POS Tefeciliği Faaliyetinin Türk Vergi Kanunları Karşısındaki Durumu

Year 2025, Volume: 5 Issue: 1, 36 - 45, 24.03.2025

Ahmet İnneci

https://doi.org/10.70101/ussmad.1622840

Abstract

Tefecilik, kanuna aykırı şekilde borç ve ödünç para verme işlerinin faiz, komisyon gibi bedeller karşılığında yapılması faaliyetidir. Teknolojik gelişmelerin de etkisiyle tefeciliğin farklı uygulama şekilleri ortaya çıkmıştır. Bunlardan biri de POS tefeciliğidir. POS tefeciliği kredi kartının ticari hayatı kolaylaştırıcı işlevleri yerine hukuka aykırı işlemler için bir araç olarak kullanılması durumunda ortaya çıkmaktadır. Gerçekte bir mal alım satımı olmadığı halde sanki yapılmış gibi kredi kartının kullanılması ve böylece kredi kartı sahibine nakit para sağlama, borcunu erteleme ve taksitlendirme gibi imkanlar tanınmaktadır. POS tefeciliği faaliyeti yapan kimseler ise bu işlemlerden faiz, komisyon gibi adlarla gelir elde etmektedirler. Bu çalışmanın temel amacı, POS tefeciliği faaliyetinin Türk Vergi Kanunları karşısındaki durumunun incelenmesi ve bu faaliyetlerden elde edilen gelirlerin nasıl vergilendirileceğine dair yasal bir çerçeve sunmaktır. Bu kapsamda çalışmada yasadışı bir faaliyet olan POS tefeciliğinden elde edilen kazanç, vergi usul hukuku, gelir vergisi, kurumlar vergisi, katma değer vergisi ve banka ve sigorta muameleleri vergisi açısından değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda POS tefeciliği faaliyetinin azaltılmasına yönelik olarak Gider Vergileri Kanunu’nun 28’inci maddesinin yeniden düzenlenmesi, faaliyetin yaygın olarak yapıldığı sektörlere ilişkin denetimlerin arttırılması ve faaliyetlerin tespitinde büyük veri ve yapay zeka gibi uygulamalardan yararlanılması önerilerinde bulunulmuştur.

Keywords

Tefecilik, POS Tefeciliği, Yasak Faaliyetler, Vergisel Düzenlemeler

The Status of POS Usury Activity in Terms of Turkish Tax Laws

Abstract

Usury is the illegal practice of lending and borrowing money in return for interest and commissions. With the impact of technological developments, different forms of usury have emerged. One of these is POS usury. POS usury occurs when the credit card is used as a tool for illegal transactions instead of facilitating commercial life. Although there is no actual purchase and sale of goods, the credit card is used as if it has been made, and thus the credit card holder is given the opportunity to provide cash, postpone the debt and make installments. Those who carry out POS usury activities earn income from these transactions under the names such as interest and commission. The main purpose of this study is to examine the status of POS usury activity in the face of Turkish Tax Laws and to provide a legal framework on how the income from these activities will be taxed. In this context, the earnings obtained from POS usury, which is an illegal activity, are evaluated in terms of tax procedure law, income tax, corporate tax, value added tax and bank and insurance transactions tax. As a result of the study, it is suggested that Article 28 of the Expense Tax Law be revised to reduce POS usury, that audits be increased in the sectors where the activity is widespread, and that applications such as big data and artificial intelligence be utilized in the detection of activities.

Keywords

Usury, POS Usury, Illegal Activities, Tax Regulations

References

• Arslan, Ç. (2014). Tefecilik suçu, Ankara Barosu Dergisi, 2014/1, 23-47.
• Bahar, K. (2014). Ödünç para verme (ikrazatçılık, tefecilik ve pos tefecilik) işlemleri ve vergilendirilmesi. Ordu SMMM Odası Yayınları. http://ordusmmmo.org.tr/assets/upload/files/odunc.pdf.
• Bilge, B. (2015). Gelişen teknolojinin doğurduğu yeni bir suç türü: kredi kartı (pos) tefeciliği. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 1, 481-520.
• Canayakın, H. ve Aktuylu, H. T. (2023). Mülga 90 sayılı khk’dan sonra ikrazatçılık/tefecilik faaliyetinde bulunanlara bsmv ve kdv yönünden yeniden bakış. Vergi Raporu Dergisi, 281, 11-17.
• Çelik, İ. (2020). Yargıtay kararları ışığında tefecilik suçu. Seçkin Yayıncılık.
• Dinç, M. (2007). Tefecilik suçunun pozitif dayanakları, unsurları ve uygulama ilkeleri. Terazi Hukuk Dergisi, 2(8), 61-72.
• Gültekin, H. (2014). Kredi kartı kullanılması suretiyle tefecilik suçu. Bankacılar Dergisi, 88, 91-108.
• Gün, T. (2019). Türk ceza kanunu’nda tefecilik suçu, TBB Dergisi, 141, 179-207.
• İnci, Z. Ö. (2017). Tefecilik suçu. Seçkin Yayıncılık.
• Kızılot, Ş., Şenyüz, D., Taş, M. ve Dönmez, R. (2008). Vergi hukuku. Yaklaşım Yayıncılık.
• Korkmaz, A. (2024). Tefecilik faaliyetinden lehe kalan tutarın bsmv ve kdv açısından değerlendirilmesi. Vergi Sorunları Dergisi, 426, 67-81.
• Korkmaz, Ö. F. ve Yazan, Ö. (2012). Ulusal fon döngüsünü sınırlandıran bir faaliyet olarak tefecilik. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 1(2), 59-70.
• Meran, N. (2013). Tefecilik, ekonomi sanayi ve ticarete ilişkin suçlar. Seçkin Yayıncılık.
• Oktar, S. A. (2011). Vergi hukuku. Türkmen Kitabevi.
• Olgaç, S. C. ve Ruhi, A. C. (2016). Tefecilik suçu. Seçkin Yayıncılık.
• Özbek, V. Ö., Doğan, K. ve Bacaksız, P. (2024). Türk ceza hukuku özel hükümler, Seçkin Yayıncılık.
• Özdin, F. (2022). Tefecilik suçu (tck m.241) açısından grup içi ödünç işlemleri. Ticari ve Fikri Mülkiyet Hukuku Dergisi, 8(2), 491-510.
• Özgenç, İ. (2010). Tefecilik suçu. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 14(1), 543-553.
• Şenyüz, D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2020). Türk vergi sistemi. Ekin Yayınları.
• Şenyüz, D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2022). Vergi hukuku. Ekin Yayınları.
• Turan, E. (2021). Ödünç para verme ve tefecilik faaliyetlerinin vergilendirilmesi, Vergi Raporu Dergisi, 260, 131-150.
• Türk Dil Kurumu, Güncel Türkçe Sözlük, https://sozluk.gov.tr/, 07.10.2024.
• Yenidünya, C. (2013). Tefecilik suçu (tck.m.241). Banka ve Finans Hukuku Dergisi, 2(6), 3-29.