ORDU ARICILIĞININ BAŞLICA SORUNLARI VE ÇÖZÜM YOLLARI

Yıl 2017, Cilt: 17 Sayı: 1, 35 - 43, 17.09.2017

Recep Sıralı

https://doi.org/10.31467/uluaricilik.373728

Cited By: 1

Öz

Ordu yöresinde arıcılık, çok eski yıllardan beri
sürdürülen önemli bir tarımsal faaliyettir. Ordu ili arıcısayısı, gerek kovan
varlığı ve gerekse üretim payı bakımından arıcılık için en önemli yöremizi oluşturmaktadır.
Ekolojik, sosyal ve ekonomik yapısı
gereği, Türkiye’nin her yerinde arıcılık
yapılabilirken, bölge genelinde mevcut bitki türleri ilin arı popülâsyonlarının
ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz
kalmaktadır. O nedenle Ordu arıcıları, arılarını il dışına götürerek arıcılık
faaliyetlerini sürdürmektedirler. Bölge arıcılarının devletten başlıca
beklentileri; uygun damızlık materyal
temini, ilde bal
ormanlarının geliştirilmesi, arıcı eğitimi, arı sağlığı, arı adaptasyonu, balda kalite ve standart, bal üretim maliyeti, bal pazarlaması, gezginci
arıcılıkla ilgili kolaylıkların sağlanması, aşırı şeker şurubu
kullanımının ve sahte balın
önlenmesine yönelik tedbirlerin alınmasıdır. Bu nedenle, yöre arıcılığına
ilişkin gerçekleştirilecek birtakım olumlu çalışmalar sosyal ve ekonomik açıdan
yararlı olacaktır. Ayrıca yöre arıcılığı konusunda geliştirilecek bazı
politikalara ve önemli çözümlere yön verebilecektir. Bu derlemenin amacı; Ordu’da arıcılığın genel yapısını ortaya
koyarak, mevcut sorunlarını analiz etmek ve bu
sorunlara yönelik bazı çözüm önerileri geliştirmektir.

