Bu çalışmada, dua sayma pratiklerinde tespih ve zikirmatik kullanımı incelenmektedir. Burada ibadet pratikleri ve dua rituellerine odaklanan bir etnografik çalışma ile pratik teorisi perspektifinden, bir ürün repertuarının nasıl bir araya getirildiği ve uyarlandığı detaylandırılmıştır. Bu pratiklerin icrasında, ibadetin uygun bir biçimde yerine getirilmesi için nesnelerin ne şekillerde görülüp, uyarlandıkları ve dönüştürüldükleri incelenmiştir. Bu çalışmada aynı zamanda, nesnelerin, dua pratiklerini diğer günlük pratiklerle iç içe geçirerek, birleştirdiği de gösterilmiştir. Böylece, bir yandan hem dua pratikleri hem gündelik pratikler değiştirilip, türetilirken diğer yandan da bu durumun daha güçlenmiş bir ibadet halini de sağladığı görülmüştür.
This study elaborates on the materiality of prayer beads and their recent electronic versions – called tespih and zikirmatik in Turkish. Through an ethnography of worshipping practices and prayer rituals that focus on counting prayers with these tools, it elaborates on the orchestration and appropriation of a repertoire of products for the accomplishment of practices in general. It details the ways in which objects are foreseen, adapted, and modified by subjects to conduct their prayer practices deservedly. The study also shows that objects enable religious practice to diffuse into other everyday life practices. In this way, on the one hand prayer practices and mundane everyday practices get entangled and are reproduced, on the other hand, this contributes to a more fulfilled sense of worship.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 20, 2020 |
Submission Date | August 19, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 12 |