society, Cambridge, Harvard University Press.
  • Leep, Matthew (2018). “Stray Dogs, Post-Humanism and Cosmopolitan Belongingness: Interspecies Hospitality in Times of War”, Millennium, Cilt 47, No 1, s. 45-66.
  • Levy, Marc (1995). “Is the Environment a National Security Issue?”, International Security, Cilt 20, No 2, s. 35-62.
  • Litfin, Karen (2003). “Planetary Politics”; John Agnew, Katharyne Mitchell ve Gerard Toal (der.), A Companion to Political Geography, Chicester, Wiley Blackwell, s. 470-482.
  • Lövbrand, Eva, Silke Beck, Jason Chilvers, TimForsyth, Johan Hedrén, Mike Hulme, Rolf Lidskog ve Eleftheria Vasileiadou (2015). “Who Speaks for the Future of Earth?: How Critical Social Science Can Extend the Conversation on the Anthropocene”, Global Environmental Change, Cilt 32, No 1, s. 211-218.
  • Mazlum, İbrahim (2018). “Küresel Siyaset ve Çevre”, Evren Balta (der.), Küresel Siyasete Giriş: Uluslararası İlişkilerde Kavramlar, Teoriler, Süreçler, 3. Baskı, İstanbul, İletişim, s. 457-489.
  • McDonald, Matt (2018). “Climate Change and Security: Towards Ecological Security?”, International Theory, Cilt 10, No 2, s. 153-180.
  • Meadows, Donella, Dennis Meadows, Jorgen Randers ve William W. Behrens III (1972). The Limits to Growth, New York, Universe Books.
  • Mitchell, Audra (2017). “Is IR going extinct?”, European Journal of International Relations, Cilt 23, No 1, s. 3-25.
  • O’Neill, Kate (2009). The Environment and International Relations, Cambridge, Cambridge University Press.
  • Onuf, Nicholas (1989). World of Our Making, Columbia, University of South Carolina Press.
  • Özdemir Sarıgil, Burcu (2018). “Understanding the Localization of International Norms: Women’s Human Rights Norms in Turkey”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara, ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Paterson, Matthew (2005). “Green Politics”, Scott Burchill, Andrew Linklater, Richard Devetak, Jack Donnelly, Matthew
  • Paterson, Christian Reus-Smit ve Jacqui True (der.), Theories of International Relations, New York, Palgrave Macmillan, s. 235-257.
  • Pattberg, Philipp ve Oscar Widerberg (2005). “Theorising Global Environmental Governance”, Millennium, Cilt 43, No 2, 2015, s. 684–705.
  • Pettenger, Mary (der.) (2007). The Social Construction of Climate Change: Power, Knowledge, Norms, Discourses, Aldershot, Ashgate.
  • Phillips, Mary ve Nick Rumens (2015). Contemporary Perspectives on Ecofeminism, Abingdon, Routledge.
  • Plant, Judith (der.) (1993). Healing the Wounds: The Promise of Ecofeminism, Philadelphia, New Society Publishers, 1989.
  • Plumwood, Val (1993). Feminism and the Mastery of Nature, Londra, Routledge.
  • Rothe, Delf (2020). “Governing the End Times? Planet Politics and the Secular Eschatology of the Anthropocene”, Millennium, Cilt 48, No 2, s. 143-164.
  • Rumelili, Bahar (2009). “Uluslararası İlişkiler Teorisinde Yerel-Görüşlülük ve Doğu’nun Özneselliği”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 6, No 23, s. 45-71.
  • Schumacher, Ernst Friedrich (1973). Small is Beautiful: A Study of Economics as if People Mattered, Londra, Vintage Books.
  • Selby, Jan (2014). “Positivist Climate Conflict Research: A Critique”, Geopolitics, Cilt 19, No 4, s. 829-856.
  • Simangan, Dahlia (2020). “Where is the Anthropocene? IR in a new geological epoch”, International Affairs, Cilt 96, No 1, s. 211–224.
