Ikhtisâr refers to the process of compilation a work by summarizing short and concise information or a large volume of work through abbreviation. It is intended to facilitate reading, learning and memorization, or to eliminate difficult parts in a book written in the form of Ikhtisâr. The compilation of concise works that fulfilled their purpose has become widespread over time and transformed into a tradition and also concise works have been compiled in fiqh as in other disciplines of sciences. In particular, the work entitled Ghayâ fi’l-Ikhtisâr by Abu Shudjâ al-Isfahânî (d. after 500/1107), which is one of the concise works written in the Shafi'î madhhab, constitutes an important part of this tradition. In this study, primarily, the concise works written in the field of usûl/ancestor and furû/descendant in the Shafi’î madhhab were identified and given in chronological order, right after that, Ghayâ fi’l-Ikhtisâr and Ahmad bin Omar al-Shatirî’s (d. 1360/1941) work entitled Al-Yaqut al-Nafis were examined in terms of the ikhtisâr method. The comparative method was employed in order to determine the common and different aspects of these two works, which are among the basic sources of the Shafi'î madhhab, in terms of content and method. In this context, primarily, basic information regarding Ghayâ fi’l-Ikhtisâr and Al-Yaqut al-Nafis was presented, and right after that the classificcations and information in both works were compared and evaluated in terms of style. In this respect, it was determined that some of the topics in one of the aforementioned works are not included in the other work, and that there are certain differences between them in terms of the arrangement of the topics and the way they are explained. Based on this, in Ghayâ fi’l-Ikhtisâr the topics are dealt with in a brief manner and jurisprudential rulings are presented without giving much space to their evidences. In Al-Yaqut al-Nafis, on the other hand, each topic is dealt with in a detailed manner, and the elements, conditions and provisions related to the topics are mentioned as sub-headings. In particular, issues related to fiqh other than worship are explained with examples. Nevertheless, as in Ghayâ fi’l-Ikhtisâr the evidences of fiqh provisions are not included much. The topics in both works are arranged according to the Shafi'î fiqh methodology.
İhtisâr, kısa ve öz bilgilerden ya da büyük hacimli bir eseri özetleyip kısaltma yoluyla eser telif etme işine denir. İhtisâr şeklinde yazılan eserlerde okuma, öğrenme ve ezberlemeyi kolaylaştırma veya bir kitaptaki zor kısımları giderme amaçlanmıştır. Amacına ulaşan muhtasar eserlerin telifi, zamanla yaygınlık kazanıp gelenek haline gelmiştir. Diğer ilim dallarında olduğu gibi fıkıhta da muhtasar eserler telif edilmiştir. Bilhassa Şâfiî mezhebinde telif edilen muhtasar eserlerden biri olan Ebû Şücâ‘ el-İsfahânî’nin (ö. 500/1107’den sonra) Gâyetü’l-ihtisâr adlı eseri bu geleneğin önemli bir parçasını teşkil etmektedir. Dolayısıyla bu eserden yola çıkarak ihtisâr çalışmalarının oluşum sebepleri, muhtevası ve bu çalışmalarda kullanılan üslup ve takip edilen yöntem açısından ihtisâr geleneğinin asırlara göre nasıl şekillendiğini anlama çabası bu makalenin konusunu teşkil etmektedir. Bu amaçla Gâyetü’l-ihtisâr ile Ahmed b. Ömer eş-Şâtırî’nin (ö. 1360/1941) el-Yâkûtu’n-nefîs adlı eseri ihtisâr yöntemi bakımından incelenmiştir. Şâfiî mezhebinin temel kaynaklarından olan bu iki eserin içerik ve metot açısından ortak ve farklı yönlerinin tespiti için karşılaştırma yöntemi esas alınmıştır. Önce Gâyetü’l-ihtisâr ile el-Yâkûtu’n-nefîs hakkında temel bilgiler verilmiş, akabinde her iki eserde bölümlendirme ve yer alan bilgiler üslup açısından mukayese edilerek değerlendirilmiştir. Bu açıdan mezkûr eserlerin birinde yer alan bazı konuların diğer eserde yer almadığı, konuların dizilişi ve izah edilme tarzı bakımından aralarında bazı farklılıkların mevcut olduğu tespit edilmiştir. Buna göre Gâyetü’l-ihtisâr’da konular icmâlî bir şekilde ele alınmış ve fıkhî hükümler, delillerine pek yer verilmeden beyan edilmiştir. el-Yâkûtu’n-nefîs’te ise her konu tafsilî bir şekilde ele alınmış, birer alt başlık halinde konulara bağlı rükün, şart ve hükümler zikredilmiştir. Bilhassa ibadet dışındaki diğer fıkhî konular örneklerle izah edilmiştir. Buna rağmen Gâyetü’l-ihtisâr’da olduğu gibi fıkhî hükümlerin delillerine pek yer verilmemiştir. Her iki eserde yer alan konular Şâfîî fıkıh sistematiğine göre sıralanmıştır.
Fıkıh Şâfiî Mezhebi Muhtasar Gâyetü’l-ihtisâr el-Yâkûtu’n-nefîs.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Hukuku |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 12 Aralık 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 29 Ağustos 2023 |
Kabul Tarihi | 24 Kasım 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |