Amaç: Çalışmada Türkiye’nin farklı nüfus yoğunluklarına sahip Kırıkkale, Ankara ve İstanbul illerinde COVID-19 kliniklerinde görev yapan sağlık çalışanlarının depresif belirtilerinin ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: 1 Haziran – 30 Ağustos 2020 tarihleri arasında gerçekleştirilen tanımlayıcı tipteki çalışmaya COVID-19 kliniklerinde çalışan 502 sağlık çalışanı dahil edildi. Veri toplama aracı olarak Sosyodemografik Bilgi Formu ve BECK Depresyon Envanterinden (BDE) oluşan çevrimiçi bir anket formu kullanıldı. Anket sağlık çalışanlarına sosyal platformlar aracılığıyla ulaştırıldı. Bulgular: Araştırmanın sonuçlarına göre katılımcıların cinsiyet, ekonomik durum ve psikososyal destek programına katılma durumuna göre BDE puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,005). Sağlık çalışanlarının eğitim durumu (p<0,001), medeni durum (p<0,001), çocuk sahibi olma (p=0,017), meslekte çalışma süresi (p=0,013), hasta ile yüz yüze çalışılan süre (p=0,006), çalışılan birim (p<0,001), bulunduğu serviste çalışma süresi (p<0,001), haftalık çalışma saati(p<0,001), bir mesaide sorumlu olunan hasta sayısı (p<0,001), mesleği isteyerek seçme (p<0,001), çalışılan bölümden memnuniyet (p<0,001) ve çalışılan şehre (p<0,001) göre BDE puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu. Sonuç: Pandemi sürecinde sağlık çalışanlarını depresif belirtilerden korumak ve oldukça yoğun bu süreci en az hasarla atlatmalarını sağlamak için risk faktörlerine uygun ruh sağlığı koruma programlarının geliştirilmesi önerilmektedir.
Objective: In this study, it was aimed to determine depressive symptoms and affecting factors of healthcare workers in COVID-19 clinics in Kırıkkale, Ankara and Istanbul provinces with different populations in Turkey. Methods: 502 healthcare professionals working in COVID-19 clinics were included in this descriptive study between June 1 and August 30, 2020. An online questionnaire consisting of Sociodemographic Information Form and BECK Depression Inventory (BDI) was used as data collection. The questionnaire was delivered to health workers through social platforms. Results: According to results; no statistically significant difference were found between mean BDI scores comparisons of gender, economic status and participation in psychosocial support program (p>0.005). Statistically significant difference were found between mean BDI scores according to educational status of healthcare professionals (p<0.001), marital status (p<0.001), having children (p=0.017), working time in profession (p=0.013), time worked face to face with patient (p=0.006), unit of work (p<0.001), working time in the service (p<0.001), weekly working hours (p<0.001), number of patients responsible in one shift (p<0.001), choosing profession willingly (p<0.001), satisfaction with the department (p<0.001) and the city of work (p<0.001). Conclusions: It is recommended to develop mental health protection programs suitable for risk factors in order to protect health workers from depressive symptoms during the pandemic process and to enable them to overcome this intense process with minimum damage.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Services and Systems (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 23, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 1 Issue: 3 |