  • Smith, Steve (2010). “Introduction: Diversity and Disciplinarity in International Relations Theory”, Tim Dunne, Milja Kurki ve Steve Smith (der), International Relations Theories: Discipline and Diversity, 2. Baskı, Oxford, Oxford Üniversitesi.
  • Smith, Steve (1993). “Environment on the Periphery of lnternational Relations: An Explanation”, Environmental Politics, Cilt 2, No 4, s. 28-45.
  • Söker, Çağlar ve Erdem Özlük (2018). “Uluslararası İlişkilerde Çevreyi Merkeze Taşımak: Temel Yaklaşımlar ve Tartışmalar”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt 13, No 1, s. 227-262.
  • Spivak, Gayatri (2012). An Aesthetic Education in the Era of Globalization, Cambridge, Harvard University Press.
  • Stengers, Isabelle (2005). “A Cosmopolitical Proposal”, Bruno Latour ve Peter Weibel (der.), Making Things Public: Atmospheres of Democracy, Cambridge, MIT Press, s. 94-103.
  • Sümer, Vakur (2016). “Çevre Sorunları ve Küresel İklim Değişikliği”, Şaban Kardaş ve Ali Balcı (der), Uluslararası İlişkilere Giriş, 5.Baskı, İstanbul, Küre Yayınları, s. 393-402
  • Tan Gülcan, Duygu (2018). “Ekolojik Kriz Karşısında Devletin Rolü Üzerine İdeolojik Bir Tartışma”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 15, No 59, s. 49-63.
  • Tarhan, Kamil (2018). “Küresel Çevre Sorunlarının Politikleşmesi ve Uluslararası İlişkiler Teorileri Kapsamında Analiz”, International Journal of Social and Humanities Sciences, Cilt 2, No 1, s. 152-170.
  • Thoreau, Henry David (2007). Doğal Yaşam ve Başkaldırı, 6. Baskı, çev. Seda Çiftçi, İstanbul, Kaknüs Yayınları.
  • Tuana, Nancy (2008). “Viscous porosity: Witnessing Katrina”, Stacy Alaimo ve Susan Hekman (der.), Material Feminisms, Bloomington, Indiana University Press, s. 188-213.
  • Tuhiwai Smith, Linda (1999). Decolonizing Methodologies: Research and Indigenous Peoples, Londra, Zed Books, Londra.
  • Tür, Özlem ve Çiğdem Aydın Koyuncu (2010). “Feminist Uluslararası İlişkiler Yaklaşımı: Temelleri, Gelişimi, Katkı ve Sorunları”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 7, No 26, s. 3-24
  • Uysal Oğuz, Ceren ve Senem Atvur (2018). “Türkiye’de Uluslararası İlişkiler Lisans Programlarında Çevre ile İlgili Derslerin İncelenmesi”, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 11, No 3, s. 2512-2527.
  • Ünal, Serhan (2014). “Yeşil Teori”, Mehmet Şahin ve Osman Şen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri: Temel Kavramlar, Ankara, Kripto, s. 229-251
  • Walt, Stephen (1991). “The Renaissance of Security Studies”, International Studies Quarterly, Cilt 35, No 2, s. 211-239.
  • Waters, Colin, James Syvitski, Agnieszka Gałuszka, Gary Hancock, Jan Zalasiewicz, Alejandro Cearreta, Jacques Grinevald, Catherine Jeandel, J. R. McNeill, Colin Summerhayes ve Anthony Barnosky (2015). “Can Nuclear Weapons Fallout Mark the Beginning of the Anthropocene Epoch?”, Bulletin of the Atomic Scientists, Cilt 71, No 3, s. 46-57.
  • Yalvaç, Faruk (2015). “Uluslararası İlişkilerde Teori”, Ramazan Gözen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri, 2. Baskı, İstanbul, İletişim Yayınları, s.31-63.
  • Youatt, Rafi (2017). “Personhood and the Rights of Nature: the New Subjects of Contemporary Earth Politics”, International Political Sociology, Cilt 11, No 1, s. 39-54.

Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu

Year 2022, Volume: 19 Issue: 76, 19 - 38, 21.02.2023

Didem Buhari Gülmez Bengü Aydın Dikmen

https://doi.org/10.33458/uidergisi.1054551
Cited By: 2

Abstract

Bu makale, Uluslararası İlişkilerde Yeşil Teoriyi daha iyi konumlandırabilmek için Gezegensel Siyaset
Manifestosu üzerine yapılan güncel tartışmalara ışık tutmaktadır. Özellikle, Yeşil Teorinin disiplindeki konumuna
ilişkin çalışmalarda görülen “sorun çözen teorilere karşı eleştirel teoriler” ikiliğini aşmayı hedeflemektedir.
Buna yönelik olarak, Yeşil Teoriyi Uluslararası İlişkilerin ana akım teorileriyle kıyaslamak yerine, Gezegensel
Siyaset Manifestosu perspektifinden Yeşil Teorinin İnşacılık, Normatif Teori, Postyapısalcılık, Eleştirel Teori,
Postkolonyalizm ve Feminizm gibi başlıca eleştirel teorilerle arasındaki karmaşık ilişkiye odaklanmaktadır.

Keywords

Yeşil Teori Eleştirel Teori Gezegensel Siyaset Doğa Merkezcilik Ekofeminizm

References

  • Acharya, Amitav (2004). “How Ideas Spread: Whose Norms Matter?”, International Organization, Cilt 58, No 2, s. 239-275.
  • Agathangelou, Anna (2016). “Bruno Latour and Ecology Politics”, Millennium, Cilt 44, No 3, s. 321-347.
  • Alaimo, Stacy (2000). Undomesticated Ground, Ithaca ve Londra, Cornell University Press.
  • Alger, Justin ve Peter Dauvergne (2020). “The Translocal Politics of Environmental Norm Diffusion”, Environmental Communication, Cilt 14, No 2, s. 155-167.
  • Ataç, Akça ve Nur Köprülü (der.) (2019). “Toplumsal Cinsiyet ve Uluslararası İlişkiler: Kuram, Sorunlar ve Bakış Açıları”, Kadın/Woman 2000: Kadın Araştırmaları Dergisi, Cilt XX, No 2, 2019, s. i-xii.
  • Atmaca, Ayşe Ömür ve Pınar Gözen Ercan (2018). “Uluslararası Güvenliği Yeniden Düşünmek: Uluslararası İlişkiler Disiplininde Feminist Eleştiriler”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 15, No 59, s. 19-31.
  • Aydın, Mustafa ve Cihan Dizdaroğlu (2019). “Türkiye’de Uluslararası İlişkiler: TRIP 2018 Sonuçları Üzerine Bir Değerlendirme”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 16, No 64, s. 3-28.
  • Aydın Dikmen, Bengü (2020). “Global Climate Governance between State and Non-State Actors: Dynamics of Contestation and Re-Legitimation”, Marmara Üniversitesi Siyasi Bilimler Dergisi, Cilt 8, Özel Sayı, s. e59-e79.
  • Aydın Dikmen, Bengü ve Defne Gönenç (2021). “Çevresel bir Sorun Olarak Kirlilik”, Zerrin Savaşan ve Hakan Günay (der.), Uluslararası Çevre Hukuku ve Politikaları, İstanbul, Yetkin Yayıncılık, s. 399-432.
  • Barnett, Jon (2003). “Security and Climate Change”, Global Environmental Change, Cilt 13, No 1, s. 7-17.
  • Bleiker, Roland (1997). “Forget IR Theory”, Alternatives: Global, Local, Political, Cilt 22, No 1, s. 57-85.
  • Brand, Ulrich (2012). “Green Economy–the Next Oxymoron? No Lessons Learned from Failures of Implementing Sustainable Development”, GAIA-Ecological Perspectives for Science and Society, Cilt 21, No 1, s. 28-32.
  • Bretherton, Charlotte (1998). “Global Environmental Politics: Putting Gender on the Agenda?”, Review of International Studies, Cilt 24, No 1, s. 85-100.
  • Burke, Anthony, Stefanie Fishel, Audra Mitchell, Simon Dalby ve Daniel J. Levine (2016). “Planet Politics: A Manifesto from the End of IR”, Millennium, Cilt 44, No 3, s. 499-523.
  • Bustillos Rodriguez, Nidia (2019). “Andlar’da Yerli Kadın ve Pachamama İlişkileri”, Emet Değirmenci (der.), Doğa ve Kadın: Ekolojik Dönüşümde Feminist Tartışmalar, İstanbul, Derlem Yayınları, s. 49-55.
