Günümüzde İli nehri vadisindeki doğu Kazakistan bölgesinde iki farklı
Uygur topluluğu mevcuttur. Çin ve Kazakistan arasındaki sınır, 19. yüzyılda
ilk Uygur ailelerinin Rus İmparatorluğuna göçünden beri birkaç göçe uygun
ortam sağlayan vadinin kesişme noktasıdır. En eski göçmen Uygur
topluluğu, 1880’lerdeki göçmenlerin torunlarıdır. Uygur aileleri, kendileri
ile Qing imparatorluğu askerleri arasına mesafe koymak için Rus
imparatorluğuna göç etmiştir. İkinci gurup, 1950 ve 1960’larda SSCB’ye
göç edenler ve onların çocuklarıdır. 1954’ten 1963’e kadar İli vadisi
bölgesinde bulunan Şincang’dan SSCB’ye 100.000’den fazla Uygur ve Kazak
göçü büyük tarihi bir olaydı.1 Bu göç hareketi, İli vadisindeki Çin ile Rusya
sınırlarında göçe ilişkin hareketlerin son dizisidir. İli vadisi, uluslararası
sınırı kesiştirir. Sovyet döneminde bu konu ile ilgili tarihi araştırmalar çok
sınırlı kalmıştır ve hala bu konuya dair İngilizce materyallere erişim
oldukça sınırlıdır.2 Bu göç, Çin-Sovyet sınırının iki tarafında yaşayan
Uygurların hayatında oldukça önem taşır, ancak hala o dönemin iki
komünist dev arasındaki ilişkinin en az bilinen kısımlarından biri olmayı
sürdürmektedir. Şincang’dan göç eden Uygurlar, Sovyet Uygurlarının sosyal
ve kültürel hayatında kritik bir rol oynamıştır ve bu gerçek diasporik
çalışmalar açısından ilgi çekicidir. Bu makalenin amacı, 1950-1960’larda
Çin’den SSCB’ye göç eden ve günümüzde Orta Asya ülkelerinde yaşayan,
olayın katılımcıları ve görgü tanıdıkları olan Uygurlar ile röportaj yaparak
tarihsel ve etnografik bağlamı aydınlatmaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2017 |
Gönderilme Tarihi | 1 Şubat 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 9 |