Bu çalışma, Deleuze’ün Anlamın Mantığı kitabında bir problem olarak ortaya koyduğu anlam ve
organsız beden kavramsallaştırmaları arasındaki bağın izini sürerek, anlamın anlamına yaklaşmanın
bedenli yollarını araştırır. Anlamı, bir temsil meselesi haline getirmeden bir yeğinlik olarak görmenin,
anlamın içinde yerleşik hale getirilmiş sabitleyici eylemsizlik odaklarını açarak, onu organsız bir
beden haline getirmenin imkanları tartışılmıştır. Birinci bölümde, bir yüzey-derinlik problemi olarak
anlamın klasik dil felsefeleri içindeki yansımalarına değinilmiş; ikinci bölümde, Deleuze’ün anlamın
dinamik oluşumu kavramsallaştırması tanıtılmış ve klasik kuramlardan farkı ortaya konmuş; üçüncü
bölümde, anlamın bir yeğinlik meselesi olduğu savı açıklanarak, son bölümle birlikte anlam ve etik
deneyleme arasındaki yakın ilişki tartışılmıştır.
This article traces the connection between sense and Body Without Organs, which was brought up
as a problem in Deleuze’s Logic of Sense, and seeks for embodied ways of understanding the
meaning of sense. It is argued that sense is not a matter of representation but intensity, and the
potentials of making sense a body without organs by dismantling the inertia that fosters the
discontinuities within it. In the first chapter, the classical reflections on sense and Deleuze’s
conception of sense as a problem of surface-depth problem are introduced; secondly, the concept
of dynamic genesis of sense and its difference from classical conceptions is presented and finally,
how sense can be considered as a matter of intensity and affect is explained, and how this
conceptual schema can bring us to conceive the intimate relationship between sense and ethical
experimentation is examined.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 10, 2020 |
Submission Date | February 16, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 11 |