  • Buzan, Barry, Ole Wæver ve Jaap de Wilde (1998). Security: A New Framework for Analysis, Boulder ve Londra, Lynne Rienner.
  • Carter, Neil (2007). The Politics of the Environment: Ideas, Activism, Policy, Cambridge, Cambridge University Press, s. 43-44.
  • Chandler, David (2019). “The Transvaluation of Critique in the Anthropocene”, Global Society, Cilt 33, No 1, s. 26-44.
  • Chandler, David, Erika Cudworth ve Stephen Hobden (2018). “Anthropocene, Capitalocene and Liberal Cosmopolitan IR: A Response to Burke et al.’s ‘Planet Politics’”, Millennium, Cilt 46, No 2, s. 190-208.
  • Clark, Nigel ve Kathryn Yusoff (2017). “Special Issue: Geosocial Formations and the Anthropocene”, Theory, Culture & Society, Cilt 34, No 2-3, s. 3-23.
  • Cox, Robert (1981). “Social Forces, States and World Orders: Beyond International Relations Theory”, Millennium, Cilt 10, No 2, s. 126-155.
  • Cudworth, Erika ve Stephen Hobden (2015). “The Posthuman Way of War”, Security Dialogue, Cilt 46, No 6, s. 513-529.
  • D’Souza, Rohan (2015). “Nations Without Borders: Climate Security and the South in the Epoch of the Anthropocene”, Strategic Analysis, Cilt 39, No 6, s. 720-728.
  • Dalby, Simon (2008). “Güvenlik ve Çevre Bağlantılarına Yeniden Bakmak”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 5, No 18, s. 179-195.
  • Dalby, Simon (2016). “Framing the Anthropocene: The Good, the Bad and the Ugly”, The Anthropocene Review, Cilt 3, No 1, s. 33-51.
  • Değirmenci, Emet (der.) (2019). Doğa ve Kadın: Ekolojk Dönüşümde Feminist Tartışmalar, İstanbul, Derlem Yayınları.
  • Deudney, Daniel (1990). “The Case Against Linking Environmental Degradation and National Security”, Millennium, Cilt 19, No 3, s. 461-476.
  • Dobson, Andrew (2000). Green Political Thought, 3. baskı, Londra, Routledge.
  • Dobson, Andrew, Luc Semal, Mathilde Szuba ve Olivier Petit (2014). “Trajectories of Green Political Theory”, Natures Sciences Sociétés, Cilt 22, No 2, s. 132-141.
  • Eckersley, Robyn (1992). Environmentalism and Political Theory: Toward an Ecocentric Approach, New York, State University of New York Press, s. 22-25.
  • Eckersley, Robyn (2013). “Green Theory”, Tim Dunne, Milja Kurki ve Steve Smith (der.), International Relations Theories, 3. Baskı, Oxford, Oxford Üniversitesi Yayınevi, s. 266-286.
  • Elliott, Lorraine (2015). “Human Security/Environmental Security”, Contemporary Politics, Cilt 21, No 1, s. 11-24.
  • Erçandırlı, Yelda (2021). “Antroposen, Posthümanizm ve Uluslararası İlişkiler Kuramının ‘Ekoloji’ Taahhüdünün Tarihsel Materyalist Eleştirisi”, Uluslararası İlişkiler, Çevrimiçi Erken Yayın.
  • Erçandırlı, Yelda (2017). “Green (In)Security in International Relations Theory: A Critical Realist Perspective”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara, ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Erçandırlı, Yelda (2015) “Yeşil Teori”, Ramazan Gözen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri, 2. Baskı, İstanbul, İletişim Yayınları, s. 493-515.
  • Faber, Daniel (2005). “Building a Transnational Environmental Justice Movement”, Joe Bandy ve Jackie Smith (der.), Coalitions Across Borders: Transnational Protest and the Neoliberal Order, New York, Rowman and Littlefield, s. 43-69.
  • Finel, Bernard (1998). “What Is Security? Why the Debate Matters”, National Security Studies Quarterly, Cilt 4, No 4, s. 1-18.