Anahtar Kelimeler

Arıcılık, Arıcılığın Yapısı, Üretici Sorunları, Ordu İli

Kaynakça

• Aksoyak, Ş., İslam, A., Dede, Ö., Gökçe, M., 2001. Ordu İlinin Tarımsal Yapısı ve Fındığın Ekonomisi. Dünden Bugüne Ordu İli (Editör: Öcal Serdar Yıldırım). Sayfa 221- 243. Konya.
• Alpay, C., 1986. Gezginci Arıcılık. TOK Dergisi. Yıl 1, sayı 6. Sayfa 30-31. Ankara.
• Anonim, 1985. Türkiye’de Arıcılık ve Bal Üretimi Semineri (28 Eylül 1985). İktisadi Araştırmalar Vakfı. 137 sayfa. İstanbul.
• Anonyim, 2000. Ordu ve İlçelerinde Arıcılık. Teknik Arıcılık. Sayı 69. Sayfa 21-22. Ankara.
• Anonim, 2001. Ordu Tarım İl Müdürlüğü 2000 Yılı Çalışmaları. Sayfa 27-29. Ordu.
• Anonim, 2004. Tekirdağ İli arıcılık Paneli. Uludağ Arıcılık Dergisi. Sayı 3, Cilt 4. Sayfa 93. Bursa.
• Anonim, 2012. Türkiye Arıcılığının Mevcut Durumu. Ordu Tarım ve Hayvancılığının Sektörel Değerlendirilmesi. Yayın No: 17.Sayfa 16-20. Ordu.
• Bayram, R., 2001. Ülke Arıcılığının Problemleri ve Çözüm Önerileri. Ziraat Mühendisliği. Sayı 333. Sayfa 44-45. Ankara.
• Doğaroğlu, M., 1984. Trakya Bölgesi Arıcılığı ve Sorunları. Trakya Hayvancılık Semineri (27 Nisan 1984) Bildirileri (Yayınlanmamış). 3 sayfa. Tekirdağ.
• Doğaroğlu, M., 1992. Trakya Arıcılığı Sorunları ve Çözüm yolları. Trakya Bölgesi 1. Hayvancılık Sempozyumu. Hasad Yayıncılık. Sayfa 165-176. İstanbul.
• Doğaroğlu, M., 2003. Türkiye Arıcılığında Verimliliği Etkileyen Önemli Sorunlar ve Çözüm Yolları. II. Marmara Arıcılık Kongresi (28-30 Nisan 2003) Bildiri Kitabı. Sayfa 13-25. Yalova.
• Doğaroğlu, M., 2007. Türkiye Arıcılığının Sorunları ve Çözüm Önerileri. Ege Bölgesi Arıcılık Semineri (15-16 Şubat 2007) Bildiriler Kitabı. Sayfa 3-10. Bornova/ İzmir.
• Doğaroğlu, M., Genç, F., 1995. Üretim Kolonilerinin Verimliliği İle İlgili Bakım ve Yönetim Sorunları. Türkiye II. Teknik Arıcılık Kongresi (8-9 Şubat 1994) Bildirileri. Sayfa 101-107. Ankara.
• Erarı, F., 1994. Türkiye ve Bölgemiz Arıcılığının Ekonomideki Yeri ve Örgütlenmesi. Doğu Karadeniz Bölgesi Bal Paneli (16 Nisan 1993) Bildirileri. Sayfa 58-69. Trabzon.
• Genç, F., 1993. Arıcılığın Temel Esasları (Ders Notu). Atatürk Üniv. Yayın No: 149. 286 sayfa. Erzurum.
• Genç, F., 1996. Türkiye Arıcılığının Sorunları, Koloni Yönetim Yanlışlıkları ve Verimlilik Üzerine Etkileri. Teknik Arıcılık. Sayı 53. Sayfa 18-26. Ankara.
• Gençer, H. V., Karacaoğlu, M., 1999. Rakamlarla Dünya Arıcılığı ve Türkiye’nin Durumu. Türk-Koop Ekin Dergisi. Yıl 3, sayı 7. Sayfa 36-39. Ankara.
• Gökçe, M., 1998. Ordu Arıcılık Araştırma Enstitüsü’nün Çalışmaları. Teknik Arıcılık. Sayı 59. Sayfa 25. Ankara.
• Güler, A., Durmuş, İ., 1999. Bal Arısı (Apis mellifera L.)’nda Şekerin Beslemedeki Yeri ve Önemi. Türkiye’deki Arıcılık Sorunları ve 1. Ulusal Arıcılık Sempozyumu (28-30 Eylül 1999). Sayfa 162-170. Kemaliye / Erzincan.
• Günlü, A. 2001. Ordu İli Ekonomisinde Hayvansal Üretimin Yeri ve Önemi. Dünden Bugüne Ordu İli (Editör: Öcal Serdar Yıldırım). Sayfa, 244- 259. Konya.
• İnci, A., 1985. Türkiye Arıcılığı. Teknik Arıcılık. Sayı 2. Sayfa 19-23. Ankara.
• Öztürk, Ş., 1994. Balı en Pahalı Üreten ve Tüketen Ülke, Türkiye. 28.04.1994 Tarihli Türkiye Gazetesi. Sayfa 6. İstanbul.
• Sarıca, M., 2010. Karadeniz Bölgesi Hayvancılık Potansiyeli Ordu İli İçin Bazı Öneriler. 4. Aybastı-Kabataş Kurultayı. Sayfa 15-32. Ankara.
• Sıralı, R., 2004. Arıcılığı Geliştirme Stratejileri. Ordu’da Tarımın Geliştirilmesi Paneli (28.01.2004) Bildirileri (Yayınlanmamış). Ünye-Ordu.
• Sıralı, R., 2007. Türkiye Arıcılığının Ordu İli ve Çevresindeki Yansımaları. 8. Aybastı Kabataş Kurultayı (2–3 Temmuz 2007). (Editör Doç. Dr. Salim Şengel). Sayfa 49- 66. Eskişehir.
• Sıralı, R., Sıralı, B., 2007. Arıcılık İlaç Tehdidi Altında. Ekoloji Magazin. Sayı 14. Sayfa 32-37. İzmir.
• Şahin, A., Sorkun, K., 2000. Marmaris Yöresinde Üretilen Çam Ballarının Mikroskobik Analizi Üzerine Bir araştırma. Teknik Arıcık. Sayı 69. Sayfa 14-16. Ankara.
• Şekerden, Ö., 1989. Ordu İlinde Arıcılığın Durumu, Sorunları ve Çözüm Yolları. Ordu İlinin Ekonomik Kalkınması Semineri (26-27 Mayıs 1988). İAV Yayınları. İstanbul.
• Tutkun, E., 1999. Türkiye’de Arı Sağlığı ve TKV’de Bu Konuda Son 20 Yılda Yapılan Araştırmalar. Türkiye’deki Arıcılık Sorunları ve 1. Ulusal Arıcılık Sempozyumu (28-30 Eylül 1999). Sayfa 87-97. Kemaliye / Erzincan.
• Ulutaş, Z., 2003. Süt Üretiminde Süt Sığırcılığının Yeri. Aybastı-Kabataş Kurultayı 3. Sayfa 37-45. Ankara.
• Yılmaz, C., 2005. Ordu İlinin Nüfus Özellikleri. Orta Karadeniz Kültürü Sempozyumu (06-11 Eylül 2005 Ordu) Bildirileri. Sayfa 253- 278. Ankara.