This study aimed to investigate the effect of vancomycin on sperm motility and testicular inflammation in male rats. In the study, 12 adult Sprague Dawley rats were used. They were divided into 2 equal groups. First group (n = 6) was called as control group. Control group received physiological saline via intraperitoneal injection. Second group was called as vancomycin group and vancomycin group received vancomycin at the dose of 200 mg/kg via intraperitoneal injection for consecutive 7 days. At the end of study, the rats were sacrificed under sevoflurane anesthesia. Testes and cauda epididymis were collected. Mean testes weight, mean cauda epididymis weight, and sperm motility were evaluated. Also, tumor necrosis factor-alpha and nuclear factor kappa B levels were evaluated in testis tissues. According to our results, vancomycin treatment significantly decreased sperm motility while did not change mean testis weight and mean cauda epididymis weight when compared to control group. Besides, tumor necrosis factor-alpha and nuclear factor kappa B levels were significantly higher in vancomycin group than in the control group. In conclusion, vancomycin treatment (200 mg/kg BW, consecutive 7 days) decreases sperm motility significantly and increases the levels of testicular inflammation biomarkers (tumor necrosis factor-alpha and nuclear factor kappa B). Further studies are needed for protection from the side effects of vancomycin in male reproductive system.
Bu çalışma, erkek sıçanlarda vankomisinin sperm motilitesi ve testis yangısı üzerindeki etkisini araştırmayı amaçlamıştır. Çalışmada on iki yetişkin Sprague Dawley sıçanı kullanıldı. Ratlar iki eşit gruba ayrıldılar. Birinci grup (n = 6) kontrol grubu olarak adlandırıldı. Kontrol grubuna intraperitoneal enjeksiyon yoluyla ardışık 7 gün boyunca serum fizyolojik verildi. İkinci gruba Vankomisin grubu adı verildi ve vankomisin grubuna ardışık 7 gün boyunca intraperitoneal enjeksiyon yoluyla 200 mg/kg dozunda vankomisin verildi. Çalışmanın sonunda ratlar sevofluran anestezisi altında sakrifiye edildi. Testisler ve kauda epididimisleri toplandı. Ortalama Testis Ağırlığı (OTA), Ortalama kauda epididimis ağırlığı (OKEA) ve sperm motilitesi değerlendirildi. Ayrıca testis dokularında TNFα ve NF KB düzeyleri değerlendirildi. Sonuçlarımıza göre Vankomisin tedavisi, kontrol grubuna göre OTA ve OKEA değiştirmezken sperm motilitesini önemli ölçüde (P < ,05) azalttı. Vankomisin grubunda ise TNFα ve NF KB düzeyleri kontrol grubundan önemli ölçüde (P < ,001) yüksek bulundu. Sonuç olarak Vankomisin tedavisi (200 mg/kg vücut ağırlığı, ardışık 7 gün) sperm motilitesini önemli ölçüde azaltmakta ve testiküler inflamasyon biyobelirteçlerinin (TNFα ve NF KB) düzeylerini artırmaktadır. Vankomisinin erkek üreme sisteminde yan etkilerinden korunmak için yeni çalışmalara ihtiyaç olduğu kanaatine varılmıştır.
NF KB sperm motilitesi testis yangısı TNFα vankomisin. NFK B sperm motility testicular inflammation vancomycin
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Veterinary Surgery |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | October 1, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 17 Issue: 2 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License