  • Fishel, Stefanie, Anthony Burke, Audra Mitchell, Simon Dalby ve Daniel J. Levine (2018). “Defending Planet Politics”, Millennium, Cilt 46, No 2, s. 209-219.
  • Fogel, Cathleen (2007). “Constructing Progressive Climate Change Norms: The US in the Early 2000s”, Mary Pettenger (der.), The Social Construction of Climate Change: Power, Knowledge, Norms, Discourses, Aldershot, Ashgate, s. 99-120.
  • Foucault, Michel (2008). The Birth of Biopolitics: Lectures at the Collège de France, 1978–1979, çev. G. Burchell, New York, Palgrave Macmillan.
  • Gaard, Greta (2011). “Ecofeminism Revisited: Rejecting Essentialism and Re-placing Species in a Material Feminist Environmentalism”, Feminist Formations, Cilt 23, No 2, s. 26-53.
  • Gönenç, Defne (2021). “Conceptualizing Norm Fusion Through Environmental Rights”, Environmental Politics, Cilt 30, No 3, s. 442-461.
  • Green, Jessica F. ve Thomas N. Hale (2017). “Reversing the Marginalization of Global Environmental Politics in International Relations: An Opportunity for the Discipline”, Political Science & Politics, Cilt 50, No 2, s. 473-479.
  • Grosz, Elizabeth (2005). Time Travels: Feminism, Nature, Power, Durham, Duke University Press.
  • Haas, Peter (2004). “When Does Power Listen to Truth? A Constructivist Approach to the Policy Process”, Journal of European Public Policy, Cilt 11, No 4, s. 569-592.
  • Hajer, Maarten ve Wytske Versteeg (2005). “A Decade of Discourse Analysis of Environmental Politics”, Journal of Environmental Policy & Planning, Cilt 7, No 3, s. 175-184.
  • Hamilton, Scott (2018). “The Measure of All Things? The Anthropocene as a Global Biopolitics of Carbon”, European Journal of International Relations, Cilt 24, No 1, s. 33-57.
  • Hamilton, Clive, François Gemenne ve Christophe Bonneuil (der.) (2015). The Anthropocene and the Global Environmental Crisis, New York, Routledge.
  • Harding, Sandra (2008). Sciences from Below: Feminisms, Postcolonialities, and Modernities, Durham, Duke University Press.
  • Heise, Ursula (2008). Sense of Place and Sense of Planet: The Environmental Imagination of the Global, Oxford, Oxford University Press.
  • Hopf, Ted (1998). “The Promise of Constructivism in International Relations Theory”, International Security, Cilt 23, No 1, s. 182.
  • Huggan, Graham ve Helen Tiffin (2007) “Green Postcolonialism”, Interventions: Intemational Journal of Postcolonial Studies, Cilt 9, No 1, s. 1-11.
  • Hughes, Jonathan (2000). Ecology and Historical Materialism, Cambridge, Cambridge University Press.
  • Hurrell, Andrew ve Sandeep Sengupta (2012). “Emerging powers, North–South Relations and Global Climate Politics”, International Affairs, Cilt 88, No 3, s. 463-484.
  • Inoue, Cristina Yumie Aoki (2018). “Worlding the Study of Global Environmental Politics in the Anthropocene: Indigenous Voices from the Amazon”, Global Environmental Politics, Cilt 18, No 4, s. 25-42.
  • Jorgensen, Knud Erik (2017). International Relations Theory: A New Introduction, 2nd edition, Londra, Palgrave.
  • Keck, Margaret ve Kathryn Sikkink (1998). Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politics, Ithaca ve Londra, Cornell University Press.
  • Kolasi, Klevis (2019). “Postyapısalcılığın Söylemsel Ontolojisinin Eleştirisi”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 17, No 65, s. 83-100.
  • Kolbert, Elizabeth (2014). The Sixth Extinction: An Unnatural History, New York, Henry Holt.
  • Kuhn, Thomas (1991).Bilimsel Devrimlerin Yapısı, çev. Nilüfer Kuyaş, İstanbul, Alan Yayıncılık.
