Öz
İnsani duyular ve bilinçle evrensel bir dil olarak ortaya çıkan sanat olgusu, her toplumun kendi değerleri ve sanatçıların özgün bakışları ile yeniden yorumlanmakta ve dönüşmektedir. Teknolojik ve sosyo-kültürel dönüşümlerin öncü ya da gizil yansımaları sanat eserlerinde biçim ve içerik olarak yorumlanır ve sonuçta yeni bir anlatım dili, estetik boyut gelişir. Sanat eserleri, disiplinler arası etkileşim, çok kültürlü paylaşımlar, alıntılama, öykünme vb. çağdaş estetik – teknik dile sahiptir. Fotoğraf ise bu özelliklerin en fazla görüldüğü sanat dallarından biridir.
Var olan gerçekliği saptama mottosuna sahip Türk fotoğraf sanatında Postmodernist yapıtların ortaya çıkışı, Şahin Kaygun’un 1980-90 yıllarında geleneksel yöntemlerle şekillenen öncü vizyonu dışında, 2000’li yıllar gibi geç bir tarihe sahiptir. Nazif Topçuoğlu’nun 2002’li yıllardan günümüze, ressam Balthus’un izlerini taşıyan ergen cinselliğinin ağırlıklı olarak yansıtıldığı kurgu fotoğraflarında, Caravaggio ışığının fotoğraf teknikleri ile tekrarlanması, Rembrandt eserlerinin, Jacques-Louis David’in Marat’ın Ölümü ya da empresyonist resim geleneğinin fotoğrafik yorumları, öncü vizyonunun temelini oluşturur. Sanatçı Emine Ceylan’ın 2009 yılında sergilediği ‘Time Travel’ serisinde, Leonardo da Vinci, Rosetti, Klimt, Zhang Xiaogang, Piatakhin vd. Rönesans’tan günümüze resim sanatının önemli sanatçılarının tanınmış eserleri, fotoğraf olarak yeniden yorumlanmıştır. Ceylan’ın kızı Asiye’yi model olarak kullandığı fotoğraflarında özgün resimlere biçimsel olarak bağlı kalınmakla birlikte, sanatçının kimliği küçük müdahalelerle yansımaktadır. Özlem Şimşek 2011 yılında başladığı ‘Otoportre Olarak Modern Türkiye Resmi” serisinde, Türk resim sanatında yansıtılan kadın kimliklerini otoportre olarak yeniden yorumlarken, kadın kimliği, sanat ve kadın ilişkisini sorgulamaktadır.
Bu makale kapsamında Postmodernist estetik ve teorileri çerçevesinde Türk Fotoğrafının resim sanatıyla olan diyaloglarını tarihsel ve kültürel vizyonda incelemek amaçlanmıştır.
Abstract
The phenomenon of art, which emerged as a universal language with human senses and consciousness, is being reinterpreted and transformed by the values of each society and the original gaze of the artists. The pioneering or hidden reflections of technological and socio-cultural transformations are interpreted as form and content in works of art and as a result, a new narrative language and aesthetic dimension develops. Works of art, interdisciplinary interaction, multicultural sharing, citation, emulation, etc. have contemporary aesthetic-technical language. Photography is one of the branches of art in which these features are seen the most.
The emergence of Postmodernist works in Turkish photographic art, which has the motto of determining the existing reality, has a history as late as the 2000s, apart from Şahin Kaygun's pioneering vision shaped by traditional methods in the 1980-90s. In Nazif Topçuoğlu's fictional photographs from 2002 to the present day, in which the adolescent sexuality bearing the traces of the painter Balthus is predominantly reflected, the repetition of the Caravaggio light with photographic techniques, the photographic interpretations of Rembrandt works, Jacques-Louis David's The Death of Marat or the impressionist painting tradition form the basis of his pioneering vision. In 2009, artist Emine Ceylan exhibited her ‘Time Travel’ series and included Leonardo da Vinci, Rosetti, Klimt, Zhang Xiaogang, Piatakhin et al. The well-known works of the important artists of the art of painting from the Renaissance to the present day have been reinterpreted as photography. Although Ceylan's photographs in which she uses his daughter Asiye as a model are formally adhered to the original paintings, the identity of the artist is reflected with small interventions. In her series 'Modern Turkish Painting as a Self-Portrait' that she started in 2011, Özlem Şimşek reinterprets the women's identities reflected in Turkish painting as self-portraits and questions women's identity, art and women's relationship.
Within the scope of this article, it is aimed to examine the dialogues of Turkish Photography with the art of painting in historical and cultural vision within the framework of Postmodernist aesthetics and theories.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | October 1, 2022 |
Submission Date | August 10, 2022 |
Acceptance Date | September 19, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 4 Issue: 7 |
Editor in Chief: Prof. Dr. Aytekin DEMİRCİOĞLU