  • Latour, Bruno (1987). Science in Action: How to Follow Scientists and Engineers through Society, Cambridge, Harvard University Press.
  • Leep, Matthew (2018). “Stray Dogs, Post-Humanism and Cosmopolitan Belongingness: Interspecies Hospitality in Times of War”, Millennium, Cilt 47, No 1, s. 45-66.
  • Levy, Marc (1995). “Is the Environment a National Security Issue?”, International Security, Cilt 20, No 2, s. 35-62.
  • Litfin, Karen (2003). “Planetary Politics”; John Agnew, Katharyne Mitchell ve Gerard Toal (der.), A Companion to Political Geography, Chicester, Wiley Blackwell, s. 470-482.
  • Lövbrand, Eva, Silke Beck, Jason Chilvers, TimForsyth, Johan Hedrén, Mike Hulme, Rolf Lidskog ve Eleftheria Vasileiadou (2015). “Who Speaks for the Future of Earth?: How Critical Social Science Can Extend the Conversation on the Anthropocene”, Global Environmental Change, Cilt 32, No 1, s. 211-218.
  • Mazlum, İbrahim (2018). “Küresel Siyaset ve Çevre”, Evren Balta (der.), Küresel Siyasete Giriş: Uluslararası İlişkilerde Kavramlar, Teoriler, Süreçler, 3. Baskı, İstanbul, İletişim, s. 457-489.
  • McDonald, Matt (2018). “Climate Change and Security: Towards Ecological Security?”, International Theory, Cilt 10, No 2, s. 153-180.
  • Meadows, Donella, Dennis Meadows, Jorgen Randers ve William W. Behrens III (1972). The Limits to Growth, New York, Universe Books.
  • Mitchell, Audra (2017). “Is IR going extinct?”, European Journal of International Relations, Cilt 23, No 1, s. 3-25.
  • O’Neill, Kate (2009). The Environment and International Relations, Cambridge, Cambridge University Press.
  • Onuf, Nicholas (1989). World of Our Making, Columbia, University of South Carolina Press.
  • Özdemir Sarıgil, Burcu (2018). “Understanding the Localization of International Norms: Women’s Human Rights Norms in Turkey”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara, ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Paterson, Matthew (2005). “Green Politics”, Scott Burchill, Andrew Linklater, Richard Devetak, Jack Donnelly, Matthew
  • Paterson, Christian Reus-Smit ve Jacqui True (der.), Theories of International Relations, New York, Palgrave Macmillan, s. 235-257.
  • Pattberg, Philipp ve Oscar Widerberg (2005). “Theorising Global Environmental Governance”, Millennium, Cilt 43, No 2, 2015, s. 684–705.
  • Pettenger, Mary (der.) (2007). The Social Construction of Climate Change: Power, Knowledge, Norms, Discourses, Aldershot, Ashgate.
  • Phillips, Mary ve Nick Rumens (2015). Contemporary Perspectives on Ecofeminism, Abingdon, Routledge.
  • Plant, Judith (der.) (1993). Healing the Wounds: The Promise of Ecofeminism, Philadelphia, New Society Publishers, 1989.
  • Plumwood, Val (1993). Feminism and the Mastery of Nature, Londra, Routledge.
  • Rothe, Delf (2020). “Governing the End Times? Planet Politics and the Secular Eschatology of the Anthropocene”, Millennium, Cilt 48, No 2, s. 143-164.
  • Rumelili, Bahar (2009). “Uluslararası İlişkiler Teorisinde Yerel-Görüşlülük ve Doğu’nun Özneselliği”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 6, No 23, s. 45-71.
  • Schumacher, Ernst Friedrich (1973). Small is Beautiful: A Study of Economics as if People Mattered, Londra, Vintage Books.
  • Selby, Jan (2014). “Positivist Climate Conflict Research: A Critique”, Geopolitics, Cilt 19, No 4, s. 829-856.
  • Simangan, Dahlia (2020). “Where is the Anthropocene? IR in a new geological epoch”, International Affairs, Cilt 96, No 1, s. 211–224.
  • Smith, Steve (2010). “Introduction: Diversity and Disciplinarity in International Relations Theory”, Tim Dunne, Milja Kurki ve Steve Smith (der), International Relations Theories: Discipline and Diversity, 2. Baskı, Oxford, Oxford Üniversitesi.
  • Smith, Steve (1993). “Environment on the Periphery of lnternational Relations: An Explanation”, Environmental Politics, Cilt 2, No 4, s. 28-45.
  • Söker, Çağlar ve Erdem Özlük (2018). “Uluslararası İlişkilerde Çevreyi Merkeze Taşımak: Temel Yaklaşımlar ve Tartışmalar”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt 13, No 1, s. 227-262.
  • Spivak, Gayatri (2012). An Aesthetic Education in the Era of Globalization, Cambridge, Harvard University Press.
  • Stengers, Isabelle (2005). “A Cosmopolitical Proposal”, Bruno Latour ve Peter Weibel (der.), Making Things Public: Atmospheres of Democracy, Cambridge, MIT Press, s. 94-103.
  • Sümer, Vakur (2016). “Çevre Sorunları ve Küresel İklim Değişikliği”, Şaban Kardaş ve Ali Balcı (der), Uluslararası İlişkilere Giriş, 5.Baskı, İstanbul, Küre Yayınları, s. 393-402
  • Tan Gülcan, Duygu (2018). “Ekolojik Kriz Karşısında Devletin Rolü Üzerine İdeolojik Bir Tartışma”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 15, No 59, s. 49-63.
  • Tarhan, Kamil (2018). “Küresel Çevre Sorunlarının Politikleşmesi ve Uluslararası İlişkiler Teorileri Kapsamında Analiz”, International Journal of Social and Humanities Sciences, Cilt 2, No 1, s. 152-170.
  • Thoreau, Henry David (2007). Doğal Yaşam ve Başkaldırı, 6. Baskı, çev. Seda Çiftçi, İstanbul, Kaknüs Yayınları.
  • Tuana, Nancy (2008). “Viscous porosity: Witnessing Katrina”, Stacy Alaimo ve Susan Hekman (der.), Material Feminisms, Bloomington, Indiana University Press, s. 188-213.
  • Tuhiwai Smith, Linda (1999). Decolonizing Methodologies: Research and Indigenous Peoples, Londra, Zed Books, Londra.
  • Tür, Özlem ve Çiğdem Aydın Koyuncu (2010). “Feminist Uluslararası İlişkiler Yaklaşımı: Temelleri, Gelişimi, Katkı ve Sorunları”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 7, No 26, s. 3-24
  • Uysal Oğuz, Ceren ve Senem Atvur (2018). “Türkiye’de Uluslararası İlişkiler Lisans Programlarında Çevre ile İlgili Derslerin İncelenmesi”, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 11, No 3, s. 2512-2527.
  • Ünal, Serhan (2014). “Yeşil Teori”, Mehmet Şahin ve Osman Şen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri: Temel Kavramlar, Ankara, Kripto, s. 229-251
  • Walt, Stephen (1991). “The Renaissance of Security Studies”, International Studies Quarterly, Cilt 35, No 2, s. 211-239.
  • Waters, Colin, James Syvitski, Agnieszka Gałuszka, Gary Hancock, Jan Zalasiewicz, Alejandro Cearreta, Jacques Grinevald, Catherine Jeandel, J. R. McNeill, Colin Summerhayes ve Anthony Barnosky (2015). “Can Nuclear Weapons Fallout Mark the Beginning of the Anthropocene Epoch?”, Bulletin of the Atomic Scientists, Cilt 71, No 3, s. 46-57.
  • Yalvaç, Faruk (2015). “Uluslararası İlişkilerde Teori”, Ramazan Gözen (der), Uluslararası İlişkiler Teorileri, 2. Baskı, İstanbul, İletişim Yayınları, s.31-63.
  • Youatt, Rafi (2017). “Personhood and the Rights of Nature: the New Subjects of Contemporary Earth Politics”, International Political Sociology, Cilt 11, No 1, s. 39-54.
There are 102 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Didem Buhari Gülmez This is me 0000-0001-9199-7835

Bengü Aydın Dikmen This is me 0000-0002-6862-3947

Publication Date February 21, 2023
Published in Issue Year 2022 Volume: 19 Issue: 76

Cite

APA Buhari Gülmez, D., & Aydın Dikmen, B. (2023). Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 19(76), 19-38. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1054551
AMA Buhari Gülmez D, Aydın Dikmen B. Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu. uidergisi. February 2023;19(76):19-38. doi:10.33458/uidergisi.1054551
Chicago Buhari Gülmez, Didem, and Bengü Aydın Dikmen. “Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu”. Uluslararası İlişkiler Dergisi 19, no. 76 (February 2023): 19-38. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1054551.
EndNote Buhari Gülmez D, Aydın Dikmen B (February 1, 2023) Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu. Uluslararası İlişkiler Dergisi 19 76 19–38.
IEEE D. Buhari Gülmez and B. Aydın Dikmen, “Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu”, uidergisi, vol. 19, no. 76, pp. 19–38, 2023, doi: 10.33458/uidergisi.1054551.
ISNAD Buhari Gülmez, Didem - Aydın Dikmen, Bengü. “Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu”. Uluslararası İlişkiler Dergisi 19/76 (February 2023), 19-38. https://doi.org/10.33458/uidergisi.1054551.
JAMA Buhari Gülmez D, Aydın Dikmen B. Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu. uidergisi. 2023;19:19–38.
MLA Buhari Gülmez, Didem and Bengü Aydın Dikmen. “Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu”. Uluslararası İlişkiler Dergisi, vol. 19, no. 76, 2023, pp. 19-38, doi:10.33458/uidergisi.1054551.
Vancouver Buhari Gülmez D, Aydın Dikmen B. Gezegensel Siyaset Manifestosunun Ardından Yeşil Teorinin Uluslararası İlişkilerdeki Konumu. uidergisi. 2023;19(76):19-38.

Cited By

EU Environmental Policies in the Context of Green Theory and Türkiye's Adaptation Process
Alanya Akademik Bakış
https://doi.org/10.29023/alanyaakademik.1324780
Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496